მე ვარ მარგარიტა, 36 წლის. გათხოვილი, მყავს ორი შვილი. ჩემს მეუღლესთან ყველაფერი კარგადაა, მასთან სრული გაგება და ჰარმონია მაქვს. სამაგიეროდ, ჩემი მშობლები მინადგურებენ ცხოვრებას.
ამას წინათ დედამ დამირეკა და მითხრა:
- – ბანკიდან დამირეკეს და შემატყობინეს, რომ სესხზე დიდი დავალიანება გაქვს! Რას აკეთებთ?!
- -დედა, ცდები! ჩვენ უკვე დავფარეთ სესხი სრულად და ეს უკვე ორი თვის წინ მოხდა!
- -იტყუები! ბანკის თანამშრომელმა სულ სხვა რამ მითხრა!
დედა, სავარაუდოდ, ვიღაც თაღლითები იყვნენ და შენ დაუჯერე მათ და არ გჯერა ჩემი, შენი საკუთარი ქალიშვილის! – გავბრაზდი მე.დედამ ტელეფონი გამითიშა. ისევ დავურეკე და ვეცადე ყველაფერი ამეხსნა. ამონაწერის სკრინშოტიც კი გავუგზავნე, მაგრამ დედაჩემს არ სურდა ჩემი დაჯერება.
მეორე დღეს სახლში ვიყავი, დასვენების დღე მქონდა. შემდეგ კი ჩემი მშობლები მოვიდნენ ჩემთან. ზუსტად კარიდან დამიწყეს ყვირილი. ანგარიშის ნომერი მომცეს, რომელზედაც სასწრაფოდ უნდა გადამერიცხა საკმაოდ სოლიდური თანხა.ვცდილობდი ამეხსნა მათთვის, რომ ბანკის თანამშრომლებმა კი არა, თაღლითებმა დაურეკეს.
იყო დიდი სკანდალი და დაპირისპირება. მშობლებმა ჩემი ბინა ძალიან გაბრაზებულებმა დატოვეს.მეორე დღესვე ვესტუმრე ბანკს და ავიღე ამონაწერი იმის დასამტკიცებლად, რომ მე და ჩემმა მეუღლემ სესხი სრულად დავფარეთ.მივედი დედასთან და ვაჩვენე ეს ამონაწერი. მაგრამ დედაჩემმა მაინც არ დამიჯერა.
არ ვიცი რა გავაკეთო. რატომ სჯერათ ჩემს მშობლებს თაღლითების და არ სჯერათ ჩემი, საკუთარი ქალიშვილის?! რატომ მექცევიან მშობლები ასე?
