ბევრი მშობელი თავს მოვალედ მიიჩნევს, რომ შვილს სახლი აჩუქოს. ამიტომ, ისინი მთელი ცხოვრების განმავლობაში, მთელ თავიანთ რესურსებს სახლს ახმარენ, რათა მათმა ვაჟმა ან ქალიშვილმა კომფორტულად იგრძნოს თავი მომავალში.
ეს ამოცანა მაშინაც კი აქტუალურია, როდესაც ბავშვი უკვე გაიზარდა და საკუთარი საცხოვრებელი ფართი შეიძინა. თუმცა ხანდახან ისეც ხდება, რომ შვილი რამდენიმე ჰყავთ, მაგრამ სახლი მხოლოდ ერთია. ამ შემთხვევაში, როგორ უნდა მოიქცე, რომ არც ერთმა არ იგრძნოს თავი დაჩაგრულად?
პაპარაცის დღევანდელ სტატიაში მოხუცი ქალის ისტორიას გიამბობთ, რომელიც პატარა სახლში ცხოვრობს, სოფელში. მისი შვილები კი ჩამოდიან პენსიონერ დედასთან, მაგრამ დახმარება ეზარებათ. რძალი კი საერთოდ უარს ამბობს დედამთილის ნაკვეთზე მუშაობაზე.
მე ვცხოვრობ დიდ სოფელში, მაქვს მყუდრო სახლი ბაღით და მიწის ნაკვეთით. ჩემი მეუღლე ოთხი წლის წინ გარდაიცვალა, მე კი მარტო ამ ყველაფერს ვერ ვუმკლავდები. სკოლის დამთავრების შემდეგ ვაჟები მაშინვე გაემგზავრნენ ქალაქში, იქ დასახლდნენ, მუშაობა დაიწყეს და დიდი ხანია დაქორწინებულები არიან. მაგრამ დედას სათანადოდ არ ეხმარებიან“, – ჩივის 61 წლის თამარი.
უფროს შვილს ბევრი საზრუნავი აქვს, ის ძალიან იშვიათად ჩამოდის. მე მას არ ვადანაშაულებ. ვიცი, რომ ძალიან უჭირს. მისი ცოლი ავადაა, შვილები პატარები არიან, სამსახურში კი დასვენების დღეები თითქმის არ აქვს. რას იზამ…
უმცროსი ვაჟი და მისი ცოლი თითქმის ყოველ კვირა ჩამოდიან. მათ შვილები არ ჰყავთ, ჩემი რძალი ჯერ კიდევ სტუდენტია, ბევრი თავისუფალი დრო აქვს. თავიდან შემეძლო, რომ მათი იმედი მქონოდა, მაგრამ ეს დიდხანს არ გაგრძელდა.
ლიკამ სულელური კითხვების დასმა დამიწყო. რატომ ვთესავ ამდენ კარტოფილს და ხახვს? რაში მჭირდება ამდენი სტაფილო და ჭარხალი? სად უნდა წავიღო ამდენი კიტრი, ყაბაყი და პომიდორი?
რა თქმა უნდა, ჩემი რძლის ნათქვამზე გავბრაზდი. როგორ სად? ცოტას თქვენ მოგცემთ, ცოტას მე დავტოვებ, ცოტას უფროსი შვილი წაიღებს. არ ინერვიულო, არაფრის გადაყრა არ მოგვიწევს. ნებისმიერი ბოსტნეული, კენკრა და ხილი შეგვიძლია დავაკონსერვოთ და ისე შევინახოთ. სარდაფში შევინახავ, არ გაფუჭდება.
ლიკას ასეთი პასუხი არ მოეწონა. ქალაქელი გოგოა, მიჩვეულია ყველაფრის მაღაზიაში ყიდვას. ამბობს, რომ ნებისმიერ დროს შეუძლია მაღაზიაში ქილა კიტრის ყიდვა. რანაირი დიასახლისია?
პროდუქტები არა მარტო ძვირი ღირს და მუდმივად ძვირდება, არამედ გაუგებარია საიდან მოაქვთ. საკუთარ ბოსტანში მოყვანილ პომიდორს ვერც კი შეადარებ იმ პლასტმასს, რომელსაც ჩემი შვილი და რძალი სუპერმარკეტებში ყიდულობენ საკმაოდ ძვირად.
ჩემი რძლის შემაშფოთებელი განცხადება
ამ უქმეებზე ჩემი უმცროსი ბიჭი მარტო მოვიდა. ჩემმა შვილმა მითხრა, რომ ლელას არ სურდა უქმეების ჩემს ბოსტანში გატარება. მაგრამ… ჩემი სახლის ნახევარს მათ თუ გადავუფრომებდი, მაშინ უკვე სხვა საქმე იქნებოდა. ამ შემთხვევაში ჩემი რძალი აქ თავს სრულფასოვან დიასახლისად იგრძნობდა და დიდი სიამოვნებით დამეხმარებოდა.
აღშფოთებული ვიყავი მისი ასეთი წინადადებით, რადგან ახლადგამომცხვარი ნათესავის მხრიდან ეს დიდი სითავხედე იყო. მიუხედავად იმისა, რომ ასეც ვაპირებდი, რომ სახლი სანახევროდ ორივე ვაჟისთვის დამეტოვებინა. თუმცა ამის გაკეთება მოგვიანებით მინდოდა. მით უმეტეს, რომ მათ საკუთარი სახლები უკვე აქვთ.
ახლა არც კი ვიცი, როგორ მოვიქცე. თუ სახლის ნახევარს უმცროსს ვაჩუქებ, მაშინ უფროს შვილს ეწყინება. და თუ ახლავე ვაჩუქებ ორივეს, მაშინ მე სად ვიცხოვრებ? მე მეორე სახლი არ მაქვს, – გადაწყვეტილება ვერ მიუღია თამარს.
