„კალციუმს ვსვამ და დარწმუნებული ვარ, რომ ძვლების მხრივ ყველაფერი კარგად მექნება“, „ეს მეზობელმა მირჩია“, „რეკლამაში მოვისმინე“ და ა.შ.
ასე, რეკლამების ნახვის შემდეგ ბევრი ქიმიურ საშუალებებს უკონტროლოდ იღებს და საკმაოდ ძვირადღირებულ წამლებს იღებენ. თუ ოსტეოპოროზის პრობლემების არსს გადავხედავთ, კალციუმი ყოველთვის საჭიროა. ოსტეოპოროზი სისტემური დაავადებაა, რომელსაც სიმკვრივის შემცირება და ძვლოვანი ქსოვილის სტრუქტურის დარღვევა ახასიათებს. ეს დაავადება ძალიან მზაკვრულია, ზოგჯერ მას გასული საუკუნის ჩუმ ეპიდემიასაც უწოდებენ.
ოსტეოპოროზის ერთ-ერთი მთავარი მიზეზი კალციუმის დაკარგვაა. ხანდაზმულ ქალებთან მას ჰორმონალური ფონის ცვლილებას უკავშირებენ, განიხილავენ როგორც გარკვეული ქრონიკული დაავადებების გართულებას, მათ შორის ენდოკრინულს.
თუ ძვლოვან სტრუქტურას გავიხსენებთ, მაშინ ოსტეოპოროზის პათოგენზე ხედვა იცვლება. ძვლის შემადგენლობაში სხვადასხვა შემაერთებელი ქსოვილები შედის: წყალი, ძვლოვანი ქსოვილი, ორგანული და არაორგანული ნაერთები. ზრდასრულ ადამიანში მინერალური ნივთიერებების წილი 60-70%-ია, ხოლო ორგანული ნივთიერებები – 30-40%. ეს თანაფარდობა ასაკთან ერთად იცვლება: ბავშვებში ორგანული ნივთიერებები ჭარბობს, ზრდასრულებში კი მინერალების.
ძვლები ძალიან მყარია, მაგრამ თუ გადააშრობთ, ანუ წყლის აორთქლების და ორგანულის არაორგანულ ნივთიერებად გარდაქმნის შემდეგ, ის ძალიან მყიფე ხდება. თუ ძვალი დეკალცირებულია, ის კვლავ მოქნილი და ელასტიკური ხდება, რადგან მის შემადგენლობაში ორგანული ნაერთები რჩება. შესაბამისად, მარტივი ლაბორატორიული კვლევების მონაცემებით შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ ძვლის გამძლეობისთვის საჭიროა წყალი და ორგანული ნივთიერებები და არა კალციუმი.
როგორც მეცნიერებმა დაამტკიცა ორგანიზმში კალციუმის მარაგის შევსებას შეძლებთ მარცვლეულის, პარკოსანი პროდუქტების, ბოსტნეულის, კაკლის მიღებით, ამასთან ჯანმრთელობის რისკის გარეშე.
არსებობს მოსაზრება, რომ ოსტეოპოროზის დროს ძვლების გაძლიერება სასარგებლოა რძით, რადგან ის 97% კალციუმს შეიცავს. თუმცა რძეში კალციუმი კაზეინთან კომბინაციაში შედის, ეს ცილა კი ძვლებისა და სახსრებისთვის (განსაკუთრებით ხანდაზმულ ასაკში) შეიძლება უფრო საზიანო იყოს, ვიდრე სასარგებლო. სწორედ ამიტომ, რძე აუცილებელია ბავშვებისთვის მათი ძვლების და კბილების გამძლეობისთვის. ხანდაზმულ ასაკში კი ორგანიზმს გაცილებით ნაკლები კალციუმი სჭირდება.
