სსრკ-ს ნაყინი – საბჭოთა ეპოქის ერთ-ერთი უგემრიელესი შედევრია. ამ დელიკატესისთვის მზად იყვნენ რიგებში დგომისთვის, მის გამო სოფლებიდან ჩამოდიოდნენ და ბევრი მიჰქონდათ თავიანთთვის და მეზობლებისთვის. საზღვარგარეთ არსებობდა მოსაზრება, რომ კავშირის მონახულება ბალეტის, ცირკის და ნაყინის გამო ღირდა.
1966 წლიდან დესერტი რესპუბლიკური სპეციფიკაციების მიხედვით იწარმოებოდა. 1980 წლის შემდეგ მის ფასს სამრეწველო სტანდარტი ადგენდა. ამიტომ, საბჭოთა კავშირის ცალკეულ რეგიონებში ერთი და იგივე ტიპის პროდუქტის ფასი განსხვავებული იყო. ყველა ნაყინი მკაცრად ხარისხის სტანდარტების მიხედვით და კონსერვანტების გარეშე მზადდებოდა. იგი შეიცავდა მხოლოდ რძის ცხიმს და ინახებოდა არა უმეტეს ერთი კვირის განმავლობაში.
არ გეგონოთ, რომ სსრკ-ში ნაყინის არჩევანი მხოლოდ ესკიმოთი და ჭიქის ნაყინით შემოიფარგლებოდა. მოდით ჩავძიროთ ბავშვობაში და გავიხსენოთ ჩვენი საყვარელი ცივი დესერტები.
სსრკ-ს ნაყინი
საყვარელი საბჭოთა პლომბირი
ნაღების პლომბირი ბრიკეტებში და უბრალო ვაფლის ჭიქებში 20 კაპიკი ღირდა. ეს იყო ყველაზე პოპულარული საზაფხულო დესერტი (თუ ვაფლი ხრაშუნა იყო, ეს დიდ გამართლებად ითვლებოდა). ჭიქებში ასევე იყიდებოდა ნაყინის ნამცხვარი, რომელიც მორთული იყო კრემის ვარდით. ასეთი ნაყინი 28 კაპიკი ღირდა.
ბევრს ახსოვს დიდი პლომბირი „საოჯახო“. ის იყიდებოდა ფოლგაში ან დიდ მუყაოს ყუთში და 48 კაპიკი ღირდა. ეს გემრიელი დესერტი საკმარისი იყო ოჯახის ყველა წევრისთვის.
კლასიკური ცილინდრის ფორმის ესკიმო ჯოხზე
გახსოვთ, ცნობილი ესკიმო მინანქრით “ლაკომკა”? მისი წარმოება დაიწყო 1972 წელს, სპეციალური ტექნოლოგიის გამოყენებით, რომელიც შეიმუშავა ზეინკალმა მოსკოვის №8 სამაცივრო ქარხანაში. მან გამოიგონა სპეციალური საქშენი, რათა ნაყინის ზედაპირზე წინასწარ აქაფებული შოკოლადი ნაკადად შეესხურებინათ და არა ამოვლების გზით.
მომინანქრებული ნაყინის სხვა სახეობები 1977 წლის შემდეგ გამოჩნდა, ლათინურ ამერიკაში კაკაოს მარცვლის ცუდი მოსავლის დროს. იმპორტირებული შოკოლადის დეფიციტის დასაფარად მინანქარს დაქუცმაცებულ თხილს უმატებდნენ. ნაყინი “შელკუნჩიკ” – “ლაკომკას” ერთ-ერთ სახესხვაობად იქცა. შემდეგ გამოუშვეს “ბოროდინო”, სადაც მინანქრისთვის ქაფიანი კრემ-ბრულე გამოიყენებოდა.
ესკიმო “კაშტანი” პლომბირით და შოკოლადის მინანქრით, რომელიც 28 კაპიკი ღირდა, საკმაოდ იშვიათად ჩნდებოდა გაყიდვაში და რამდენიმე წუთში უკვე გაყიდული იყო. ის ყველაზე გემრიელ ნაყინად ითვლებოდა. გაცილებით იშვიათად შეიძლებოდა შოკოლადის „კაშტანის“ პოვნა.
მისი ანალოგი იყო – ნაყინი “ლენინგრადსკოე”, რომელიც 22 კაპიკი ღირდა. ასევე შოკოლადის მინანქარში, მაგრამ უფრო უბრალო, ნაღების ნაყინის შიგთავსით. მისი მოსახელე – მოსკოვის წარმოების “ლენინგრადსკოე” თხილის დამატებით იწარმოებოდა და ის 30 კაპიკი ღირდა.
სსრკ-ს ნაყინი: სხვა სახეობები
შაქრის კონუსმა საბჭოთა ტკბილეულის მოყვარულების გული 1970-იან და 1980-იან წლებში დაიპყრო. მისი წარმოება დაიწყეს ლენინგრადში 1946 წელს, ავტომატური აპარატის გამოგონების შემდეგ, რომელიც ვაფლებს კონუსის ფორმას აძლევდა. ასეთი ხრაშუნა კონუსები განსხვავდებოდა ნაყინის ჩვეულებრივი ვაფლის ჭიქისგან: მაგარი იყო და არ სველდებოდა. ვაფლებს ამზადებდნენ ფქვილის, რძის, შაქრის, კვერცხისა და კარაქისგან.
თუ რამე გემრიელი და ცივი უნდოდათ, მაგრამ საკმარისი ფული არ ჰქონდათ, ფერად ნაყინს ყიდულობდნენ ხილისა და კენკრის არომატით, რომელიც 7-9 კაპიკი ღირდა. ბავშვებს ძალიან მოსწონდათ ჟოლოს, მოცვის, ვაშლის, ლიმონის, მაყვლის, მაყვლისა და მარწყვის გემო.
1970-იანი წლების მეორე ნახევარში გამოიგონეს ექსპერიმენტული დესერტი – “ტომატის” ნაყინი. მას იშვიათად სთავაზობდნენ მყიდველებს, მაგრამ ისინი მაინც ერიდებოდნენ ამ უცხო პროდუქტს, მიუხედავად იმისა, რომ 10-12 კაპიკი ღირდა. ვიღაცას მიაჩნდა, რომ ასეთ ნაყინს საზიზღარი გემო ჰქონდა, ვიღაც კი ახლაც არ იტყოდა უარს ამ დელიკატესის გასინჯვაზე.
კლასიკურ კაფე სანაყინეებში შეიძლებოდა ყველა ნაყინის ცოტ-ცოტა გასინჯვა. ნაყინს ყიდიდნენ სანაყინეებით, რომლებშიც კრემ-ბრიულეს, ნაღების, შოკოლადის, მარწყვისა და თხილის ნაყინის გემრიელი ბურთულები იყო. მთელ ამ სილამაზეს ასხამდნენ ხილის ტოპინგებს, მურაბას, კარამელს და აყრიდნენ გახეხილ შოკოლადს ან თხილს. ზოგიერთ რესტორანში შესაძლებელი იყო დელიკატესის დაგემოვნება: მაგალითად, ნაყინი ლიქიორით, კონიაკით ან შამპანურით.
ზედმეტი არ იქნება ნაყინის სამკურნალო ფუნქციის გახსენება. მას უფასოდ აძლევდნენ ბავშვებს ნუშისებრი ჯირკვლების ამოღების შემდეგ, ამიტომ სკოლის მოსწავლეები ხშირად იმხნევებდნენ თავს უსიამოვნო ოპერაციის წინ: „ნუშისებრ ჯირკვლებს ამოვიჭრი და ძალიან ბევრ ნაყინს შევჭამ!”
