ნებისმიერ ოჯახში ფინანსები უთანხმოების მიზეზი შეიძლება გახდეს. ეს კამათს და კონფლიქტს იწვევს. ასე მოხდა დღევანდელ ისტორიაში. დედის ბინის გაყიდვიდან მთელი ფული დას დარჩა, ხოლო ძმა თავს დაჩაგრულად გრძნობს. უნდა მიიღოს ვაჟმა რაღაც წილი დედის ბინიდან? Paparazzi ცხოვრებისეულ ამბავს გიზიარებთ.
ვაჟის წილი დედის ბინაში – „მალე 1 წელი გახდება, რაც დედა ავად გახდა. ნაცნობთან ქალაქში იყო, როცა ცუდად გახდა. სანამ სასწრაფო დახმარება გამოიძახეს, სანამ დახმარება გაუწიეს, დრო დაიკარგა. შეტევის შედეგი უფრო სერიოზული გახდა. დიდი დრო გავიდა, მაგრამ გაუმჯობესება არ შეინიშნება. მე და ჩემმა მეუღლემ დედა ჩვენთან წავიყვანეთ. მარტო ვეღარ იცხოვრებდა. ახლა ცოტა სიარული დაიწყო, მაგრამ ბოლომდე გამოჯანმრთელებაზე ლაპარაკი არაა. ძალა თითქმის არ აქვს, სწრაფად იღლება და მარტივ საქმესაც ვერ ასრულებს. სწორედ ამიტომ, ჩვენთან ცხოვრობს. დიდწილად მასზე მე ვზრუნავ, მაგრამ ქმარიც მეხმარება. ორი შვილი, სკოლის მოსწავლეები მყავს. კარგია, რომ ნაწილობრივ მათზე ზრუნვა დედამთილმა საკუთარ თავზე აიღო. ადრე ისიც და დედაჩემიც ძალიან მეხმარებოდნენ. მათი წყალობით მე და ჩემი მეუღლე მთელი დღე ვმუშაობდით და კრედიტს ვიხდიდით. ახლა მთელი სამყარო გადატრიალდა. არ ვიცი, როგორ ვცხოვრობ. სიტყვაზე, დედის ერთადერთი შვილი არ ვარ, უმცროსი ვაჟიც ჰყავს. ოღონდ ჩვენი საზრუნავი დიდად არ აღელვებს.
უმცროსი ძმა – ჩემს ძმასაც საკუთარი ოჯახი ჰყავს. ისინიც ბინის კრედიტს იხდიან. რამდენიმე თვით ადრე, სანამ დედა ლოგინად ჩაწვებოდა, ვაჟიშვილი შეეძინა. მესმოდა, რომ მისგან ფინანსურ დახმარებას ვერ მივიღებდი. არც მითხოვია, მას ხომ პატარა ბავშვი ჰყავს. არ დავმალავ, გული დამწყდა, რომ დედის დახმარების სურვილი არც გამოუთქვამს. პირველ თვეებში რეკავდა და მის ამბებს კითხულობდა. მთელი წლის განმავლობაში მხოლოდ ერთხელ მოვიდა, როცა დედის დაბადების დღეს ჩემთან სახლში აღვნიშნავდით. დაინახა, როგორ მძიმედ იყო, მაგრამ არც დახმარება, არც ფული არ შემოუთავაზებია. გული მტკივა, მაგრამ ხელი ჩავიქნიე. ისედაც ბევრი საზრუნავი მაქვს.
უსიამოვნო საუბარი – ახლახანს ძმამ მოულოდნელად დამირეკა. მითხრა, რომ ახალი სამსახური იპოვა და ყველაფერი ცოტათი დალაგდა. მკითხა, ფული ხომ არ მჭირდებოდა. გამიკვირდა, მაგრამ დახმარებაზე უარი ვუთხარი. საქმე იმაშია, რომ რამდენიმე თვის წინ დედის ბინა გავყიდეთ. მარტო ვეღარ იცხოვრებს, სულ ჩვენთან იქნება. აი, ფული კატასტროფულად არ გვყოფნის. სწორედ ამიტომ, ასეთი გადაწყვეტილება მივიღეთ. ამ ფულით კრედიტი დავხურეთ, ნაწილი მიმდინარე ხარჯებზე გადავდეთ, ნაწილი შევინახეთ. საქმე იმაშია, რომ ოროთახიან ბინაში ხუთი სულისთვის საკმარისი ადგილი არაა. ბავშვები ერთ ოთახში ვიწროდ არიან, ჩვენც რაღაც სივრცე გვჭირდება. გადავწყვიტეთ, ჩვენი ბინა გაგვეყიდა და სამოთახიანი კრედიტით აგვეღო.
ამის შესახებ ძმას ვუთხარი. მაშინვე სტუმრად მოსვლა გადაწყვიტა, თითქოს დედა მოენატრა. ეს უფრო გამიკვირდა. როცა ქმარს ვუთხარი, ჩაეცინა: „ბინაზე სასაუბროდ მოვა, აი, ნახავ“. ასეც მოხდა. ნახევარ საათში იმაზე საუბარი დაიწყო, რომ დედის ბინიდან წილი ეკუთვნის. წყობიდან გამოვედი. მთელი წელი დედაზე ვზრუნავდით, ყველა ხარჯი ჩვენს თავზე ავიღეთ. ამას დამატებული ფიზიკური სირთულეები და პრობლემები. ის კი მოდის და ამბობს, რომ ვალდებული ვარ. მითხრა, რომ ეს მისი მემკვიდრეობაც არის, მაგრამ დედა ცოცხალია! რა მემკვიდრეობა? ძლიერ ვიკამათეთ და სახლიდან გავაგდე. დედა განაწყენდა და ატირდა. ვშიშობ, რომ ეს მის ჯანმრთელობაზე არ აისახოს. რა გავაკეთო? ნუთუ უნდა მივცე ნახევარი ფული? არ ვიცი, როგორ მოვიქცე სწორად.“
რა თქმა უნდა, ვაჟიშვილის წილი დედის ბინაში არის, მაგრამ, როგორც წესი, ეს მემკვიდრეობით მიიღება. აქ განსხვავებული შემთხვევაა. ბინიდან მიღებული თანხის დიდი წილი ხომ დედის რეაბილიტაციაზე იხარჯება. არ ვიცით, რა მდგომარეობაა იურიდიული კუთხით, მაგრამ მორალურად ძმას შეეძლო დისთვის დახმარება შეეთავაზებინა.
