ადეკვატურები სტუმრების უმეტესობა გულწრფელად ნერვიულობს, როცა ქორწილისთვის მზადებას იწყებენ. შესაფერისი ტანსაცმელი, სადღეგრძელო, დღესასწაულის შეგრძნება, კარგი განწყობა, ასევე იმის ცოდნა, თუ რა უნდა აჩუქონ მეგობრებს ქორწილში – აი, რა აღელვებთ მოწვეულებს ნამდვილად.
თუმცა ყოველთვის ასე არ ხდება. რედაქციაში ერთი წერილი მოვიდა, სადაც მკითხველს რამდენიმე წლის წინ თავს გადამხდარი ისტორიის გაზიარება სურდა. რა უნდა ვთქვათ, ცხოვრება დრამებით და ტრაგიკული სიტუაციებით სავსეა, განგებ ამას ვერ მოიფიქრებთ.
რა ვაჩუქოთ მეგობრებს ქორწილში
„დაახლოებით 4 წლის წინ ცხოვრების აზრი სრულად დაკარგული მქონდა. დიახ, ახლა თავს გაცილებით უკეთ ვგრძნობ, თუმცა ჯერ კიდევ ბევრი კითხვა თავში მიტრიალებს. ამაში დამნაშავე კი ჩემი ყოფილი საუკეთესო მეგობარია!
საერთო მეგობრების წვეულებაზე საინტერესო ახალგაზრდა გავიცანი. უკვე პირველივე წუთებიდან მივხვდი, რომ ხალხთან სიმჭიდროვეში ყოფნა არ მსურდა და მან ეს იგრძნო. ნიკოლოზმა მაგიდიდან მსუბუქი ალკოჰოლი და რამდენიმე ნამცხვარი აიღო და აივანზე დილამდე სალაპარაკოდ გავედით. ოჰ, ზაფხული!
ამით ყველაფერი არ დასრულებულა. ყოველდღე სახლში მაცილებდა, ყვავილებით და საჩუქრებით მავსებდა და ჩემზე ზრუნავდა. მივხვდი, რომ ეს ბედია. საერთო მეგობრები ხუმრობდნენ კიდეც, რომ ცოტათი შურდათ, საუკეთესო მეგობარი ნასტია კი ჩვენს კავშირს მხარს უჭერდა.
შემდეგ ინსტიტუტი დასრულდა და ნიკოლოზი სტაჟირებაზე გაუშვეს. ის ჭკვიანი ბიჭი იყო და ამას ვერ დავუკარგავ. სწორედ ამიტომ, დიდად არ გავოცდი, როცა აღმოჩნდა, რომ მთელი წელი ერთმანეთს ვერ ვნახავდით. არადა სტაჟირება საფრანგეთში იყო. ჩამოსვლისთანავე დაქორწინების დაპირება და სიყვარულის ფიცი, ცრემლები მთვარის ქვეშ, გამგზავრების წინა ღამეს ასეთიც იყო.
მთელი წელი ნიკოლოზის ერთგული ვიყავი და ამაში არანაირი პრობლემა არ იყო: თითქმის ყოველდღე ინტერნეტით ვიდეოკამერით ვსაუბრობდით. მიმოწერები, დარეკვები. მოკლედ, დრო სწრაფად გავიდა.
ჩამოსვლამდე ზუსტად 1 თვით ადრე ჩემი დაქალი საფრანგეთში სამოგზაუროდ გაფრინდა. ჩემი ნიკოლოზიდან ბევრი ღია ბარათი და საჩუქრები ჩამომიტანა. ამბობდა, რომ ჩემზე კითხულობდა და ძალიან ნერვიულობდა.
ცოტა ხანში მობილურში მისი ხმა გავიგე: „ძვირფასო, უკვე ჩამოვედი, მალე მოვალ“. ალბათ, ეს ჩემს ცხოვრებაში საუკეთესე დღე იყო. დილით რეესტრში მივედით, ეს ორივეს გვსურდა.
ქორწილის დღეს ბევრი სტუმარი გვყავდა: ნათესავები, მეგობრები, თანამშრომლები. მაგრამ ქორწილი კარგად არ დასრულებულა. პატარძლის მეგობრების ლამაზ კაბაში გამოწყობილმა ნასტიამ ტირილი დაიწყო და აღიარა, რომ ქორწილი არ უნდა შედგეს, რადგან ნიკოლოზისგან ორსულადაა!
დიდი სკანდალი, ყვირილი და ტირილი. დედაჩემი მაღალი წნევით საავადმყოფოში წაიყვანეს. კარგია, რომ მალე გონს მოვეგე. ნიკოლოზი და ნასტია გაქრნენ. შემდეგ მის მშობლებს და ნაცნობებს დავუკავშირდი – არავინ არაფერი არ იცოდა, თავად გაქცეულებმა კი ტელეფონები გამორთეს.
და აი, რამდენიმე კვირის წინ ნასტია ბავშვთან და ქმართან ერთად დავინახე. ბავშვი უკვე 3 წლისაა, ხოლო მის გვერდით მიმავალი მამაკაცი ნიკოლოზი არაა! გამოდის, ეს ტყუილი იყო, მაგრამ რატომ? ვერ ვხვდები, ასე როგორ მომექცა. ასეთი რა გავაკეთე?
ყველაზე საშინელი ისაა, რომ ნიკოლოზი დღემდე მიყვარს და საერთოდ ვერ გადავიყვარე. შესაძლოა, როცა ერთმანეთს ვნახავთ და ყველაფერს წერტილს დავუსვამთ, მასთან ჩემი ურთიერთობა შეიცვლება. მანამდე კი სულ მასზე ვფიქრობ. ის ხომ ქორწილიდან გაიქცა, ანუ იცოდა, რომ დამნაშავე იყო, ასე არაა?!“
