როგორც კი მესმის კომბინაცია “ბადე ჩანთა”, მაშინვე შორიდან მომესმის ზარის ხმა. უფრო სწორედ, ზარის არა, კეფირის ბოთლების. მაშინვე წარმოვიდგენ ჩემი ერთი მეზობლის ბადე ჩანთას, რომელიც ჩვენი შესახვევის ბოლოში ცხოვრობდა. ამ ბადე ჩანთამ ადამიანი დაშავების ან სულაც სიკვდილისგან იხსნა…
ბადე ჩანთა
ჩვენს სახლს ქუჩის მხრიდან ხის ღობე აკრავდა. ღობეების სიგანე ოთხიდან ხუთ სანტიმეტრამდე იყო, მათ შორის დაახლოებით იგივე ინტერვალებით. ეზოში ღობის გასწვრივ სურნელოვანი ზამბახი იზრდებოდა. ჩვენი პატარა სპანიელი, ტომი, ამ ყვავილებს შორის ფრთხილად დარბოდა, ფეხებს არ ადგამდა, სანამ იმ ჩვენს მეზობელს არ დაინახავდა ხოლმე. უცნობია სად იმყოფებოდა ის რამდენიმე თვის განმავლობაში. ალბათ მკურნალობდა…
თუმცა მალე მან ისევ დაიწყო სმა. ის თავის ჩვეულ დილის მარშრუტს დაუბრუნდა ახლომდებარე მაღაზიიდან თავის სახლამდე. დილიდანვე ძლივს იდგა ფეხზე. ამიტომ, ის ორივე ხელით ღობეებს ეჭიდებოდა. ერთ-ერთ მათგანში ბადე ჩანთა ეჭირა ხოლმე რამდენიმე ბოთლი კეფირით. მას უყვარდა ეს სასმელი.
ის ერთი მეზობლის ღობიდან მეორე მეზობლის ღობეს ეჯახებოდა და ცდილობდა არ დაცემულიყო. გზად ან ილანძღებოდა, ან მღეროდა და ბადე ჩანთას აფრიალებდა, რომელიც ალბათ წონასწორობის შენარჩუნებაში ეხმარებოდა. ყოველი დაჯახების მომენტში ბადე ჩანთა ღობეებს აფრინდებოდა, მაგრამ მას ჩანთა მაგრად ეჭირა, რომ ხელიდან არ გავარდნოდა.
ბოთლები ჟღარუნებდა და ღობეებს ხვდებოდა, მაღალი და გამხდარი მსმელი მამაკაცი საშინელ ხმებს გამოსცემდა – ჩვენი ტომი სიმშვიდეს ვერ ინარჩუნებდა. მას ალკოჰოლის სუნი არ უყვარდა და თავის გრძნობებს შესაბამისად გამოხატავდა: თმა ყალყზე უდგებოდა, იღრინებოდა, გაბრაზებული ზამბახებში დარბოდა, ყეფდა და გააფთრებული ღრღნიდა ღობის ფიცრებს, სანამ ის მეზობელი ორჯერ მაინც ახერხებდა ჩვენს ღობეზე შეჯახებას.
ტომი ამ პერსონაჟის გარდა არავის უყეფდა. ზამბახები გადავრგეთ. ჩვენი მეზობელი კვლავ განაგრძობდა კეფირის შუშის ბოთლების ტარებას თავისი ბადე ჩანთით. ჩვენი ღობის ფიცრები რამდენიმე ადგილას, სადაც ტომი უბრალოდ ჭკუიდან გადადიოდა ბრაზისგან, უფრო თხელი გახდა, ქვიშის საათს დაემსგავსა წაგრძელებული ზედა ნაწილით.
გადარჩენის ისტორია
რომ არა ღობის ეს ნაკლი, შესაძლოა უბედურება დატრიალებულიყო. ძალიან თოვლიანი ზამთრის შემდეგ, მოვიდა გაზაფხული დღისით კაშკაშა მზით და საღამოს და ღამით ძლიერი ყინვით. დილა-საღამოს გზა მოყინული იყო. ერთ დღეს ჩვენს შესახვევში სქელი ფიცრებით დატვირთული სატვირთო მანქანა მოდიოდა. მოხვევის დროს მანქანა მოცურდა და რამდენიმე ფიცარი სამაგრს მოსწყდა. მათ სატვირთო მანქანის მარცხენა მხარე გაანგრიეს და ღობეს ეჯახებოდნენ.
დარტყმის შედეგად, ღობის გათხელებული ფიცრები გზის პარალელურად დაეცა და ღობის მთელ სიგრძეზე სიცარიელე გაჩნდა. ხმაურზე სახლიდან მამაჩემი გავარდა. მეზობლის სახლთან, ექვსი წლის პატარა გოგონა თოვლით რაღაცას აშენებდა. მამა ყვირილით მივარდა მძღოლს. მანაც იგრძნო, რომ რაღაც ცუდი ხდებოდა და გზაზე მოკალათებული გოგონასგან სამი მეტრის მანძილზე დაამუხრუჭა, რომლის თავიც სწორედ ჩამოკიდებული ფიცრების დონეზე იყო…
ტომი მამას გაჰყვა, ჩამტვრეულ ღობეში გავარდა და დაბლა ჩაირბინა. როცა მამამ დაუძახა, ის მორჩილად დაბრუნდა და დახურულ ჭიშკართან დადგა და პატრონს ელოდა, როგორც ძალიან დამჯერი ძაღლი… ბადე ჩანთამ, კეფირმა და დაზიანებულმა ღობემ ადამიანი უბედურებისგან იხსნა. რა თქმა უნდა… შემთხვევით. მაგრამ, შემთხვევით ხომ არაფერი ხდება?
ბადე ჩანთა: ისტორია
ბადე ჩანთა მე-19 საუკუნის ბოლოს გამოჩნდა. მას უბრალოდ სავაჭრო ჩანთა ერქვა. ის გამოიგონა ვავრჟინ კრჩილმა, ჩეხეთიდან. მას თმის ბადეების დამზადება სურდა, მაგრამ პროექტი ჩაიშალა. მთლიანად რომ არ გაკოტრებულიყო და მასალების ხარჯები მაინც აენაზღაურებინა, მან ბადეებს სახელურები მიამაგრა და ჩანთების სახით ყიდდა. თუმცა, მაშინ ეს ჩანთები პოპულარული არ იყო. სავარაუდოდ, ისინი იმ დროის მოდას არ შეესაბამებოდა.
ბადე ჩანთების წარმოება მასობრივად გასული საუკუნის 30-იან წლებში დაიწყო, ტანსაცმლის სტილი საშუალებას იძლეოდა. ეს ჩანთები განსაკუთრებით პოპულარული გახდა სსრკ-ში.
ასეთი ჩანთები ყველა ოჯახში იყო. მსუბუქი, არ იკავებს ბევრ ადგილს: ჩაიდებ ჯიბეში და შეუმჩნეველია. გამძლეა. მათი სტანდარტული ქსოვა არის 14 რიგი, 24 უჯრედით. ბადე 70 კილოგრამამდე უძლებდა. ამავდროულად, იაფიც იყო…
მართალია, ძაფის სახელურები მტკივნეულად იჭრებოდა ხელისგულში, მაგრამ გამოსავალი მოიფიქრეს – სახელურებზე დრეკად მილებს უკეთებდნენ. ბადე ჩანთის ერთადერთი მინუსი არის მათი სრული ხილვადობა. რასაც მასში მოათავსებ, აშკარად ჩანს. ერთხელ, მოხუცს ქალს ქათმის ფეხებით სავსე ბადე ჩანთა მიჰქონდა. წარმოიდგინეთ, მის უკან კატები მირბოდნენ, როგორც ჩანს, მოხუცი ქალი მათ აჭმევდა ხოლმე და ისინი მიმავალი “ნადავლის” ხელში ჩაგდებას ცდილობდნენ…
კვლავ მოდაში
ახლა ბადე ჩანთები ისევ ტრენდულია, რადგან მათი გამოყენება ხელს უწყობს გარემოს დაცვას პლასტიკური ნარჩენებისაგან. Prada, Kenzo, Stella McCartney აწარმოებენ ბადე ჩანთებს და გირჩევენ მათ ტარებას გრილ ამინდში ქურთუკთან და ჯინსებთან ერთად, ხოლო ცხელ ამინდში ტოპებთან, სადა მაისურებთან და მსუბუქ ჯინსებთან ერთად. ასეთი ბადე ჩანთების ფასი 300 დოლარიდან იწყება.
მაგრამ თუ ჯერ კიდევ გაქვთ ის ჩანთა, რომელმაც სსრკ და პლასტმასის ბუმი გამოიარა, რომელმაც ბადე ჩანთა სცენიდან განდევნა, მაშინ მასთან ერად თქვენც ტრენდული იქნებით!
