მე მქვია მარი. გავიზარდე კარგ, მოსიყვარულე ოჯახში. მყავდა შესანიშნავი დედა და ძალიან კარგი მამა.მამა ძალიან მიყვარდა და ყოველთვის მოჰქონდა სათამაშოები და ტკბილეული. როცა ის სახლში იყო, თავს ნამდვილ პრინცესად ვგრძნობდი. დედა უფრო მკაცრი იყო, ბევრს მუშაობდა და ყველა საშინაო საქმეს თავად აკეთებდა.ერთ დღესაც მამა არ დაბრუნდა მივლინებიდან. ეს დიდი დარტყმა იყო ჩემთვის და დედაჩემისთვის. ჩემი მშობლები განქორწინდნენ. დედაჩემმა რატომღაც დაიწყო ჩემი დადანაშაულება იმაში, რომ მამამ ოჯახი დატოვა.
დედისგან განსაკუთრებული სიყვარული და მზრუნველობა არასდროს მქონია, მაგრამ მამაჩემის წასვლის შემდეგ ჩემი ცხოვრება ნამდვილ ჯოჯოხეთად იქცა.დედა გამუდმებით მცემდა და მამცირებდა. ძალიან გამიჭირდა სახლში ყოფნა. მეშინოდა დედაჩემის და ვცდილობდი მეტი დრო გამეტარებინა ქუჩაში. საერთოდ არ მინდოდა სახლში წასვლა, რადგან იქ კარგი არაფერი მელოდა.მერე პირველ კლასში წავედი. ბევრი ბავშვისთვის ეს ძალიან სასიხარულო მოვლენა იყო, მაგრამ ჩემთვის ნამდვილი კოშმარი.დედამ ახალი ტანსაცმელიც კი არ მიყიდა, მან ძველი ტანსაცმელები იპოვა და ის ჩამაცვა.
მე თვითონ მიწევდა ტანსაცმლის გარეცხვა და დაუთოება, პირადი და სასკოლო ნივთების მოწესრიგება. ამასობაში დედაჩემმა მთელი ძალები და დრო დაუთმო პირადი ცხოვრების მოწყობას. მას არ ჰქონდა დრო და ენერგია ჩემთვის. ოთხი წლის განმავლობაში ერთი და იგივე ტანსაცმელი მეცვა. შემდეგ მეზობელს შევეცოდე და მის ქალიშვილს ჩასაცმელები მაჩუქა. ძალიან გამიხარდა!რამდენიმე წლის განმავლობაში მეცვა ერთი და იგივე ჩექმები და იგივე სანდლები. ვუფრთხილდებოდი, მაგრამ ფეხი მუდმივად იზრდებოდა. დედას ეს საერთოდ არ აინტერესებდა. თითები ძალიან მტკიოდა და ვითმენდი.
სკოლაში მეგობრები არ მყავდა, ან ვინ მოინდომებს ჩემნაირ მათხოვართან მეგობრობას? ამიტომ მთელი ჩემი ძალა და მთელი დრო სწავლას მივუძღვენი. ეს დამეხმარა სკოლის წარმატებით დამთავრებაში და უნივერსიტეტშიც ადვილად ჩავაბარე სრული დაფინანსებით.უნივერსიტეტშიც არ მყავდა მეგობრები. ეს გასაგებიც იყო: ჩემმა ძველმა ტანსაცმელმა და დახეულმა ფეხსაცმელმა ნებისმიერი კომპანიის სრულიად არასასურველ წევრად მაქცია.სხვა გოგოების გამონაცვალი ტანსაცმელი და ფეხსაცმელი მეცვა. ძალიან მტკიოდა და მწყინდა, მაგრამ ჯერჯერობით ვერაფერს შევცვლიდი.
როცა მეოთხე კურსზე ვიყავი, გავიცანი ძალიან კარგი ბიჭი, სახელად ლაშა. ის უკვე მაგისტრატურაზე სწავლობდა. ჩვენი ურთიერთობა ძალიან სწრაფად განვითარდა და ორი თვის შემდეგ გამაცნო მშობლები.ძალიან ვღელავდი: მოგვცემდნენ თუ არა შეხვედრის და დაქორწინების ნებას? მე ხომ ნამდვილ მათხოვარს ვგავდი? მაგრამ ჩემდა გასაკვირად, ლაშას მშობლებმა ძალიან კარგად მიმიღეს და მალე დავქორწინდით. ძალიან კარგად ვცხოვრობდით. ლაშა მუშაობდა, მშობლებმა მშვენიერი ბინაც გვაჩუქეს.
ჩემს ქმარს კარგი ხელფასი ჰქონდა, ამიტომ ნორმალური ტანსაცმლის ყიდვა შემეძლო, მაგრამ ვცდილობდი ბევრი არ დამეხარჯა.ერთ დღეს მე და ჩემი დედამთილი საყიდლებზე წავედით. მან შემიყვანა ძვირადღირებულ მაღაზიაში, სადაც ბევრი ლამაზი ტანსაცმელი იყო. ცხოვრებაში პირველად ვიყიდე ყველაფერი, რაც მომეწონა: ბევრი ლამაზი ტანსაცმელი და კომფორტული ფეხსაცმელი, ლამაზი საცვლები. ძალიან გამიხარდა, ჩემთვის ეს იყო ნამდვილი სასწაული!ამასობაში, დედამ, რომელსაც სრულწლოვანების მერე აღარ ვეკონტაქტებოდი, გაიგო, რომ გავთხოვდი. ქორწილში რომ არ დავპატიჟე, ძალიან გაბრაზდა და როცა მიხვდა, რომ წარმატებულად დავქორწინდი, გადაწყვიტა ჩემთან სტუმრობა.
მან ბევრი საწყენი სიტყვა მითხრა და მოითხოვა, რომ მეზრუნა მასზე და მიმეცა ხოლმე ფული. სულ უმადური და ცუდი ქალიშვილი მეძახდა.ეს ჩემმა დედამთილმა გაიგო, ქმარსა და შვილს დაურეკა და სასწრაფოდ მოსვლა სთხოვა.და როცა ყველა შეიკრიბა, დედამთილი ოთახში შევიდა ქმართან და შვილთან ერთად.ჩემმა ქმარმა უთხრა, რომ ძალიან მადლობელი იყო ასეთი მშვენიერი ქალიშვილის გაზრდისთვის, მაგრამ სურდა, რომ ჩვენი სახლი დაეტოვებინა და აღარასოდეს მოსულიყო.დედა გაქრა ჩემი ცხოვრებიდან და მე ძალიან მიხარია ეს.
რას ელოდა დედაჩემი? მთელი ბავშვობა საშინლად მცემდა და საერთოდ არ ზრუნავდა ჩემზე. როგორ შეეძლო დაეშვა, რომ დავეხმარებოდი და ფულს მივცემდი?
