სიმბა, სპოკი, მჩხავანა – თითქოს შემთხვევითი სიტყვების ნაკრებია, მაგრამ გამოცდილი კატების მოყვარული სწრაფად გაგვიგებს და დამატებით შეძლებს დაასახელოს 10 მეტსახელი, რომელიც ფუმფულა ცხოველს შეეფერება. რა დავარქვათ კატას, რომ სახელი იყოს დასამახსოვრებელი, ხოლო ცხოველი სწრაფად შეეგუოს? პირდაპირ გეტყვით, ისეთი მარტივი საქმე არაა, როგორც ერთი შეხედვით ჩანს. კატის ყურები ჩვენთან შედარებით სრულიად განსხვავებულად მუშაობს. ეს უნდა გაითვალისწინოთ.
ალბათ, ბულგაკოვზე მითითება კარგია, მაგრამ შავ კატას ბეჰემოთი არ უნდა დაარქვათ. მერე რა მოხდა, ულვაშიანი ცხოველი ყინვის დაწყებამდე გასუქდა, ვის არ მოსვლია, მაგრამ არა ამ დონემდე. თუ სერიოზულად, კატას ამ სიტყვასთან ასოცირება უბრალოდ გაუჭირდება. ის არ შეიცავს ბგერებს “ზ”, “ს” და “ც”. სხვა თანხმოვნები დიდად არ მოსწონს. გამოვა, რომ სიტყვა “ბეჰემოთზე” გიპასუხებთ ვიღაც სხვა, დიეტაზე მყოფი. ოღონდ არა კატა, რომელსაც თქვენს გარეშეც ბევრი საქმე აქვს.
რა შეგიძლიათ დაარქვათ კატას?
ჩემი, როგორც მეაგარაკის, გულწრფელი რჩევა იქნება, 6 თვეში ერთხელ მაინც გაყვანილობა შეამოწმოთ. სანამ ქალაქში ხართ, თქვენი ქონება საფრთხეშია. ღმერთს მადლობა, ჩემს შემთხვევაში, ყველაფერმა მსუბუქად ჩაიარა. ალი თავისით სწრაფად რომ არ ჩამქრალიყო, უაგარაკოდ დავრჩებოდი. შვილთან ერთად აგარაკზე ჩასვლა და ავარიის შედეგების აღმოფხვრა მომიწია.
როგორც იცით, ზამთარში აგარაკზე არაფერია გასაკეთებელი. ირგვლივ სახლებიც ცარიელია. რატომ არ გავატარო რამდენიმე დღე შვილთან ერთად და ვაჩვენო ქალაქის ცხოვრებისგან რაღაც განსხვავებული? ასე ტელეფონის თამაშებიდან ყურადღებას გადაიტანს, მამას მუშაობაში დაეხმარება. ადრე ეს ჩვეული ამბავი იყო. ციგა გვაქვს, პროდუქტები შევაგროვე, ღუმელი შენობას გაათბობს. ყველა პირობაა, დროებით გარემოს შესაცვლელად. თუ მოიწყენს, შვილს ქალაქში დავაბრუნებ. ეს იყო ჩემი გეგმა.
აგარაკზე ჩასვლიდან ნახევარი დღეც არ იყო გასული, რომ შემდეგი შევნიშნეთ. ირგვლივ კაცის ჭაჭანება არ იყო, მაგრამ ჩვენს ნაკვეთზე შეიკრიბა ადგილობრივი მოსახლეობის მშიერი კუდიანების კომპანია. მჩხავანა კატები, რომლებიც ადამიანურ სითბოს ითხოვდნენ. რაღაც საჭმელსაც. გიორგის კატები ბავშვობიდან უყვარს: სხვისი, ეზოს, როგორიც გინდა. რა თქმა უნდა, მთხოვა კატების სახლში შეყვანა, გათბო, დაპურება. საბედნიეროდ, იმაზე მეტი ფაფა და კონსერვი წავიღე, ვიდრე გვჭირდებოდა. კატებისთვის საკვებზე დაზოგვა ცოდვაა.
რაც შემდეგ მოხდა, ვერ წარმოიდგენთ. იმდენი მოვიდა, რომ ვიფიქრე, ჩვენთვის ადგილი აღარ დარჩებოდა. ჩემთვის ყველა ერთნაირი იყო, მაგრამ შვილმა მაშინვე სახელების შეარქვა და მათ როგორღაც არჩევდა. აი, წითურა, ეს იქნება ატამი. ნათელია, რადგან წითელია. ვინ არის შავი? ბუნებრივია, ბაგირა. არ ვიცი, მდედრი იყო თუ მამრი, მაგრამ მგონი მაუგლშიც იყო ამის პრობლემა. წიგნში მამრია, მულტფილმში – მდედრი. ასე რომ ყველაფერი კარგადაა.
რატომღაც ჩვეულებრივი ზოლიანი კნუტი შვილს მწვანედ მოეჩვენა, თითქოს მისი რუხი ზოლები მწვანეში გადადიოდა. მაშინვე ბრილიანტის მწვანე გახდა. შემეცოდა კიდეც, შეეძლო ვისკასი ყოფილიყო. ასევე ორი თეთრი კატა იყო. მათთანაც სწრაფად გავარკვიეთ. ფიფქია და ქათქათა. ელემენტარულია. ამბობენ, კატებს არ მოსწონთ, როცა მათ სახელებში შიშინა ხმებია. თავადაც კნავიან, როცა უკმაყოფილო არიან. მაგრამ! თეთრი კატა ხშირად ყრუ იბადება. შვილს ვუთხარი, რომ, ალბათ, მეტსახელი არ აინტერესებდა და ბევრი საჭმელი დავუდე.
იყვნენ ასევე ბაზილიო, თომასი და გარფილდი. გულწრფელად, ყველას სახელს ცხოვრებაში ვერ დავიმახსოვრებდი, მაგრამ ჩემს შვილს ყველა კატის სახელი დღემდე ახსოვს. არადა დიდი დრო გავიდა. როგორც არ უნდა იყოს, კატების ასე მიტოვება არ შეგვეძლო. შვილმა შემომთავაზა სამი ყველაზე პატარა კატის წაყვანა ადგილობრივ ბაზარში. იქნებ, ვინმემ აიყვანოს. ასეც მოვიქეცით. გაყვანილობას ყველა სუსტი წერტილი მოვაშორე, კედელი სპეციალური მასალით დავფარე, რომ რამე არ მოხდეს. და ბაზარში წავედით.
კატები კნაოდნენ, გაშვებას ითხოვდნენ ან მეტ ფაფას კონსერვიდან. გიორგის დაჟინებული მოქმედების წყალობით ორი გავაჩუქეთ. პირველად დავინახე მასში ნამდვილი ინტერესი რაღაცის მიმართ, რაც არ ეხებოდა ვიდეოთამაშებს ან ფილმებს. ეს ჩემთვის, როგორც მამისთვის სასიამოვნო მომენტი იყო.
სამწუხაროდ, ყველა კატის გაჩუქება ვერ შევძელით. მათ შორის იყვნენ მოხუცი კატები, რომლებიც ველურ ცხოვრებას მიჩვეულნი იყვნენ. სანამ აგარაკზე ვიყავით, ვაჭმევდით, წყალს ვაწვდიდით, პატარა გუბურაც გავუკეთეთ. საქმე მაინც არ გვქონდა, სამაგიეროდ ცხოველებს დავეხმარეთ. გულწრფელად, ამ ბანდის გარეშე გიორგი რამდენიმე საათში ტირილს დაიწყებდა ბინაზე და ინტერნეტზე. მადლობა კატებს, დამეხმარნენ.
ვხედავდი, როგორი ანთებული თვალები ჰქონდა შვილს, როცა ყველაზე სუსტ, პატარა კატას ეფერებოდა. მასზე სევდიანი აზრები მქონდა, აშკარად განსაკუთრებული მოვლა სჭირდებოდა. აი, ვეტერინარს მოვუყვან, შემდეგ? ცოლი მცემს და ამით ყველაფერი დასრულდება. იმ მომენტში გიორგი თავად იყო კნუტივით. უარის თქმა არ მინდოდა. ცოლი, რამეს მოვახერხებ. ცხოველები სხვებსაც ჰყავთ. ეს ხომ არ არის სენბერნარი ერთოთახიან ბინაში.
ახლა ბაფთა ჩვენთან ცხოვრობს და დარდი არ იცის. ცოლსაც შეუყვარდა, თუმცა რამდენიმე დღე წუწუნი მოასწრო, არ დავმალავ. მისმა მოსვლამ სახლში ხალისი შემოიტანა. კომფორტიც. შვილი კატას ეთამაშება, მე და ცოლი ყოველ ნახევარ საათში აღარ შევრბივართ მასთან, რომ შეწყვიტოს თამაში კომპიუტერზე ან ტელეფონზე. ეს მახარებს. შეიძლება ითქვას, რომ გაუმართავმა გაყვანილობამ დიდი სამსახური გაგვიწია.
მინდა მივმართო ძვირფას მეაგარაკეებს. მეგობრებო, არ დატოვოთ ცხოველები ქალაქგარეთ. გთხოვთ. ეს მხოლოდ ჩანს, რომ რადგან ცხოველია, ველურ გარემოში გადარჩენა უნდა შეძლოს. სინამდვილეში, ასე არაა. თქვენ ხომ ტოვებთ თქვენს მურკას, ფიფქიას, მარკიზს, ქოქოსს ყველაფრის გარეშე. გარშემო მხოლოდ აგარაკებია, არაფერი, რითაც თავს ირჩენენ. ამასთან, ადამიანებთან ყოფნას მიჩვეულნი არიან. ჩვენ, ადამიანები კი ასე ვექცევით. მოდით, ერთმანეთს ვუწოდებთ ადამიანები არა ფაქტის გამო, არამედ განხორციელებული ქმედებების გამო. ასე უფრო სწორი იქნება.
