მე მქვია ნათია და მინდა მოგითხროთ რა მოხდა ახლახან ჩემს ცხოვრებაში.გავიცანი ერთი მამაკაცი, ჩემმა მეგობარმა გამაცნო. ის განქორწინებული იყო, დედა ცოტა ხნის წინ გარდაეცვალა. მომეწონა და დავთანხმდი მასთან შეხვედრაზე, მანამდე კი გადავწყვიტე ტელეფონით გამოლაპარაკება.აღმოჩნდა, რომ ანტონი ჯერ ბოლომდე არ განქორწინებულა და განქორწინების პროცესში იყო. ყავდა ქალიშვილი, რომელიც ძალიან უყვარდა. მითხრა, რომ ჯერ არ მუშაობდა, რადგან გადაწყვიტა პროფესიის შეცვლა და პროგრამისტობას სწავლობდა.
და რითი ცხოვრობ ახლა? როგორ ირჩენ თავს? – ვიკითხე მე.მან თქვა, რომ მთავარი პროფესიით, ადვოკატობით შოულობს ფულს, მაგრამ, სამწუხაროდ ეს არც ისე ბევრია. მე ამაზე არ გამიმახვილებია ყურადღება. თითოეულ ადამიანს შეიძლება ჰქონდეს დროებითი სირთულეები და პრობლემები. ყველაზე მნიშვნელოვანი ის არის, რომ სწავლობს იმას, რისკენაც ისწრაფვის.
ანტონი ნახევარი საათის განმავლობაში წუწუნებდა, თუ როგორი მარტოსული იყო. მითხრა, რომ ონლაინ სწავლობდა და ცოცხალი კომუნიკაცია აკლდა. ამიტომაც ეძებდა მეგობარ ქალს. შემდეგ ანტონმა დაიწყო საუბარი დედაზე. მომიყვა, თუ როგორ ავადმყოფობდა დიდი ხნის განმავლობაში და როგორ უვლიდა მას. მითხრა, რომ ზღვის პირას სახლი იყიდა, რომ დედას დაისვენა და ზღვის ჰაერი ჩაესუნთქა.ცოტა არ იყოს, დავიღალე ამის მოსმენით. ვცადე საუბარი სხვა თემაზე გადამეტანა, მაგრამ ანტონი მაინც მიუბრუნდა გარდაცვლილ დედაზე საუბარს.
ძალიან ცუდად ვგრძნობ თავს დედაჩემის გარეშე და ძალიან მენატრება! მაგრამ განსაკუთრებით მენატრება მისი პენსია!მერე მიხვდა, რომ რაღაც ზედმეტი თქვა და არასწორი. ცდილობდა რაღაც გამოესწორებინა თავისი სულელური სიტყვები, მაგრამ სიტყვა არ არის ბეღურა, გაფრინდება – ვეღარ დაიჭერ.
ყველაფერი ნათელი იყო. ანტონთან საუბარი სწრაფად დავასრულე. ვუთხარი სტანდარტული სიტყვები, რომ გამიხარდა მისი გაცნობა და გავთიშე. ანტონს აღარ დაურეკავს და მეც ეს მინდა. შოკში ვიყავი: როგორ შეუძლია ზრდასრულმა კაცმა დედის პენსიით იცხოვროს? ალბათ ის კი არ შორდება ცოლს, პირიქით, ცოლი შორდება მას.
როგორ შეიძლება ასეთ ადამიანთან ცხოვრება?
