პაპარაცის რედაქციის მიერ მომზადებულ დღევანდელ სტატიაში – ქალი საკუთარი ნათესავების ისტორიას გვიყვება.ეს ისტორია დიდი ხნის წინ დაიწყო, შვიდ წელზე მეტი ხნის წინ. დედაჩემმა დამირეკა და მითხრა, რომ მასთან ირმა მივიდა და დიდი თანხა ისესხა. ბუნებრივია, ირმას არავითარი ხელწერილი არ დაუწერია და დედაჩემსაც ძალიან მორიდებია, რომ ამის შესახებ ეთქვა. ირმას არც კი უთქვამს, როდის დააბრუნებდა ვალს. დედაჩემს ამის კითხვაც ძალიან მორიდებია. ეს ფული დედაჩემმა და მამაჩემმა დაკრძალვისთვის შეაგროვეს.
ირმა ჩემი ბიძაშვილია. ის მარტო ცხოვრობს. მას ზრდასრული ვაჟი ჰყავს – ილია. ირმას არაფერი დამართია, უბრალოდ მის შვილს ძალიან სურდა მანქანის ყიდვა. ასე რომ, ირმამ მოიფიქრა, სად შეიძლებოდა ფულის შოვნა. დედაჩემი ძალიან კეთილი და მიმნდობია, ამიტომ ძმისშვილს ფული ისე მისცა, რომ არც კი უკითხავს, რისთვის სჭირდებოდა ამხელა თანხა.უბრალოდ, ჩემმა ბიძაშვილმა, იცოდა მამიდის ხასიათის შესახებ და ნამდვილი სპექტაკლი მოაწყო ცრემლებითა და ტირილით. ასე რომ, დედაჩემმა ფული მისცა.
მაშინვე არ მომეწონა ის, რომ ირმამ არ თქვა, როდის დააბრუნებდა ვალს. გადავწყვიტე, რომ ჯერ არ ჩავრეულიყავი. უბრალოდ ვერც კი წარმოვიდგენდი რა მოხდებოდა შემდეგ. ირმა ყოველთვის იმაზე ლაპარაკობდა, თუ რამდენად პატიოსანი, წესიერი და სამართლიანია. ის ყოველთვის კიცხავდა მატყუარებს და თაღლითებს.გავიდა ერთი წელი, ორი, სამი. ირმა არ აპირებდა ჩემი მშობლებისთვის ვალის დაბრუნებას.
ამ დროისთვის მისმა ვაჟმა ცოლი მიიყვანა. ახალგაზრდებმა ირმასთან გადაწყვიტეს ცხოვრება. მანამდე კი გადაწყვიტეს ირმას სამოთახიან ბინაში კარგი რემონტის გაკეთება. ანუ რემონტის ფული ჰქონდათ, მაგრამ ვალის დაბრუნებას არავინ აპირებდა. ვერ მოვითმინე და ირმას დავურეკე. ვალზე დაველაპარაკე.
- ირმა, როდის აპირებ ჩემი მშობლებისთვის ფულის დაბრუნებას? ბოლოს და ბოლოს, სამი წელი გავიდა! დედა არაფერს გეუბნება, მაგრამ ძალიან ღელავს. ეს კი ძალიან საზიანოა მის ასაკში.
- ფულს დავაბრუნებ! არ ინერვიულო. მესმის, რომ მართალი არ ვარ, რომ ამდენ ხანს დავაგვიანე! – მითხრა ირმამ.
მე დავიჯერე. კიდევ სამი წელი გავიდა. ირმას ვალი არ დაუბრუნებია. ვალის დაბრუნებაზე ირმას შვილს ვესაუბრე. ისიც დედამისის მსგავსად ვალის დაბრუნებას დამპირდა, მაგრამ არაფერი დაუბრუნებია.ჩემი მოთმინება ამოიწურა. ვეღარ ვუყურებდი იმას, თუ როგორ ნერვიულობდა დედაჩემი ამ ფულის გამო. დიდხანს ვფიქრობდი რა მექნა.
სასამართლოს ვერ მივმართავდი, რადგან ხელწერილი არ გვქონდა და თანაც დედაჩემი კატეგორიული წინააღმდეგი იყო ნათესავებს ასე მოქცეოდა.ეს არც მე არ მომწონდა, მაგრამ მინდოდა, რომ ჩემი მშობლებისათვის ფული დაებრუნებინათ. როგორ მოვექცეთ ასეთ არაკეთილსინდისიერ ნათესავებს?მე მოვიფიქრე, რა უნდა გამეკეთებინა.
ჩემი ბიძაშვილის სამსახურში მივედი. მას თავის სამსახურში დიდ პატივს სცემდნენ. მისი საქმიანობა ფინანსებთან იყო დაკავშირებული. საწარმოს დირექტორს ვუთხარი, როგორ არ უბრუნებდა ჩემი და ჩემს მშობლებს, შვიდ წელზე მეტი ხნის განმავლობაში, საკმაოდ დიდ თანხას. ვთხოვე, რომ მასზე რაიმე სახის გავლენა მოეხდინათ. უფროსი დამპირდა, რომ ირმას სერიოზულად დაელაპარაკებოდა.
მოკლედ, ერთი თვის შემდეგ, ირმამ ჩემს მშობლებს ვალი დაუბრუნა. მან ჩემს მშობლებს არაფერი აუხსნა, არც ბოდიში მოუხადა, არც მადლობა გადაუხადა. უბრალოდ ფული დედაჩემს გადაუგდო, შებრუნდა და წავიდა.ამის შემდეგ დედაჩემი კიდევ ერთი კვირის მანძილზე ტიროდა. მას არ შეეძლო დაეჯერებინა, რომ საყვარელი ძმისშვილი ასე მოექცა.
ვფიქრობ, რომ სწორად მოვიქეცი. მე ჩემი კეთილი და მიმნდობი მშობლები დავიცავი.ორი წელი გავიდა. მე და ირმა არ ვურთიერთობთ. მე არ შემიძლია მისი პატიება და ალბათ ვერც ვაპატიებ.
