ირაკლი და მარი სიყვარულით დაქორწინდნენ და ძალიან კარგად ცხოვრობდნენ. მარიმ სამი შვილი გააჩინა, ორი ბიჭი და ერთი გოგო. მეოთხეზე მშობიარობის დროს უბედურება მოხდა, მარიც დაიღუპა და ახალშობილიც.
ირაკლი თავის საყვარელ მეუღლეს გლოვობდა. ის სამი ბავშვის მოვლას მარტო ვერ უმკლავდებოდა – ძალიან ძნელი იყო. მისი სიდედრი დათანხმდა, რომ საცხოვრებლად მასთან გადმოვიდოდა. სანამ ირაკლი სამსახურში იყო, ის ბავშვებს საჭმელს უმზადებდა და ყურადღებას აქცევდა.
გავიდა ერთი წელი. ირაკლიმ გადაწყვიტა, რომ ცოლად ნატალია მოეყვანა. მისმა სიდედრმა ირაკლის უთხრა:
- ამ ურთიერთობიდან არაფერი გამოვა! იცოდე, ასე იქნება! მას საკუთარი შვილები არ ჰყავს, გათხოვილი არასოდეს ყოფილა. ის ვერ შესძლებს, რომ შენი შვილებისთვის კარგი დედა გახდეს! ის მათ ვერ შეიყვარებს!
ირაკლის ეწყინა.გავიდა ერთი თვე. ერთ საღამოს ირაკლის თავისმა სიდედრმა უთხრა:
- თათას ესტუმრე. მას მეუღლე დიდი ხნის წინ გარდაეცვალა, მარტოს ძალიან უჭირს. იქნებ დაგთანხმდეს? იფიქრე ამის შესახებ.
გავიდა ერთი თვე. ირაკლიმ გადაწყვიტა, რომ თათასთან მისულიყო. ის მას სკოლის პერიოდში ხვდებოდა, მაგრამ როდესაც ჯარიდან ჩამოვიდა მარი შეუყვარდა და ცოლად მოიყვანა. ამის შემდეგ თათაც გათხოვდა. თათას მეუღლე სამი წლის წინ გარდაიცვალა და ის მარტო დარჩა ორ ვაჟიშვილთან ერთად.
ერთ საღამოს ირაკლი თათას ესტუმრა. მან გადაწყვიტა, რომ თათა ცოლად მოეყვანა. ის ფიქრობდა, რომ ასე უფრო მარტივად შეძლებდნენ შვილების ფეხზე დაყენებას.თათამ ის კარგად მიიღო. სუფრა გაშალა და არაყიც დაუსხა, თუმცა თათას არ დაულევია. ირაკლიმ უამბო, რისთვისაც იყო მისული. თათა ცოტა ხანს დაფიქრდა, შემდეგ კი უთხრა:
- არაფერი გამოვა! დაგაგვიანდა… მე შენ ჯარიდან გელოდებოდი, შენ კი ცოლად სხვა გოგო მოიყვანე. მერე მეც გავთხოვდი და შვილები შემეძინა. ახლა მე მხოლოდ მათზე ვფიქრობ. მე ჩემი ბიჭები უნდა დავაყენო ფეხზე. გათხოვება აღარ მინდა, არ გეწყინოს. ეს ყველაფერი არ მჭირდება.
- ერთად უფრო მარტივად დავაყენებთ ჩვენს შვილებს ფეხზე! – მისი დარწმუნება სცადა ირაკლიმ.
- არა, მე ამას თავად გავაკეთებ. მე აღარ გავთხოვდები.
იჯდა ირაკლი ცოტა ხანს და შემდეგ სახლში წავიდა.გავიდა ერთი თვე. მან გადაწყვიტა, რომ ნატალიასთან წასულიყო. ნატალიამ ის კარგად მიიღო. ერთი კვირის შემდეგ ირაკლი უკვე ღამის გასათევად დარჩა მასთან. სოფელში ამბავი ძალიან სწრაფად გავრცელდა. გაიგო ირაკლის სიდედრმაც. მან ერთ დღეს ირაკლის უთხრა:
- როგორ იქცევი? რადგან თათამ ერთხელ უარი გითხრა, მაშინვე ნატალიასთან უნდა გაქცეულიყავი? ის არ გამოგადგება! თუ მას მოიყვან, მე მაშინვე ჩემს სახლში დავბრუნდები. მე მასთან ერთად ერთ სახლში ვერ ვიცხოვრებ!
გავიდა ორი თვე. ირაკლი სულ უფრო ხშირად რჩებოდა ნატალიასთან ღამის გასათევად. სიდედრი მიხვდა, რომ ბარგის ჩალაგების და საკუთარ სახლში დაბრუნების დრო იყო.ერთი კვირის შემდეგ ირაკლიმ ის თავის მშობლიურ სოფელში წაიყვანა. ნატალია კი ირაკლიმ თავისთან სტუმრად დაპატიჟა. ნატალიამ სცადა ბავშვებთან გასაუბრება, გახუმრება, მაგრამ ბავშვებს მისი ეშინოდათ და მეორე ოთახში დაიმალნენ. ის და ირაკლი ერთ-ორი საათის მანძილზე სუფრასთან ისხდნენ, შემდეგ კი ნატალიამ უთხრა:
- ყველაფერს მივხვდი. მე შენთან ერთად ცხოვრებას ვერ შევძლებ. მე ვერ შევძლებ, რომ შენი შვილებისთვის კარგი დედა გავხდე. მათ შეყვარებას ვერ შევძლებ. არაფერი გამოვა, მე სახლში მივდივარ.ირაკლის მისი შეკავება არ უცდია. მეორე დღეს ბავშვები თავის სიდედრთან წაიყვანა.
- არაუშავს ირაკლი, ნუ ნერვიულობ. ყველაფერი დალაგდება. ცოტა ხანს დაისვენე, ბავშვებს მე მივხედავ, – უთხრა სიდედრმა.
ირაკლი სახლში დაბრუნდა. ივახშმა და დასაძინებლად დაწვა. სახლში ირაკლისათვის უჩვეულო სიჩუმე იყო, მან დაძინება ვერ შესძლო. დილამდე ეღვიძა, დილით კი სამსახურში წავიდა. საღამოს ირაკლი სახლში დაბრუნების ნაცვლად მეზობელ სოფელში წავიდა თავის სიდედრთან და ბავშვებთან.
- რა მოხდა? – ჰკითხა სიდედრმა.
- მარტო ყოფნა არ შემიძლია! ჩემი შვილების გარეშე არ შემიძლია! მოემზადეთ! სახლში მივდივართ!
- ისევ რომ დააპირო ცოლის მოყვანა?
- არ დავაპირებ! საკმარისია! როგორც ჩანს ბედი არ არის! – თქვა ირაკლიმ და თავის საყვარელ შვილებს ჩაეხუტა.
