ჩვენ გვიყვარს ჩაფიქრება, რაც სულში შფოთვას ბადებს. ასაკოვანი ხალხი, ჩვენი აზრით, უფრო მშფოთვარეა. ისინი იწყებენ ფიქრს, რომ ძველებურად მუხლი და თვალი აღარ უჭირთ, ჩნდება თავდაუჯერებლობა. რა თქმა უნდა, ყველას ასე არ ემართება. მაგრამ მაინც, ჩვენ აუცილებლად უნდა გაგიზიაროთ ეს გულისამაჩუყებელი ისტორია.

Paparazzi.ge-ის რედაქციას ყოველთვის უკეთესის სჯერა. რაც არ უნდა მოხდეს, რამდენადაც არ უნდა გტკიოდეთ გული, ყოველთვის დგება მომენტი, როცა გაღიმება ერთადერთი გამოსავალია.

სულიერი შფოთვა

ლორენა ბებო ძლივს წამოდგა ლოგინიდან. წლებია, ნებისმიერი ზედმეტი მოძრაობისას თვალს უბნელდება. სამზარეულომდე მიაღწია, წყალი დალია, პარკში ძველი პური დაფშვნა და ეზოში გავიდა. ქათმებს ხომ გამოკვება უნდა, თუნდაც მხოლოდ 7-ნი იყვნენ. ისინი ნაკვეთზე გაუშვა და ნაღვლიანად ფიქრობდა, რა დაამწყდევდა მათ საღამოს ხელახლა. შემდეგ ხელი ჩაიქნია. 2-3 დღეში რძალი მაინც მოხუცებულთა სახლში გაუშვებს.

იქედან მეზობელმა, ასეთივე მოხუცმა ქალმა დაიძახა. მოსავალზე ილაპარაკეს. ბადრიჯანი უხვად მოსულა. მეზობელმა ლორენა ბებოს შვილიშვილები შეაქო: მოვიდნენ, კარტოფილი ამოთხარეს. მამის გარეშე უჭირთ, ცოტა ხნის წინ წავიდა. ჯანმრთელი კაცი 1 წელიწადში ჩამოხმა და გაქრა…

ლორენამ გაიფიქრა, რომ შვილს მალე ნახავდა. ფეხები უკვე აღარ ემორჩილება, მალე ზამთარი მოვა, როგორ იცხოვროს? შეშა არ მოუმარაგებია. აქ გავიყინებიო. შვილიშვილები, დიდი ალბათობით, არ დაეხმარებიან. უფროსს სახლში 3 შვილი ჰყავს, ვერ მოიცლის, უმცროსსაც 2 ჰყავს… კარგია, კარტოფილი მაინც რომ აიღეს.

ყოფილი რძლისგან კი კარგს რას უნდა ელოდო. ვაჟის ორმოცზე ყური მოჰკრა, რომ მისი სახლის გაყიდვას აპირებდა, ამ ფულით კი უმცროსს ბინას უყიდდა. ლორენა ბებოს რას უპირებდა? რაღა თქმა უნდა, მოხუცებულთა სახლში ჩაბარებას. კი, ეს კარგიცაა, მეთვალყურეობის ქვეშ იქნება. აქ კი მარტო ცხოვრება ნამდვილად არ შეუძლია.

დილით აცივდა. ღუმელი ჩაქრა, სახლში სიცივემ დაისადგურა. ლორენა ბებო ძლივს წამოდგა და ქათმების გამოსაკვებად გაეშურა. ღმერთს მადლობა, ეს ქათმები მაინც რომ ჰყავს, მოძრაობას აიძულებენ. ეზოში როგორც კი გავიდა, მანქანა გაჩერდა. შვილიშვილი. ჩვეულებრივ, შაბათობით მოდის, ახლა კი ოთხშაბათია.

“აჰა, – გაიფიქრა ლორენა ბებომ, – ჩემი დროს მოვიდა.”

არც შემცდარა, შვილიშვილი მიესალმა და მოემზადეო, უთხრა.

გეყოფა აქ მარტო ყოფნაო, სიცივე მოდისო. ლორენა ბებომ ქათმებსა და ბადრიჯნებზე დაიწყო ლაპარაკი, შვილიშვილმა კი დაამშვიდა. შენ მოემზადე და დანარჩენს მე მივხედავო.

ლორენა ბებო ოთახში ჩამოჯდა და სევდიანად იხსენებდა: 60 წელი გაატარა ამ სახლში, აქ იგი ქმარმა მიიყვანა. აქ გააჩინა ვაჟიც. ორივე დაიღუპა, ის კი ჯერ კიდევ აქ ცხოვრობს. არ იცოდა, რა წაეღო თან. ყველაფერს ხომ ვერ წაიღებდა. ან, რა დასჭირდება მოხუცებულთა სახლში? ალბომი – საკუთარ ცხოვრებას მაინც გავიხსენებო. დოკუმენტებიც. სახლის გაყიდვას რომ მოინდომებენ, ყველაფერი უცებ რომ გაკეთდეს.

რამდენიმე ნივთი და ფეხსაცმელი – სულ ეს იყო. სანამ სახლს ემშვიდებოდა, შვილიშვილს ბადრიჯნები დაუკრეფია და სარდაფში ჩაუტანია. იქედან სტაფილო ამოუტანია წასაღებად. მეზობლისთვის ქათმების გამოკვებაც უთხოვია. ბებიას მანქანაში ჩაჯდომაში დაეხმარა, მისი ნივთები საბარგულში მოათავსა. ყველაფერი, ალბომის გარდა. ლორენა ბებომ იგი ხელიდან არ გაუშვა. მშვიდობით, მშობლიურო სოფელო!

40-წლიანი ნათესაობა

როცა მანქანა გაჩერდა, ლორენა ბებომ გაკვირვებით შენიშნა, რომ ისინი რძლის სახლთან იყვნენ. ალბათ, გამომშვიდობება მოუნდა, სანამ მოხუცებულთა სახლში ჩამაბარებსო. შვილიშვილი გადმოსვლაში დაეხმარა და მეორე სართულზე აიყვანა. კარი რძალმა გააღო:

– “სალამი, ლორენა დეიდა! – რძალმა მას ლოყაზე აკოცა. – შემობრძანდით.”

“ეშინია, რომ სახლის გაყიდვაზე უარს ვეტყვი, ჰოდა ახლა მეალერსება.” – იფიქრა ბებომ.

შვილიშვილმა უთხრა, ნივთებს ამოვიტანო. რძალთან მარტო დარჩა.

– ოთახი მოგიმზადეთ. ონისემ ბოლო დღეები იქ გაატარა, – უეცრად ატირდა რძალი. – გავარემონტეთ, ახალი კარადა და საწოლი დავდგით. მოხერხებულად რომ იგრძნოთ თავი.

– მოხუცთა სახლში არ ჩამაბარებთ? – ლორენა ბებომ მხოლოდ ახლა გაიაზრა მოსმენილი.

– რას ამბობთ, დედა? – ცრემლებიანად გაუკვირდა რძალს. – რა სახლი?

ორივე აქვითინდა. თითქმის 40 წელი ნათესაობდნენ, თუმცა, თავიდანვე ვერ დაულაგდათ ურთიერთობა. იქნებ, ლორენა ბებომ იეჭვიანა ვაჟზე, რახან რძალმა იგი ქალაქში გადაიყვანა? ახლა ვინ იცის? მთავარია, რომ იგი მას დედად თვლის. გრძნობების სიჭარბისგან, ლორენა ბებომ მაშინვე შესთავაზა სახლის გაყიდვა და უმცროსი შვილიშვილისთვის ბინის ყიდვა.

– მასზე არ იდარდოთ. გათხოვდა, კარგი ქმარი ჰყავს, ბედნიერად ცხოვრობენ. სახლი რატომ უნდა გავყიდოთ? აგარაკს მოვაწყობთ ოჯახისთვის. იქ ხომ ბუნებაა, მდინარე და ტყე გვერდითაა. 

ლორენა ბებოს სულში ბედნიერება ჩაიღვარა. როგორ მოხდა, რომ 40 წლის განმავლობაში, საკუთარ რძალზე ისეთ სისულელეებს ფიქრობდა?