ჩვეულებრივ, რაც უფრო ახლოს ცხოვრობენ ნათესავები, მით უფრო ცუდი ურთიერთობა აქვთ. ჩემთან ცოტა განსხვავებული ისტორიაა. 4 წლის წინ ვაჟიშვილი ნესტანიზე დაქორწინდა. მათ ცალკე ბინის შეძენა არ შეეძლოთ, ამიტომ 1 წლით ჩემთან ცხოვრებაზე დავთანხმდი. მართალია, ჩემს შვილთან და რძალთან ერთობლივი ცხოვრება დათქმული ვადიდან კიდევ 3 წელი გაგრძელდა. ყველაფერი კარგად იყო, სანამ საკუთარი ბინა არ შეიძინეს.
თითქმის 4 წლიანი მშვიდი ცხოვრება – ჩემთან გადმოსვლიდან 1 წელში შვილიშვილი დაიბადა. ბინისთვის ფულის შეგროვება გაუჭირდათ. როგორც შემეძლო, ვეხმარებოდი. ვცდილობდი, პროდუქტები და სხვა ხარჯები საკუთარ თავზე ამეღო. რძალი დეკრეტულ შვებულებაში წესიერად იქცეოდა. ხმაურიან სტუმრებს არ პატიჟებდა. მხოლოდ 1–2 მეგობარი თუ მოვიდოდა. ისე დალაგებაც შეეძლო და კერძების მომზადებაც. შვილი მუშაობდა, მაგრამ მაღაზიაში შევლა თავად შეეძლო. მოკლედ, მათთვის ზედმეტი ხარჯის მოშორებას ვცდილობდი.
– ოჰ, ლანა, როგორი კეთილი ხართ ჩვენ მიმართ. რას ვიზამდით თქვენს გარეშე – ხელებს იქნევდა ნესტანი.
ერთი შეხედვით, ერთ მეგობრულად ოჯახად ვცხოვრობდით და ყველაფერი მაკმაყოფილებდა.
რძლის ცხოვრება: მემკვიდრეობა და გადასვლა – დაახლოებით 1 წლის წინ ცნობილი გახდა, რომ ნესტანის ბიძია გარდაიცვალა და მის მშობლებს ქონება დაუტოვა. რა თქმა უნდა, სასიხარულო ამბავი არაა, მაგრამ ნესტანის მშობლებმა შვილებს შორის ფულის გაყოფა გადაწყვიტეს. ეს შანსი იყო. სანამ მემკვიდრეები ქონებას მიიღებდნენ, შვილმა და რძალმა უკვე ბინის მოძებნა დაიწყეს. როცა ქონებიდან ფული მიიღეს, აღმოჩნდა, რომ სასურველი ბინის ღირებულების ნახევარი უკვე ჰქონდათ.
– მორჩა, დედილო. როგორც იქნა, გტოვებთ. შეგიძლია დაისვენო! ყველაფრისთვის უდიდესი მადლობა! – მხიარულად მითხრა შვილმა.
ამ მომენტში ჩემს უკან ნესტანი იდგა და უცნაურად იღიმოდა. არაფერი უთქვამს, მაგრამ რაღაც უცნაური გრძნობა დამეუფლა.
– მოდი, ახალი ბინისთვის ჭურჭელს მოგცემთ. იმდენი მაქვს, რომ მთელ სასადილოს ეყოფა“ – შევთავაზე, რადგან ვიცოდი, რომ ახლა ავეჯსა და სხვა წვრილმანზე ბევრი დაეხარჯებოდათ.
– მადლობა, მაგრამ ახალ ბინაში ეს ძველი ნივთები საჭირო არაა – გამოსცრა რძალმა.
ამან გამაოგნა. გამოდის, მთელი 4 წელი ნორმალური იყო, ახლა კი უვარგისი და ძველია? დიახ, ჭურჭელი ახალი და მოდური არაა, მაგრამ რა საჭიროა ასე მოქცევა? თუ გსურს, შემდეგ გადააგდე, ახალი შეიძინე. ეს ჩემი საქმე არაა, მაგრამ რა საჭიროა უხეშობა?
– ავიღებთ, მადლობა – შვილმა სიჩუმე დაარღვია და ყუთების მოსატანად წავიდა.
კვლავ მარტო – ახლა შვილთან ნაკლებად ვკონტაქტობ. რძალი არ მელაპარაკება, ტელეფონზე მხოლოდ ცივად მპასუხობს. ახალმოსახლეობაზე მისთვის საჩუქრის გაკეთება და ჭურჭლის სარეცხი მანქანის შეძენა მსურდა. ახლა მეშინია: იქნებ რძალი ისევ უკმაყოფილო იყოს.როგორც მოგვიანებით გავიგე, ნესტანი თავის მშობლებთან ხშირად მადარებს. თითქოსდა მისმა მშობლებმა ახალი ბინისთვის ბევრი ფული მისცეს, მე კი თეთრი არ დამიხარჯავს. უნდა ითქვას, რომ ნესტანს მოკლე მეხსიერება აქვს ან მათემატიკასთან პრობლემები. ეს წლები ხომ კომუნალურებს, კვების პროდუქტებს და სხვა ხარჯებს მე ვიხდიდი. სწორედ ჩემი დახმარებით შეძლეს ასეთი თანხის შეგროვება.
დასკვნა: სამწუხაროა, როცა ადამიანები თქვენი სიკეთით სარგებლობენ და რაღაც მომენტში მას აუფასურებენ. რატომ თვლის ნესტანი, რომ მისთვის ფულის მიცემა მენანებოდა, როცა ფულს ნამდვილად ვაძლევდი? ნუთუ ვერ მიხვდება, რომ მართალი არაა?
