სანამ პანსიონატში ვისვენებდი, შვილებმა ჩემი ნებართვის გარეშე გაყიდეს ყველაფერი, რაც მნიშვნელოვანი იყო ჩემს ცხოვრებაში.

0
1729

მე მქვია მარია. მინდა მოგითხროთ, თუ რა მოხდა ახლახან ჩემს ცხოვრებაში. ამან იმდენად შეცვალა ჩემი ცხოვრება, რომ ახლა არც კი ვიცი რა გავაკეთო. როგორ ვიცხოვროთ?

და აი რა მოხდა:

ჩემი ქალიშვილი და მისი ქმარი მოვიდნენ ჩემთან სტუმრად. ქალიშვილმა მითხრა: – დედა, პანსიონატის საგზური გიყიდეთ! მთელი ორი კვირა იქ იქნები! დაისვენებ, გაიუმჯობესებ ჯანმრთელობას. რამდენი ხანია არ დაგისვენია!

  • მართლა? დიდი ხანია არ დამისვენა! მაგრამ როგორ დავტოვო ჩემი მეურნეობა? მყავს ძროხა, ორი თხა, იხვები, ბატები და ქათმები, ბაღი… ამ ყველაფერს ხომ მოვლა სჭირდება? როგორ დავტოვო ეს ყველაფერი?
  • შენ ამაზე არ ინერვიულო. ქმარმა სამსახურიდან შვებულება აიღო. შენ გვასწავლე რა და როგორ გავაკეთოთ და ჩვენ აქ დავრჩებით. სუფთა ჰაერს ჩავყლაპავთ, თან შენს ცხოველებს და ბაღს მივხედავთ. არ გაბედო უარის თქმა, ჩაალაგე შენი ნივთები!

ბევრი ვიფიქრე და დავთანხმდი. რამდენი ხანია არ დამისვენია! მას შემდეგ, რაც ჩემი ქმარი გარდაიცვალა და დავრჩი მარტო ჩემს პატარა ქალიშვილთან ერთად, საერთოდ დამავიწყდა, რომ ადამიანმა უნდა დაისვენოს. ქეთი უნდა გამეზარდა, განათლება მიეღო.

და მე ყველაფერი შევძელი! ქალიშვილმა სწავლა დაამთავრა და ლექციებს კითხულობდა უნივერსიტეტში, შემდეგ გათხოვდა. ახლა კი დეკრეტულ შვებულებაშია, მშვენიერი შვილიშვილი მიზრდის. ჯერჯერობით ახალგაზრდები ნაქირავებ ბინაში ცხოვრობენ და საკუთარი სახლისთვის აგროვებენ ფულს.

ძალიან ბედნიერი ვიყავი, რომ ასეთი საჩუქარი გამიკეთეს! ჩემი ნივთები ჩავალაგე და მშვიდად წავედი.შესანიშნავად დავისვენე: საჭმელი კარგი იყო, მასაჟიც და ძალიან კარგ ქალთან ერთად ვცხოვრობდი ორადგილიან ოთახში. დღისით დავდიოდით ექსკურსიებზე, საღამოობით კი ვცეკვავდით.ოცი წლით უფრო ახალგაზრდულად გამოვიყურებოდი, სიამოვნებით ვცეკვავდი დისკოთეკებზეც.

შემდეგ კი ბავშვებს დავურეკე და მადლობა გადავუხადე ასეთი შესანიშნავი დასვენებისთვის. ქალიშვილმა გაიცინა და მითხრა:

  • დედა, ეს ყველაფერი არ არის! კიდევ ერთი დიდი სიურპრიზი გელოდება სახლში! მაგრამ აღარ გეტყვი! წინააღმდეგ შემთხვევაში, სიურპრიზი არ იქნება!და აი, დავბრუნდი სახლში. ეზოში ეზოში რომ შევედი, მაშინვე მივხვდი, რომ რაღაც შეიცვალა. ყველგან უცაური სიჩუმე იყო. ეს გამიკვირდა, მაგრამ არაფერი მითქვამს და სახლში შევედი.
  • დედა, მზად ხარ სიურპრიზისთვის? შეხედე!

ქალიშვილმა საკუჭნაოს კარი გააღო. იქ აღარ იყო საკუჭნაო, აბაზანა მოეწყოთ!თურმე სიძემ და ქალიშვილმა ამ ორ კვირაში წყალი შემოიყვანეს სახლში, აბაზანა იყიდეს, გაარემონტეს. ასევე იყიდეს უნიტაზი და სარეცხი მანქანა.

  • დედა, გეყოფა ამდენი მუშაობა! დაისვენე!
  • ოჰ, რა ლამაზია ყველაფერი! საიდან იშოვე ფული, ეს ხომ ძალიან ძვირია?
  • ჩვენ გავყიდეთ შენი ძროხა, თხები, იხვები, ბატები. მხოლოდ ქათმები დაგიტოვეთ…

რაღაცნაირად ბედნიერი ვიყავი: მესმის, რომ ბავშვებს საუკეთესო სურდათ, მაგრამ თან ძალიან დამწყდა გული.როგორ ვიქნები ჩემი ძროხის გარეშე? ის ხომ უკვე ოჯახის წევრივით იყო ჩემთვის. მისი დახმარებით ვურთიერთობდი ხალხთან: ვყიდიდი რძეს, არაჟანს. ახლა კი არ ვიცი, როგორ ვიცხოვრო. ბავშვებს დიდი მადლობა ვუთხარი, არ ვაწყენინე.ისინი დაბრუნდნენ ქალაქში, მე კი მარტო ვარ ჩემს სახლში. ეზოში ისეთი უჩვეულო სიჩუმეა. აღარც ძროხა ბღავის, არც ბატების ყიყინი ისმის. ვარ მოწყენილი ვარ, სევდიანი.

მე არ შემიძლია ასე ცხოვრება! რატომ არ მკითხეს აზრი შვილებმა, სანამ ჩემს ცხოვრებას ასე რადიკალურად შეცვლიდნენ?