ავთომ დაინახა დედის გამოტოვებული ზარი დაინახა და მძიმედ ამოისუნთქა. როდის დაანებებს თავს? დედა დიდი ხანია სახლიდან შორს ცხოვრობს, მაგრამ ყოველდღე რეკავს. ყველაფრის კონტროლს მიჩვეულია, რაც ნებისმიერ გააგიჟებს! მე–5 გამოტოვებულ ზარზე ვაჟი დანებდა.
– ავთო, მოდი – დედის ხმა წყდებოდა, – უბედურება მაქვს.
– დედა, რა მოხდა? – ანერვიულდა ვაჟი.
– ახსნას დიდი დრო დასჭირდება. სამსახურს ვერ მოწყდები, აი, შაბათ–კვირას მოდი.
***
შაბათს, 12:40 საათზე ავთო დედის გვერდით სამზარეულოში იჯდა. მაგიდაზე ქაღალდების დასტა ეყარა.
– რამდენია ჯამში? – ვაჟმა საბუთებს დახედა.
– 100 ათასი.
ავთო გაჩუმდა, რომ დედისთვის არ დაეყვირა, რომ გაგონილ რიცხვზე დაფიქრებულიყო.
– სად დახარჯე?
– ბინაში რემონტი გავაკეთე. მანქანა ვიყიდე. მაგრამ მხოლოდ 30 ათასი ავიღე!
– სამი წლის წინ, დედა! და დააბრუნე 30 ათასი ლარი წელიწადნახევრის წინ ვადის გადაცილებით. აიღე ამით სხვა კრედიტი. უკვე არა ბანკში, არამედ მიკროსაფინანსო ორგანიზაციაში. რას ფიქრობდი?
– არ გაბედო დედასთან ასე ლაპარაკი! – დედამ თვალები გადმოკარკლა. – იცხოვრე ჩემთან ერთად. ცუდად ვარ მას შემდეგ, რაც მამაშენი ახალი ბედნიერების საპოვნელად გაიქცა. აი, გადავწყვიტე ახალი ცხოვრების დაწყება.
– კარგი, რა გავაკეთოთ?
დედამ უკვე იცოდა პასუხი:
– რა არის მოსაფიქრებელი? ბაბუის ბინა გავყიდოთ. დანარჩენს როგორმე დავფარავ.
ვაჟმა უცებ ყველაფერი გაიაზრა:
– აი, რატომ დამირეკე. ჩემი ბინის ჩაგდება გინდა!
– არა შენის, არამედ მამაშენის მამის. ეს ხომ მე დავითანხმე შენთვის მოეცა.
ავთომ თავი დაუქნია:
– ვიცი. მხოლოდ იმიტომ, რომ ბინა მამას არ დარჩენოდა.
– მნიშვნელობა არ აქვს. მნიშვნელოვანია, რომ ეს ბინა ჩემი წყალობით გაქვს. დროა, გაყიდო.
ვაჟი გაჩუმდა, შემდეგ შესთავაზა:
– რატომ არ გავყიდოთ ეს ბინა? აქ შენს გარდა არავინაა ჩაწერილი. გაყიდი, ოთახს იყიდი და ვალის დიდ ნაწილს დაფარავ.
დედამ ხელები გაასავსავა:
– ეს ჩემი საცხოვრებელია! ყველაფერი, რაც განქორწინების შემდეგ დამრჩა. არ შემიძლია ვიცხოვრო ნორმალურად? აქ რემონტი გავაკეთე! შენ კი “გავყიდოთო”?
– ეს ხომ შენი ვალია, – უხერხულად სცადა შეხსენება შვილმა.
დედა მიუახლოვდა, სახესთან თითი დაუქნია:
– არ გაბედო! შვილი ხარ და ვალდებული ხარ, დედას დაეხმარო. მით უფრო, ჩვენს განქორწინებაში ყოველთვის მამის მხარეს იყავი. ამის გამო მასთან ჩაგწერა!
– დედა, რა სისულელეა.
– ეს სიმართლეა. ასე რომ, დაიწყე ბინის გაყიდვა. თუ გსურს, დაგეხმარები, სანამ მუშაობ.
***
1 კვირაში ავთოს ბინა გასაყიდად გამოიტანეს. იმის მიუხედავად, რომ ბაბუის გარდაცვალების შემდეგ ბინა არ გაურემონტებიათ, ბინა სწრაფად გაიყიდა, თუმცა მოსალოდნელზე ნაკლებ ფასში.
ბინის გაყიდვისას ავთოც იყო, დედა კი მხოლოდ საბუთების ხელმოწერას უყურებდა.
***
ისევ დედა რეკავდა. მთელი ცხოვრება თავის არიდება არ გამოვა. სამსახურში შეიძლება თავს დაადგეს. ეს ხომ მნიშვნელოვანი საკითხია.
– როდის გადმორიცხავ ფულს? მევალეებმა ტელეფონი ამიფეთქეს. რად უნდა ამდენი ამბავი?
ვაჟს გაუკვირდა:
– ფული? რომელი?
– რა რომელი, ავთო! 1 თვის წინ ბინა გაყიდე, ანუ ფული მიიღე. სად არის?
– აა, ეს ფული, – შვებით უპასუხა ვაჟმა. – ვიფიქრე, რაღაც არ ვიცოდი. ეს ფული დიდი ხანია აღარაა.
– როგორ არაა? არ უნდა გქონდეს ანგარიშზე?
– აი, არაა, ინვესტიციაში ჩავდე. ახლა ინვესტორი ვარ!
– ჩადე? რა სისულელეა! სად?
– ბინაში! ახალ კორპუსში. ძალიან იაფი სესხით მთელი ორი ბინის ყიდვა მოვახერხე. ერთში ვიცხოვრებ, მეორეს გავაქირავებ.
ტელეფონის მეორე ბოლოში სიჩუმე ჩამოვარდა. შემდეგ დედას ხმაში ხვეწნა გაერია:
– მოიცადე, და მე? მე ხომ დედაშენი ვარ! უნდა დამეხმარო!
– დაგეხმარები. შეძლებისდაგვარად. ოღონდ მთელი შენი ვალის აღება და ჩემი მომავლის გარისკვა არ შემიძლია. თავად მოაგვარე.
– შვილი კი არა, გერი ხარ!
– ამ სიტყვებით დახმარების სურვილს სულ დამიკარგავ. პირდაპირ გეტყვი, შენს ვალს არ ავიღებ. ბინა ბაბუის არის, ჩემი. შენ არ გეხება. გაუგებარია, რისი იმედი გქონდა.
***
როგორ გამოძვრა დედა შექმნილი სიტუაციიდან, ავთომ არ იცის. დედამ ასეთი “ღალატის” შემდეგ შვილთან ურთიერთობა შეწყვიტა. ეს კი ავთოს ძალიანაც უხაროდა.
