გერმანელი მამაკაცები ქართველებისგან ძალიან განსხვავდებიან. ამაში ლელა თავად დარწმუნდა, როცა გერმანიაში აღმოჩნდა. ერთ–ერთ ადგილობრივ მამაკაცთან რომანი გააბა, მაგრამ გათხოვებას არ ჩქარობს. Paparazzi გიამბობთ, რატომ ყოყმანობს ქალი და ვერ იღებს გადაწყვეტილებას.
„მე და ჩემმა ქალიშვილმა გერმანიის პატარა ქალაქში დროებითი თავშესაფარი ვიპოვეთ. მარი გარემოს ადვილად შეეგუა, მე კი გამიჭირდა. ქალიშვილი 18 წლისაა და სწავლობს. ინგლისური კარგად იცის, ამიტომ მაშინვე გერმანულის შესწავლა დაიწყო. ენების ათვისება ადვილად გამოსდის. ამას ჩემზე ვერ ვიტყვი. როგორ არ ვცდილობდი, მაგრამ ორ სიტყვას ვერ ვაკავშირებდი. სერიოზული სამსახურის პოვნის იმედი არ მქონდა. საწყობში ხელებით ვმუშაობ. მაგრამ არაფერი! მთავარია, რომ ფულს დროულად მიხდიან და თავის რჩენას ვახერხებთ. ჯერ დაბრუნებაზე არ ვფიქრობთ. აქ ჩემი პირადი ცხოვრებაც გაუმჯობესდა, თუმცა ამის იმედი არ მქონდა. ქმარს დიდი ხნის წინ გავშორდი. მაშინ მარი 2 წლის იყო. განქორწინების შემდეგ სერიოზული ურთიერთობა არასდროს მქონია.
ჰანსი შემთხვევით გავიცანი. მაშინვე გულში ჩამივარდა. ჩემზე ზრუნვა დაიწყო, სამსახურის შემდეგ მხვდებოდა. თავიდან მასთან ურთიერთობა რთული იყო, მაგრამ მთარგმნელი აპლიკაციებით პრობლემა არ იყო. დამატებით, გერმანული ენის შესწავლა შემომთავაზა. ჰანსს ჩემს ქვეყანაზე ბევრს ვუყვებოდი. ისტორიებს აღფრთოვანებული უსმენდა. ნაბიჯ–ნაბიჯ გული გადავუშალე. ქალიშვილი გავაცანი.
დედა, გინდა მასზე დაქორწინება? – მკითხა ერთხელ მარიმ. ვაღიარებ,ამაზე სერიოზულად არასდროს მიფიქრია, მაგრამ შვილის სიტყვების შემდეგ ეს თემა ჩემთვის ტაბუ აღარ იყო. გერმანელთან ჯვრის დაწერა, რატომაც არა? მართალია, სამშობლოში დაბრუნება მინდოდა. იქ ხომ მანქანაც მაქვს და ბინაც. ნათესავები არ დამრჩა, მაგრამ მე და ჩემს ქალიშვილს ერთმანეთი გვყავს. სიტყვაზე, ჰანსს ისიც მოწონს. მისგან რაღაც თავდაჯერებულობა მოდის. მასთან უსაფრთხოდ ვარ.
როცა რესტორანში დამპატიჟა, სიხარულით მეცხრე ცაზე ვიყავი. ასეთი რამ ჯერ არ მომხდარა და ვფიქრობდი, რომ ჰანსი რაღაც სერიოზულ ნაბიჯს გადადგამდა. ჩვენი ურთიერთობის მომავალზე არასდროს გვისაუბრია. მალე მწარედ ვინანე, რომ დავთანხმდი. თავიდან ყველაფერი საოცრად მიდიოდა. გემრიელად მივირთვით, შამპანური დავლიეთ. ყველაფერზე ვისაუბრეთ. შემდეგ ჰანსმა მითხრა, რომ ჩემნაირ ცოლზე ოცნებობდა. ხელი მომკიდა და თვალებში ჩამხედა. ცოტა უხერხულობა ვიგრძენი. ასეთ პირდაპირობას არ ველოდი.
ჰანსი ჩემგან არაფერს ითხოვდა. უბრალოდ თავის აზრებს მიზიარებდა, მომავალზე საუბრობდა. შემდეგ მითხრა, რომ ერთად ცხოვრება კარგი იქნებოდა. როცა ანგარიში მოვითხოვეთ, მოხდა ის, რასაც არ ველოდი. ტყავის ჩეკის ჩასადებში ფული ჩადო და მომაწოდა. გავხსენი, ანგარიშს გადავხედე, შემდეგ ფულს, რომელიც ჰანსმა დაამატა. გავაცნობიერე, რომ დანარჩენი მე უნდა გადამეხადა. ეს კი მთელი 70 ევრო იყო. ვერაფერს გავხდებოდი. თანხის გადახდა მომიწია. ამან წყობიდან გამომიყვანა. მესმის, რომ ჩვენს დროში გადასახადების გაყოფა ნორმალურია. ჰანსმა ხომ იცის, რამდენს გამოვიმუშავებ. თან 5 წუთის წინ მითხრა, რომ ერთად ცხოვრება სურდა.
ეს ყველაფერი თავში არ ეტეოდა. უფრო გავბრაზდი, როცა ჰანსმა მიმტანს დიდი გასამრჯელო დაუტოვა. ჩემი ნახევრის გადახდა მარტივად შეეძლო, მაგრამ გერმანელი მამაკაცი განსხვავებულად აზროვნებს. ქართველი ასე არასდროს გააკეთებს. სასაცილოა ისიც, რომ სახელი ჰანსი ღვთის სიკეთეს ან რაღაც მსგავსს ნიშნავს. ამ სიტუაციამ ძალიან გამაბრაზა. ახლა ხელფასამდე თავის გატანაზე უნდა ვიფიქრო. გადავწყვიტე, ქალიშვილს ამის შესახებ დავუმალო. არ ვიცი, როგორ მოვიქცე. თუ ჰანსს ჩემთან ერთად ცხოვრება უნდა, როგორ წარმოუდგენია ჩვენი ხარჯები?“
ერთი მხრივ, ლელას აღშფოთება გვესმის. მსგავს რამეს მიჩვეული არაა. მენტალიტეტების განსხვავება ასეთ სიტუაციებში ჩნდება. მეორე მხრივ, ქალს შეეძლო პირდაპირ ეთქვა, რომ თავის წილს ვერ გადაიხდიდა. კომუნიკაცია კონტაქტის დამყარებაში დაეხმარებოდა. დარწმუნებული ვარ, რომ ჰანსი პოტენციურ საცოლეს ასეთ წვრილმანზე უარს არ ეტყოდა.
