„მე ბინა მაქვს. შენ რა გაქვს?“ ოცნება ცუდი არ არის, ცუდია ქვიშის ციხესიმაგრეების აშენება

დედა ყველა შესაძლებლობას იყენებდა, რათა იმ თემაზე ესაუბრა, რომელიც აწუხებდა:

-ნანა, თქვენი ქორწილი ჩემთვის გაუგებარია.

ქალიშვილმა, რომელიც ოსტატურად მანევრირებდა მოძრაობაში, მხოლოდ შენიშნა:

-დედა საჭესთან ვარ. და მე და შენ მივდივართ კლინიკაში. სხვათა შორის, მიღებაზე შენ ხარ ჩაწერილი. მოდი ამაზე მოგვიანებით ვისაუბროთ.

-რა მნიშვნელობა აქვს? მე სხვა რამეზე ვლაპარაკობ. ეს შენი ირაკლი რაღაცნაირად… ჩამოუყალიბებელია. ის ყოველთვის ზოგადი სიტყვებით საუბრობს. ერთი შეხედვით საქმეზე, მაგრამ ღრმა მნიშვნელობის გარეშე.

-დედა, როდიდან გახდი ლინგვისტიკის სპეციალისტი?

-ნანა, მართლაც. ის მუდმივად საუბრობს ნათელ მომავალზე. თუ მას აწმყოზე ჰკითხავ რამეს, ის მაშინვე გაურბის საუბარს.

-მე მომწონს.

-მე არა. და კიდევ ის, რომ სულაც არ აწუხებს ის ამბავი, რომ შენს ბინაში ცხოვრობს მთელი 4 წელია. და ქორწილის შემდეგაც იცხოვრებს.

ქალიშვილმა თვალები გადაატრიალა:

-დედა, რა ვქნა, ვერ ვიპოვე საქმრო ბინით, აგარაკით და მანქანით! რა გავაკეთო? პრინცს დაველოდო?

-ეს რა შუაშია?! ის უბრალოდ შენს ტერიტორიაზე ცხოვრებას აღიქვამს ისე, როგორც მოცემულობას. თითქოს ასეც უნდა იყოს! და ეს არ არის ნორმალური!

-დედა დამშვიდდი. დამიჯერე, მას არ მივცემ ჩემს კისერზე დაჯდომის უფლებას. და გპირდები, რომ სერიოზულად დაველაპარაკები ჩვენს მომავალ საცხოვრებელზე.

-უკვე გვიანია. ქორწილი ახლოვდება!

-დედა, მაშინ რა ვქნა, რომ დამშვიდდე?

-არაფერი, – ჩაიბურტყუნა უკმაყოფილო დედამ.

კლინიკასთან გაჩერდნენ. ქალიშვილი დედას მიუბრუნდა:

-დედა გპირდები. ყველაფერი კარგად იქნება. ახლა უნდა ვიმკურნალოთ.

ერთი კვირის შემდეგ

ისინი პატარა მდინარის ნაპირზე იდგნენ. ირგვლივ სიჩუმე იქნებოდა, რომ არა სამშენებლო სამუშაოების ხმაური შორიახლოს.

-ხედავ, როგორ ვითარდება აქ ყველაფერი. მალე გალავანი აშენდება და სრულფასოვანი დასახლება იქნება! და სანამ ეს ადგილი სუპერ პოპულარული გახდება, აქ ნაკვეთი უნდა ვიყიდოთ და სახლი ავაშენოთ!

ნანამ მიმოიხედა.

-ირაკლი, აქედან როგორ უნდა ვიაროთ? გაზაფხულზე და შემოდგომაზე აქ მანქანით გადაადგილება შეუძლებელი იქნება. კომუნიკაციები? თანხისა და დროის ამბავი როგორ არის?

-ჩვენ თვითონ არ უნდა ავაშენოთ, უკვე აშენებული უნდა ვიყიდოთ. აი, იქ არის ორი სახლი კომუნიკაციებით.

-და ფასები?

-რა თქმა უნდა, უფრო ძვირია, ვიდრე აშენების შემთხვევაში, სამაგიეროდ შეგვიძლია მაშინვე დავიწყოთ რემონტი.

-და რაც შეეხება ციფრებს?

-100 – 120 ათასი. და ეს 10 ჰექტარი მიწის ნაკვეთის გათვალისწინებით!

-როგორ ვიყიდით?

-იპოთეკით, სხვა როგორ! – წამოიძახა ირაკლიმ. – უხეში გამოთვლებით, ჩვენი შემოსავალი საკმარისი უნდა იყოს.

-წინასწარი შენატანის თანხა?

-შენს ბინას გავყიდით. ღირებულების 30%-ია საჭირო.

ნანამ კიდევ ერთხელ შეხედა ულამაზეს მზის ჩასვლას და მდინარეს და მანქანისკენ შებრუნდა.

-სახლში წავიდეთ.

ის „სერიოზული“ საუბარი სწორედ იმ საღამოს შედგა.

-არ მესმის, როგორ ვიცხოვრებთ სახლში, სადაც რემონტი არ იქნება! – შეწუხებული კითხულობდა ნანა.

-ჩვენ იქ არ ვიცხოვრებთ.

-მაგრამ თუ ბინა გავყიდით, მაშინ სად უნდა ვიცხოვროთ?

-ბინა უნდა ვიქირაოთ.

-ჩვენ გვექნება იპოთეკა, რემონტი და ქირა? – უნდობლად დააზუსტა გოგონამ. – ჩვენი შემოსავლით, ამას ვერ მოვახერხებთ, ირაკლი!

-მოვახერხებთ. უბრალოდ, არასწორად აზროვნებ! ფულს ვიშოვი და ყველა ხარჯს დავფარავ!

-ამას შეძლებ?

-რატომაც არა?!

-მოიცადე, რომ გამოთვალე რემონტზე რამდენი გვჭირდება? 10 -15 ათასი?

-დაახლოებით 12 ათასი საკმარისი იქნება.

-საიდან აპირებ ამ თანხის მოტანას?

-უნდა ვიმუშაო, სხვა საიდან? უბრალოდ გამოვიმუშავებ და ეგაა!

-ვაუ. საიდან გაქვს ასეთი თავდაჯერებულობა, რომ შეგიძლია ასეთი ფულის გამომუშავება?

-საკუთარ თავს კარგად ვიცნობ!

ნანას კინაღამ გაეცინა, მაგრამ მან თავი შეიკავა და უბრალოდ შენიშნა:

-ხომ გესმის, რომ ეს მხოლოდ შენი ოცნებებია? რომ აქამდე ასეთი თანხა არ გამოგიმუშავებია. მაგრამ შენს ოცნებებში ისე ჭკვიანურად განაგებ ყველაფერს!

-ეს დროის საკითხია. ეჭვი არ მეპარება, რომ ამ ფულს მალე ვიშოვი და კიდევ უფრო მეტს.

-შესანიშნავია!

-მაგრამ ამან ხელი არ უნდა შეგვიშალოს ჩვენი ოცნებების რეალიზებაში! ჩვენ ახლავე უნდა ვიყიდოთ სახლი, სანამ ფასები გაიზრდება.

-რით?

-შენი ბინა – ჩვენი წინასწარი შენატანია. ვყიდულობთ სახლს და მე ვაკეთებ რემონტს.

-ლამაზად ჩამოაყალიბე. მხოლოდ ერთი კითხვა მაქვს: – სად არის ფული, ირაკლი?

-მე ვამბობ, რომ იქნება. დარწმუნებული იყავი.

-და თუ არ ვარ დარწმუნებული?

-რატომ? ნანა, ყველაფერი მშვენივრად იქნება! ეჭვი არ შეგეპაროს.

-ეჭვი არ მეპარება. მაგრამ მე არ გავყიდი ბინას და არ ჩავდებ სახლში.
ნახვამდის.

-ნანა, სახლი სჯობს ბინას. ასი პროცენტით! ჩვენ უბრალოდ თავისუფალი ცხოვრებით ვიცხოვრებთ.

-მე არ გეკამათები, რომ სახლი ჯობია ბინას. მაგრამ მე შეშფოთებული ვარ ამ საქმეში ჩვენი წვლილის უთანასწორობით. მე უნდა ჩავდო 100 ათასი და შენ – ნული.

-ხომ გითხარი, რომ რემონტს მე გავაკეთებდი.

-ეს არგუმენტი არ არის. მითუმეტეს იმ ციფრებში რასაც შენ მეუბნები. ამისთვის მოგიწევს შენი შემოსავლის გასამმაგება.

-მე ამას გავაკეთებ! ნანა, რატომ არ მენდობი?

გოგონამ გაიღიმა:

-თუ არ გინდა, რომ ეჭვი შემეპაროს, იშოვე ფული. მოდი, 100 ათასი შეაგროვე ანგარიშზე და მერე ქორწილსაც გადავიხდით და სახლსაც ვიყიდით. იპოთეკური სესხი უფრო მცირე იქნება და ამით შენ ყველაფერს დამიმტკიცებ კიდეც.

-რა? გაგიჟდი? რა 100 ათასი? 7 თვე დამჭირდება! ან კიდევ უფრო მეტი!

-მზად ვარ ველოდო. სახლისა და მასში ჩვენი ოჯახური ბედნიერებისთვის.

ირაკლიმაც გაიღიმა:

-ხუმრობ, არა?

-არა. სანამ ანგარიშზე არ გექნება იგივე თანხა, რაც ჩემი ბინის ღირებულებაა, ქორწილი არ გვექნება.

-ნანა, გონს მოდი. ქორწილის თარიღი უკვე დათქმულია.

-გადავიტანთ, – მხრები აიჩეჩა გოგონამ, – რა გვეჩქარება?

-შენ უბრალოდ უთანასწორო პირობებს მთავაზობ! 100 ათას შენც ვერ გამოიმუშავებ! ვერც ექვს თვეში და ვერც ერთ წელიწადში!

-მე ბინა მაქვს, რომელიც შემიძლია ექვს თვეში 100 ათასად გადავაქციო. შენ რა გაქვს?

-ისევ ფულზე ლაპარაკობ! რამდენჯერ უნდა ვთქვა, ფული არ არის პრობლემა. ფული იქნება, მაგრამ სახლი ახლავე უნდა ვიყიდოთ. ხომ იცი, რომ უძრავი ქონება ყოველთვის ძვირდება. თანაც, ჩვენი ქორწილი ფულზე არ უნდა იყოს დამოკიდებული… ეს არასწორია.

-კარგი მაშინ სახლი არ იქნება. და ჩემს ბინას ისე განვკარგავ, როგორც მე მინდა. მე ეს ვარიანტი მაწყობს.

-არა, არა და არა! – ირაკლი მივარდა ნანას. – ჩვენ უკვე შევთანხმდით სახლის ყიდვაზე! რატომ შეცვალე ეს გადაწყვეტილება?

-ირაკლი, არავითარი შეთანხმება არ ყოფილა. როგორც ხედავ, ქორწილზეც კი არ გვქონია შეთანხმება. კარგი, შენ რას ირჩევ?

-რომელ არჩევანზეა საუბარი?

-ჩვეულებრივ არჩევანზე. დამიმტკიცე, რომ ვცდები და იშოვე იმდენი, რამდენსაც მპირდები. ან შენი სიტყვები უკან წაიღე.

-უბრალოდ არჩევანს არ მიტოვებ!

-არჩევანი ყოველთვის არის. შენ უბრალოდ გადაწყვეტილება უნდა მიიღო. დაფიქრდი.

-არა, ნანა. შენს მიერ შემოთავაზებული ვარიანტებიდან არჩევანს არ გავაკეთებ.

-კარგი.

ისინი კიდევ ორი თვის მანძილზე კამათობდნენ და ამავდროულად ქორწილისთვის ემზადებოდნენ. როცა გაირკვა, რომ მის ანგარიშზე 100 ათასის გარეშე სახლს ვერ იყიდიდნენ, ირაკლი სკანდალით წავიდა.

ქორწილი გაუქმდა, სოლიდური თანხის დაკარგვით.

ექვსი თვის შემდეგ ნანამ უკვე მარტომ აიღო იპოთეკა, მაგრამ მას სახლი არ უყიდია. მან სტუდიის ტიპის ბინა იყიდა გასაქირავებლად. უფრო მეტიც, პირველადი შენატანის თანხა მან კრედიტით აიღო, თავისი ბინის ჩადებით.

იპოთეკის გადახდებმა მისი შემოსავლის თითქმის ნახევარი შეადგინა. ამიტომ მას დედა ეხმარება, რომელიც უბრალოდ ბედნიერია იმით, რომ მისი ქალიშვილი ირაკლის დაშორდა.

ისინი ახლა ორ იპოთეკას იხდიან. ამავდროულად, ნანა თავს გაცილებით თავისუფლად გრძნობს, ვიდრე ურთიერთობაში დიდ მეოცნებესთან.