პაპარაცის რედაქციის მიერ მომზადებულ დღევანდელ სტატიაში – ქალი მეზობლის ისტორიას მოგვითხრობს.
– ეს უბრალოდ კოშმარია! წარმოგიდგენია ჩემმა კოტემ რა მოიფიქრა! თავის პენსიას აღარ მაძლევს! – შემომჩივლა ცოტა ხნის წინ ჩემმა მეზობელმა, რომელიც ჩემ სართულზე ცხოვრობს.
ელენეს და გიას სამი შვილი ჰყავთ. უფროსი ვაჟი, კოტე, ინვალიდია. ის ცოტა ხნის წინ გახდა თვრამეტი წლის. ინვალიდობის პენსია მას ახლა ბარათზე ერიცხება. ახლა ამ ფულს თავად ის იღება. მან თავისი საქციელი ასე გაამართლა:
– ეს ჩემი ფულია! თვრამეტი წლის მანძილზე ამ ფულს თქვენ იღებდით! საკმარისია!
ელენე ბავშვობიდანვე დიდ ყურადღებას აქცევდა კოტეს ჯანმრთელობას. იგი მუდმივად სხვადასხვა სარეაბილიტაციო ცენტრებსა და სანატორიუმებში მიჰყავდა, მასთან სხვადასხვა დეფექტოლოგები და ლოგოპედები მუშაობდნენ. ეს ყველაფერი კოტეს ძალიან დაეხმარა. მან ცხრა კლასი ნორმალურად დაამთავრა და სწავლა კოლეჯში გააგრძელა. მან გადაწყვიტა შეფ-მზარეული გამხდარიყო.
ელენემ და გიამ ყველაფერი გააკეთეს იმისთვის, რომ მათ შვილს ნორმალური ცხოვრება შესძლებოდა და დამოუკიდებელი გამხდარიყო.
ელენე და გია მთელი ცხოვრება ძალიან მოკრძალებულად ცხოვრობდნენ. ელენე არსად არ მუშაობდა და სამი შვილი ჰყავდა შესანახი. ელენე შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ბავშვის მოვლის პენსიას იღებდა და ისინი კოტეს პენსიასაც იღებდნენ. ეს ფული ოჯახს ძალიან დაეხმარა. მრავალი წლის განმავლობაში, მთელი ეს ფული კოტეს მკურნალობას ხმარდებოდა, ზოგჯერ ამაზე გიას მთლიანი ხელფასიც იხარჯებოდა. მას ეს დაავიწყდა. მას დამავიწყდა ის, რომ მრავალი წლის განმავლობაში მთელი ოჯახის ფული მის მკურნალობას ხმარდებოდა.
თუმცა, ბოლო რამდენიმე წლის განმავლობაში კოტეს მუდმივი მკურნალობა აღარ სჭირდებოდა და მისი პენსია უბრალოდ ოჯახის საჭიროებებზე იხარჯებოდა.
ახლა კი კოტე გაიზარდა და მას აღარ სურს პენსიის მიცემა თავისი მშობლებისთვის. მან მშობლებს საყვედურიც კი უთხრა, რომ მრავალი წლის განმავლობაში მის პენსიას ისინი იღებდნენ.
– კოტეს ვეუბნები: შენ ხომ ჩვენთან ერთად ცხოვრობ, ჩვენ გაჭმევთ და გაცმევთ. შენ ჯერ არ ხარ დამოუკიდებელი! ეს ფული შენ არ გამოგიმუშავებია. ჩვენ გინახავთ. კოტე კი მპასუხობს, რომ ის კოლეჯში იკვებება და იმ ტანსაცმელს ატარებს, რომელიც ჩვენ მას დიდი ხნის წინ ვუყიდეთ. მე მას ორ სიტყვას ვეუბნები, ის კი პასუხად ათს მეუბნება. აი, ასეთი ბიჭი გავზარდეთ მე და გიამ! ჩვენ ხომ მას სახლიდან არ გავაგდებთ! მას წასასვლელი არსად აქვს. უმცროს ქალიშვილს ჩექმები დაეხა. ახლის საყიდლად ფული არ გვაქვს, კოტე კი თავისი პენსიიდან ფულს არ გვაძლევს. არასდროს მეგონა, რომ ის ასეთი გაიზრდებოდა! – ტიროდა ელენე.
ელენე წავიდა, მე დივანზე დავჯექი და დავფიქრდი: რომელი მათგანია მართალი? დედა, რომელიც ერთ დროს საკუთარ თავს და დანარჩენს შვილებს ყველაფერს აკლებდა და თავის უფროს შვილს მკურნალობდა და ახლა მისი დახმარების იმედი აქვს? თუ კოტეა მართალი, რომელიც თვლის, რომ მისი პენსია მხოლოდ მისი ფულია?
მე ამ კითხვაზე ცალსახა პასუხის გაცემა ვერ მოვახერხე.
