“ჩემი ქალიშვილი მისმა შეყვარებულმა ცოტა ხნის წინ მიატოვა. გოგონა მთელს დღეებს ტირილში ატარებს, სწავლა თავი მიანება, ვერ ახერხებს გონზე მოსვლას…”ეს ფრაზა მოვისმინე ჩემი ახლო მეგობრისგან. ძალიან გავოცდი, რადგან სულ ცოტა ხნის წინ მე და იგი ზუსტად იმავეს ვგრძნობდით. მეგონა, რომ არც ისე ბევრი წელი იყო გასული მას შემდეგ, რაც მე და ოლიკო ერთად დავდიოდით სკოლაში, როგორ შეგვიყვარდა და გაგვიცრუვდა იმედები პირველად.

ჩემი ქალიშვილის შეყვარებული

შესანიშნავად მახსოვს, რაოდენი სულიერი ტკივილი მომგვარა სიყვარულმა პირველად. მაშინ 15 წლის ვიყავი და პარალელკლასელი მიყვარდა. მას გრძნობებში გამოვუტყდი, მან კი უბრალოდ დამცინა. მაშინ მეგონა, რომ მთელი სამყარო დაინგრა და დანარჩენი ყველაფერი უმნიშვნელო გახდა.ვიცი, რომ სიყვარული მხოლოდ და მხოლოდ ცხოვრების დესერტია. ძირითაად კერძებს მასთან არანაირი კავშირი არ აქვს, არადა, სწორედ ისინია ყველაზე მეტად მნიშვნელოვანი. პირველ ადგილზე ვაყენებ საკუთარ შინაგან სამყაროს და მენტალურ ჯანმრთელობას.

სამწუხაროდ, სიყვარულისადმი რაციონალური მიდგომა ურთიერთობაში წლებთან და გამოცდილებასთან ერთად მოდის. მრავალჯერ უნდა შეგიყვარდეთ და ამდენივეჯერ განიცადოთ იმედგაცრუება, რათა დარწმუნდეთ, რომ ცხოვრების აზრი როდია სიყვარულში. ამიტომაც ამ საკითხზე არც კი უნდა იღელვოთ.რა თქმა უნდა, არ ეცადოთ, რომ ეს ყველაფერი თქვენს ბავშვს აუხსნათ, ის ამას ვერ გაიგებს. სჯობს მისცეთ მას საშუალება ემოციურად დაიცალოს, გულისნადები გაგიზაიროთ და ასევე ყურადღება გადაატანინეთ რაიმეზე, ვიდრე იგი შვებას არ იგრძნობს. ბავშვები საკმაოდ სწრაფად გადაიტანენ ხოლმე ემოციურ ტრავმებს.

მოზარდის პიროვნება ჯერ კიდევ ფორმირების პროცესშია, ამიტომ არ უნდა მისცეთ მას ნეგატივში ჩაციკვლის საშუალება. ყველაფერი უნდა განიხიოთ ერთად, თუმცა ეს შერბილებულად, წნეხის გარეშე უნდა გააკეთოთ. მოცემულ სიტუაციაში კრიტიკული მნიშვნელობა აქვს მშობლების დამოკიდებულებას. ბავშვი უნდა გრძნობდეს, რომ მისი ემოციები დედ-მამისთვის ფასეულია. თუ საკუთარ მდიდარ გამოცდილებაზე დაყრდნობით მიგაჩნიათ, რომ ეს მხოლოდ წვრილმანებია, ეს მოზარდს არ უნდა დაანახოთ.

რედაქციის რჩევა: ყველაზე მეტად ჩვენს შვილებს გულს ტკენს არა ისეთი სიტუაციები, რომლებიც მათ გადახდებათ ხოლმე თავს, არამედ მშობლების უდიერი დამოკიდებულება მოზარდების გამოცდილების მიმართ. შემწყნარებლური და აგდებული ურთიერთობა ახდენს დეპრესიისა და საკუთარ თავში ჩაკეტილობის პროვოცირებას. ბავშვი უნდა გრძნობდეს, რომ ოჯახში მუდამ მხარს დაუჭერენ.

თბილი ოჯახური ურთიერთობები და თქვენი მხრიდან გამოხატული დახმარების სურვილი არის გადამწყვეტი ფაქტორები მოცემულ სიტუაციაში. უნდა დაანახოთ ქალშვილს, რომ იგი უყვართ და ეს სრულებითაც არაა რთული. მაშინ მოზარდი მიხვდება, რომ მისი შეყვარებული არაა ერთადერთი ადამიანი დედამიწაზე, ვისაც იგი შეიძლება მოეწონოს. უბრალოდ საჭიროა დრო და მოთმინება.