შვილებსა და მშობლებს შორის იდეალური ურთიერთობების იშვიათია. თაობათა შორის კონფლიქტი, აღზრდის მეთოდები და პირადი წყენა თავს ყოველთვის იჩენს. მშობლებს ყოველთვის არ ესმით ზრდასრულ ასაკში შვილები რატომ შორდებიან და ნაკლებად რატომ ურთიერთობენ მათთან, თუ ის ისტორიას გადახედავთ სადაც შვილს დედასთან ურთიერთობა არ უნდა შეძლებთ ობიექტურად დაინახოთ ასეთი ქცევის მიზეზი.
“უკვე მეორე წელია რაც მე და ჩემი შვილი აღარ ვურთიერთობთ. სოციალურ ქსელებში ფოტოებსაც დებს და მეგობრებთანაც ურთიერთობს, მე კი არც მწერს და არც მირეკავს. ის უკვე ზრდასრული ქალია, მეოღლე და 2 წლის შვილი ყავს. ყოველთვის მომთხოვნი დედა ვიყავი. ბავშვებს სიმკაცრე კარგად ადგებათ და ამიტომ ყოველთვის მკაცრად ვთხოვდი სწავლას, სახლის საქმეებში მოხმარებასა და საკუთარი თავის მოვლას”.
სიმკაცრე არც მაშინ შემიწყვიტავს როცა ოჯახი შექმნა, რეგულარულად ვსტუმრობდი შვილს და ვულაგებდი თან ვუხსნიდი რა და როგორ უნდა გაეკეთებინა, თითქოს გოგონა ისევ 10 წლის იყო და ისიც ჩემს ნებას დაყვებოდა.
“ბავშვი უყურადღებოდ არის დატოვებული, ჭურჭელი გარეცხილი არ არის, ქმარიც მთალდ კარგი არ ჰყავს. ვინ ეტყოდა მას სიმართლეს თუ არა დედა? ერთი წლის წინ შვილმა სატელეფონო ზარებზე პასუხის შეწყვიტა. არადა წინა დღეებში ვუხსნიდი როგორ ისწავლა ჩემმა დისშვილმა კითხვა, მისმა შვილმა კი კითხვა ჯერ არ იცოდა, ის კი გამებუტა თითქოს ბავშვებს ვადარებდი. როგორ არ შევადარო თუ მათ შორის დიდი განსხვავებაა? ეს ბოლო სატელეფონო საუბარი იყო ჩვენს შორის.
მოგვიანებით გაირკვა, რომ მან ბინაში საკეტები შეცვალა და ჩემი სტუმრობა აღარ უნდა. ამას დიდი ყურადღება არ მივაქციე, ვიფიქრე რომ ბოდიშის მოსახდელად მალე მოირბენდა. გავიდა რამდენიმე თვე, ჩემმა დაბადების დღემაც ჩაიარა, ის კი არც გამოჩენილა.
შემდეგ მას სხვა ნომრით დავურეკე და ვუთხარი თუ ჩემთან ურთიერთობა არ უნდოდა ჩემი ბინიდან გადასულიყო. ბინა მასზე ქორწინებიდან 6 წელიწადში გავაფორმე. მისი მეუღლე უსაქმურია და ცოტას გამომუშავებს ამიტომ გადავწყვიტე ახალგაზრდა ოჯახს დავხმარებოდი, მით უმეტეს ამის საშუალება მქონდა.
თუმცა ახლა რადგან ჩემთან ურთიერთობა არ უნდა – თვითონ მოძებნოს ახალი საცხოვრებელი. მან უარი მითხრა გადასვლაზე და მითხრა, რომ ბინა მასზეა გაფორმებული. მართალი არ ვარ?! თუ ასეთი დამოუკიდებელია მაშინ საცხოვრებელიც თავად უზრუნველყოს!”
Paparazzi-ის რედაქცია
მსგავსი კონფლიქტური სიტუაციები ბევრია. ყველაფერი იმის გამო ხდება, რომ ბავშვები თავიანთ გულის ტკენაზე მშობლებთან არ საუბრობენ. საბოლოოდ ჩნდება კონფლიქტი. ადამიანები წლობით ურთიერთობენ და ყველაფერს მატერიალურ სიკეთეებთან აიგივებენ. თუმცა ყველაფრის მოგვარება გაცილებით იოლია.
გახსნილობა და ნდობა მშობლებსა და შვილებს შორის ბავშვის დაბადების პირველივე წლიდან უნდა ყალიბდებოდეს. თუ მშობლები ამას შვილს არ ასწავლიან და მათ აღზრდაზე სხვა წარმოდგენა აქვთ, ეს არ ნიშნავს, რომ ყველაფერს სწორად აკეთებდნენ. როდესაც კონფლიქტი ჩნდება, ადამიანები უფრო და უფრო შორდებიან ერთმანეთს. ეცადეთ გულწრფელად ისაუბროთ, მოუყვეთ ერთმანეთს შეხედულებები და ის თუ რა არ მოგწონთ. აუცილებლობის შემთვევაში შეგიძიათ ფსიქოლოგსაც მიმართოთ. არავიტარ შემთხვევაში არ დაწვათ ხიდი ტქვენსა და მშობლებს შორის.
