რა სჭირდება ბავშვს, რომ თავი ბედნიერად იგრძნოს? ბევრი სათამაშო, კილოგრამი ტკბილეული, მოდური ტანსაცმელი და მაგარი გაჯეტები? ეს ყველაფერი კარგია, მაგრამ მშობლების სიყვარული უფრო მნიშვნელოვანია. დედა უნდა გრძნობდეს, რომ ბავშვის გასაჩენად სრულიად მზადაა. ამ როლის იძულებით მორგება არ შეიძლება.
რა უნდა მისცეთ ბავშვს – მარიამის ოჯახში საქმე აქამდე მიდიოდა. ქმარი ედუარდი ჯერ კიდევ ქორწილამდე შვილების გაჩენას მოითხოვდა, მაგრამ ქალმა მისი გადარწმუნება შეძლო. ოჯახის შექმნის შემდეგ მარიამი ცდილობდა აეხსნა, რომ ახალგაზრდები იყვნენ და ახალშობილს ვერაფერს მისცემდნენ. სახლი, მანქანა, ნორმალური ხელფასი არ ჰქონდათ. „ფინანსურად ვერ გავწვდებით, ნუთუ არ გესმის?“ – ცდილობდა გოგონა ქმრის შეგონებას. „ახლავე ხომ არ გავქორწინდეთ“ – ორაზროვნად ხუმრობდა ედუარდი.
რთული ცვლილებები – მარიამს ეჩვენებოდა, რომ ედუარდი ვერ უგებდა და სწორი მხარე დაიკავა. ჯერ კიდევ 30 წლის არიან, სად ეჩქარებათ. მაგრამ ქმარმა წყენა ჩაიდო და ცოლთან ამაზე საუბარს არ ჩქარობდა. თავში საშინელ გეგმებს აწყობდა, სადაც მარიამს არ უყვარს და ამიტომ ბავშვები არ სურს. თავად მარი ამაზე არც ფიქრობდა. თუ რამე რიგზე არ იყო, ედუარდი ხუმრობით განქორწინებას ახსენებდა. ქალი ლოგიკურად მსჯელობას ცდილობდა. წყვილმა ამ წლების განმავლობაში საკმარისი დააგროვა. უკვე შეიძლება ბინის იპოთეკით აღება და ოჯახის მატებაზე დაფიქრება. „გვეცოდინება, რომ ჩვენი სახლია. რომ იქ საბავშვო ოთახის ადგილი არის. და ყველაფერი კარგად იქნება“ – იმედოვნება მარი. ცხოვრებამ რთული გამოცდა მოუწყო. მისი მშობლები ავტოკასტროფაში დაიღუპნენ. ახალგაზრდა ქალი გონს ვერ მოდიოდა და ქმრის დახმარების იმედი ჰქონდა. „სახლი არის, მშობლებისგან მიიღებ. ფული არის. ახლა ხომ იპოთეკაში დახარჯვა არ მოგვიწევს. შეგიძლია ბავშვი გააჩინო. სწრაფად იფიქრე, საათი წიკწიკებს. თუ არ გააჩენ, მაშინ გავშორდეთ“ – პირდაპირ უთხრა ქმარმა. საშინელი სკანდალი მოხდა. საბრალო მარიამი ისე ყვიროდა და ტიროდა, რომ ედუარდმა სასწრაფო გამოიძახა. თუმცა სწორი დასკვნა მაინც ვერ გააკეთა.
საბედისწერო გადაწყვეტილება – მარიამი ნერვული აშლილობით საავადმყოფოში დააწვინეს. ფსიქოლოგს ესაუბრა. აქამდე ამას არ ცდილობდა. „შენ რა ავად ხარ, რომ ფსიქოლოგებთან იარო? ფსიქოლოგებთან მხოლოდ გიჟები დადიან“ – პასუხობდა ედუარდი, როცა მარიამი ასეთ შესაძლებლობაზე მიანიშნებდა. სპეციალისტთან საუბარში ნამდვილი სურვილების გაცნობიერება შეძლო. არა ედუარდისგან ბავშვის გაჩენა, არამედ მისგან თავის დაღწევა. მარიამის და ედუარდის ტოქსიკური ურთიერთობა მის გარდა ყველასთვის შესამჩნევი იყო. ქმარი ცოლის ნებისმიერ სურვილს თრგუნავდა. მარიამის პროტესტს დასცინოდა, განქორწინებით ემუქრებოდა და თავს დამნაშავედ აგრძნობინებდა. მარიამს არ ესმოდა, რაში სჭირდებოდა ასეთი ადამიანს მისგან ბავშვი. „ნუთუ იმისთვის, რომ სამუდამოდ მიმაჯაჭვოს? რომ მისი მონა გავხდე? – იმეორებდა კითხვებს მარიამი საავადმყოფოში.
რა სჭირდება ბავშვს ბედნიერი ბავშვობისთვის – იმ დღიდან მთელი 5 წელი გავიდა. მარიამმა უკან მოხედვა ვერ მოასწრო, რომ ედუარდს გაშორდა და მისი ცხოვრებიდან გააგდო. ამაზე არ გაჩერებულა. ილიას შეყვარება მოასწრო, რომელსაც მანქანით გავლისას შემთხვევით წყალი შეასხა. მისგან ვაჟიც გააჩინა. ახლა როცა პატარა იატაკზე სათამაშოებით ხოხავდა, მარიამი სპეციალურ პლანშეტზე საყვარელ ილუსტრაციებს ხატავდა. ილია ფინჯანი პიტნის ჩაით მიუახლოვდა და ნახატს დააკვირდა. „კარგი გამოვიდა. როდის გამოჩნდება საბავშვო წიგნი შენი ნახატებით მაღაზიებში? მთელ ტირაჟს ვიყიდი“ – ჰკითხა ქმარმა. „იმედი მაქვს, იმ დღეს, როცა ჩვენი ევა დაიბადება“ – ღიმილით უპასუხა მარიამმა და მუცელზე ხელი გადაისვა. იმ მომენტში თავს ბედნიერ ქალად გრძნობდა. რა სჭირდება ბავშვს, რომელიც მალე დაიბადება? უდავოდ, გულწრფელი სიყვარული და ოჯახში პატივისცემა.
