მადამ ანამ თავისი ყველაზე დიდი მარაო და საკუთარი ხელით მომზადებული პიტნისა და ანანასის ნაყინი აიღო და წავიდა მორიგ ონლაინ გაკვეთილზე დასასწრებად თავის მეგობართან, მადამ მარინასთან ერთად. აშკარა იყო, რომ მარინას იმ მომენტში ფრანგულის შესწავლის განწყობა არ ჰქონდა. მეგობრის მუნჯი კითხვის საპასუხოდ, ქალმა ამოიოხრა: -ვფიქრობ, რა ვუთხრა ზრდასრულ შვილს, რომ ის დარწმუნდეს, რომ ყველაფერი კარგად არის.
-კი მაგრამ, Რა მოხდა? – შეშფოთდა მადამ ანა, – სანამ შენ სრულწლოვანი შვილისთვის სწორ სიტყვებს შეარჩევ, მე უკვე პანიკაში ვარ.
-მაპატიე, ძვირფასო. საშიში არაფერია, უბრალოდ რამდენიმე ღამეა ცუდად მძინავს და უხასიათოდ ვარ.
-ზრდასრული შვილისთვის სათქმელ შესაფერის სიტყვებს ეძებდი? – მადამ ანას ტონში ირონია იგრძნობოდა.
-გთხოვ, სარკაზმის გარეშე. შენ ხომ გახსოვს, რომ ალექსანდრე და ელენე შვიდი წლის წინ, 23 აგვისტოს დაქორწინდნენ?
რა თქმა უნდა, მეგობარს ახსოვდა, რადგან ის თავად დაეხმარა მყუდრო, მხიარული და ამაღელვებელი დღესასწაულის მოწყობაში ორი სტაჟიორისთვის, რომლებიც ახალგაზრდა წლების მიუხედავად, წარმატებული ნეიროქირურგები გახდნენ და უკვე მეორე წელია, სამხედრო ქირურგები არიან. ახლა კი მათ ათდღიანი შვებულება აქვთ, მაგრამ ახალგაზრდებმა გადაწყვიტეს სპილენძის (თუ შალის) ქორწილის წლისთავი თავიანთ საყვარელ კარპატებზე აღენიშნათ.
დღესასწაული ნათესავებთან ერთად
-რადგან ჩვენ მათთან ვერ ვიქნებოდით, მე მძახლებს დავურეკე, რათა მნიშვნელოვანი თარიღი ერთად აღგვენიშნა. სანამ მაგიდასთან ვისხედით და ქორწილის ფოტოებსა და ვიდეოებს ვუყურებდით, თითქოს სამივე გულწრფელად ბედნიერები ვიყავით, ვხუმრობდით, ვიხსენებდით… -ამ დროს მარინას ხმა აუკანკალდა: – მაგრამ როგორც კი სამზარეულოში გავედი ყინულის მოსატანად, მძახალმა ჭორაობა დაიწყო ჩემზე. და ასე ნუ მიყურებ, შემთხვევით გავიგე…
-წარმოიდგინე, ირამ რაღაცნაირად განაწყენებულმა, პრეტენზიით უთხრა ქმარს: ”რაში სჭირდება მას მარტოს, ამხელა სასახლე?! ოთხი ოთახი “სტალინის ბინაში” – სანამ ამ სახლს მოაწესრიგებ, არაფრის ძალა აღარ დარჩება. როგორ ფიქრობ, შორტებით რატომ დაგვხვდა? დრო არ ეყო, რომ კაბა ჩაეცვა! მარტო ძლივს უვლის ყველაფერს. ბავშვებს მაინც ეცხოვრათ მასთან ერთად, ან გაეყიდა მამის ქონება და შუაზე გაეყო… მაგრამ არა! ავი ძაღლივით არის! ბავშები კი შვიდი წელია ნაქირავებ ბინაში ცხოვრობენ… “
-შენმა მძახლებმა არ იციან, რომ ბავშვებს არაერთხელ შესთავაზე ორივე ვარიანტი, მაგრამ მათ ცალკე ცხოვრება გადაწყვიტეს, რადგან უფრო მეტად სამსახურით და სტაჟირებით იყვნენ დაკავებულები, ახლა კი საერთოდ სამხედრო ქირურგები გახდნენ? და რომ ალექსანდრემ კატეგორიული უარი განაცხადა ბებია-ბაბუის ბინის გაყიდვაზე და ელენემ მას მხარი დაუჭირა?
-თურმე არ იციან. საკუთარ თავს და მათაც უხერხულ მდგომარეობაში ვერ ჩავაყენებდი იმის თქმით, რომ უნებურად ორპირობაში გამოვიჭირე, მაგრამ მგონია, რომ ირამ რაღაც იგრძნო, რადგან ძალიან ჩქარა წავიდნენ…
-შენ სახეზე ყველაფრის წაკითხვა შეიძლება… მაგრამ ამის გამო ნამდვილად არ იქნები დაღონებული, რომ მოულოდნელი გრძნობები ვერ დამალე.
-ამიტომ არა. სტუმრების წასვლის შემდეგ ავტირდი, სახლის დალაგებამაც კი ვერ დამამშვიდა. შვიდი წელი წყენას აგროვებდნენ და ჩემთან ამ თემაზე დალაპარაკებაც კი არ უცდიათ. ირა იმის გამოც იყო აღშფოთებული, რომ თითქოს ალექსანდრე იძულებულია ითმინოს ჩვენი ესპანურის, იტალიურის და ფრანგულის გაკვეთილები და ონლაინ გაკვეთილების საფასურიც იხადოს…
ენების შესწავლა
-ეს კი, ნამდვილად მისი საქმე არ არის! – ჩაიბურტყუნა მადამ ანამ.
– შენმა ალექსანდრემ ადრეული ასაკიდან იცის ჩვენი ოცნების შესახებ, რომ როცა პენსიაზე გავალთ, რამდენიმე თვე ესპანეთში, იტალიასა და საფრანგეთში უნდა გავატაროთ. ეს იმიტომ, რომ ჯგუფურ ექსკურსიებზე კი არ ვიაროთ, არამედ თავად დავაგემოვნოთ რეალური ცხოვრება ჩვენი თითქმის ბავშვობის ოცნების ქვეყნებში. ამისთვის კი სულ ცოტათი მაინც გვჭირდება ენების ათვისება…
-სხვათა შორის, სწორედ მათ ელენეს ეკუთვნის ეს იდეა, რომ ენები დეკადებით უნდა შეგვესწავლა. ესპანურის დეკადაში ერთმანეთისთვის სენიორები ვხვდებოდით, იტალიურის დეკადაში – სინიორები, ფრანგულის დეკადაში კი – ბონჟურ, მადამ! სიტყვები, ინტონაციები და გამოთქმები სიტუაციების გათამაშებით უნდა აგვეთვისებინა… ის ისეთი შთაგონებით საუბრობდა, რომ ჩვენ დავთანხმდით ამ იდეას.
-რომელიც, მადლობა ელენეს, მშვენივრად მუშაობს, – შენიშნა მარინამ.
-იცი, ანა, როგორც გავიფიქრე, რომ მძახლებთან ურთიერთობა ამ შვიდი წლის განმავლობაში ყალბი იყო, მაშინვე ცრემლები წამომივიდა. როგორ არ უნდა მეგრძნო სიყალბე, მოჩვენებითობა? იქნებ ელენეც, დედამისის მსგავსად, პირისპირ კარგად მექცევა, ზურგს უკან კი სხვანაირია? კიდევ უფრო მწარედ ავტირდი: როგორ უნდა ვიგრძნოთ სიხარული და ბედნიერება, როდესაც ვიცით, რომ ყველაფერი ყალბია?
სიტყვები ზრდასრულ შვილს: გამოსავლის პოვნა
მერე კი შემრცხვა, რომ ჩემს რძალზე ცუდი გავიფიქრე… მოკლედ, საღამოს ბავშვებმა რომ დარეკეს, ისე გამოვიყურებოდი, რომ ორივემ ერთხმად მკითხა, რატომ ვიტირე. დავპირდი, რომ მოგვიანებით ვეტყოდი. ასე რომ, ახლა ვფიქრობ, რა ვუთხრა ჩემს ზრდასრულ შვილს, რომ არ ვავნო…
ანამ მეგობარს თმაზე ხელი ნაზად გადაუსვა:
-მარინა, მოდი, ჯერ ნაყინი მივირთვათ და ამავდროულად, ფრანგულად ვისაუბროთ ჩვენს შვილებზე, ნდობაზე და გულწრფელობაზე. ჩვენ აუცილებლად შევძლებთ გამოსავლის პოვნას.
