სიზმრების წიგნებში არის განსხვავებული ინფორმაცია იმის შესახებ, თუ რატომ გესიზმრება ყოფილი დედამთილი. ეს ყველაფერი დამოკიდებულია იმ გარემოებებზე, რომლებშიც გესიზმრებათ. მაგალითად, თუ მას ჭაღარა თმა აქვს, ეს არის იმედგაცრუება ამჟამინდელ პარტნიორში ან ქმარში. თუ ის სიზმარში ბლინებს აცხობს, ეს შეიძლება ნიშნავდეს, რომ მიზნისკენ მიმავალ გზაზე ბევრი დაბრკოლება გელით. და ასე შემდეგ.
სამწუხაროდ, სიზმრები ძალიან სწრაფად ქრება მეხსიერებიდან. სანამ ტელეფონს აიღებ, სანამ ინტერნეტში საჭირო ინფორმაციას მოძებნი – უკვე არაფერი გახსოვს. უბრალოდ ამთქნარებ და ცდილობ გააცნობიერო რა დაგესიზმრა რამდენიმე წამის წინ. ამ მიზეზით, სიზმრების წიგნს საწოლთან ახლოს ინახავენ, რათა სასწრაფოდ გამოიყენონ საგანგებო სიტუაციებში. ჩვენს მკითხველს კი – ეს არ სჭირდება. მისი სიზმარი ძალიან სწრაფად ახდა, თითქოს ჯადოსნურად.
რატომ გესიზმრება ყოფილი დედამთილი
ჩემი ყოფილი ქმარი დედიკოს ბიჭია და ამის მიუხედავად, მისგან ორი შვილი მყავს. ძნელია თუ არა ორ შვილთან ერთად ცხოვრება, დახმარებისა და საიმედო მხრის გარეშე? გულწრფელად გეტყვით, ძალიან ძნელია. მაგრამ ცხოვრება არასოდეს გვპირდება, რომ ადვილი და სასიამოვნო იქნება. პირველ ადგილზე ადამიანური პრინციპები უნდა იყოს. თუ არ შეგიძლია ადამიანთან ყოფნა, მაშინ წადი, რადაც არ უნდა დაგიჯდეს.
მაქსიმე ჯერ კიდევ ახალგაზრდობაში გავიცანი, შეიძლება ითქვას, სიყმაწვილეში. მას უნივერსიტეტი ახალი დამთავრებული ჰქონდა, მე მესამე კურსზე ვიყავი. ერთმანეთს ვხვდებოდით, ბევრი საერთო მეგობარი აღმოვაჩინეთ, ყველაფერი კარგად იყო. მაგრამ… ახალგაზრდობის შეცდომები უდანაშაულოდ გამოიყურება, რომ არა მათი შედეგები. დიახ, მე დავორსულდი. მაგრამ, უნდა ვაღიარო, რომ მაქსიმემ მაშინვე ხელი მთხოვა და ამისთვის განსაკუთრებული მადლობა მას.
ის დედასთან ერთად ცხოვრობდა დიდ ოთხოთახიან ბინაში. მაშინ ჯერ კიდევ არ ვიცოდი, რომ მის ცხოვრებაში ყველაფერს ეს ქალი აკონტროლებდა. ვერ ვიტყვი, რომ მას ცუდი ხასიათი ჰქონდა, თანაც მე ხომ მაქსიმეს მივყვებოდი ცოლად და არა მას. ის თავიდან ძალიან ბედნიერი იყო. ამბობდა, რომ ადგილი ყველასთვის საკმარისი იქნებოდა და მას სახლში ვერც კი შევამჩნევდი. და მსგავსი ზღაპრები…
ქორწილი მოკრძალებული იყო, მხოლოდ მშობლებისთვის. თითქმის მაშინვე გადავედი მაქსიმესთან და მის დედასთან. შემდეგ მშობიარობა. პირველი და, შესაბამისად, ძალიან რთული. მადლობა ღმერთს ყველაფერმა კარგად ჩაიარა. გამომწერეს და ჩემს ქალიშვილთან მაქსიმეს სახლში წავედი.
მაქსიმემ სწრაფად იპოვა სამსახური, არავის კისერზე არ ეჯდა. მაგრამ სამსახურის შემდეგ მას შეეძლო მეგობრებთან ერთად წასულიყო ლუდის დასალევად. ფანატიზმის გარეშე, მაგრამ გვიან მოდიოდა, თუმცა ყოველთვის ცდილობდა რამეში დამხმარებოდა. ცოტა ხანს ვითმენდი ამ საქციელს, მაგრამ მერე დავიწყე უკმაყოფილების გამოხატვა. დედამთილის პასუხმა არ დააყოვნა.
ჩემი დედამთილი ძალიან პირდაპირი ადამიანია და მბრძანებლობა უყვარს. მან, უყოყმანოდ, წამიკითხა ლექცია, იმასთან დაკავშირებით, რომ მე მათთან მზამზარეულზე მოვედი და მის შვილს სამსახურის შემდეგ დასვენების უფლებაც კი არ აქვს. მერე რა, რომ ის მამაა? ის ფულს შოულობს. მე უნდა შევინარჩუნო კერა, დავალაგო, საჭმელი მოვამზადო და ასე შემდეგ სიის მიხედვით. და საერთოდ, ახალგაზრდობა ძალიან განებივრებულია, ადრე მინდორში აჩენდნენ.
როგორია ცხოვრება დედამთილთან ერთად
ასე გავიდა ჩემი დედობის პირველი ორი წელი. ქმარი არაფერს წყვეტდა, დედამთილი ყველაფრის გამო პრეტენზიას გამოთქვამდა, ყველაფერში დამნაშავე მე ვიყავი. და ეს იმის მიუხედავად, რომ სახლიდან დავიწყე ფულის გამომუშავება, რომ საერთოდ არ გავგიჟებულიყავი. ამიტომ, როცა გავიგე, რომ მეორედ დავორსულდი, ცუდი ფიქრებიც კი გამიჩნდა, რომ ორსულობა სამუდამოდ შემეჩერებინა.
მადლობა ჩემ მშობლებს. გაიგეს, როგორ ვცხოვრობდი უცხო სახლში და რა უფლებებით. მათ ყველაფერი შეიტყვეს და შემომთავაზეს, რომ მათთან გადავსულიყავი. განქორწინება ცხოვრებისეული ამბავია და რამდენი შვილიც არ უნდა მყოლოდა, ისინი ყოველთვის დამეხმარებოდნენ. ასეც მოვიქეცი. ქმარზე მეტად ჩემი დედამთილი ყვიროდა. მან რაში აღარ დამადანაშაულა, დამწყევლა. თქვა, რომ მე ქმრის მიტოვება იმიტომ მინდოდა, რომ მას საკმარისი ფული არ ჰქონდა.
ამ დროს მე მის სამსახურზე საერთოდ არ მიფიქრია. უბრალოდ ტირანთან ცხოვრება საშინელებაა. მით უმეტეს, როცა ამ ტირანის შვილი შენი ქმარია. მოკლედ, დავშორდი და ძალიან კარგი იყო. უკვე ბევრი დრო გავიდა, ბავშვები გაიზარდნენ, უმცროსი საბავშვო ბაღში დადის. ახლა კი, უცებ ჩემი დედამთილი დამესიზმრა.
ჩემი ყოფილი დედამთილი თეთრ კაბაში იჯდა და სადღაც შორს იყურებოდა. მე მას ვუყურებდი, ის კი თითქოს არ მხედავდა. შემდეგ კი უსიამოვნო, მონოტონური ხმა გავიგონე და ამ ხმისგან გამეღვიძა. თვალების გახელა ვერ მოვასწარი, ტელეფონი რეკავდა, ნომერი უცნობი იყო. ვუპასუხე და ჩემი დედამთილის უხეში ხმა გავიგონე. დილა მშვიდობისა, როგორც იტყვიან. დღის საუკეთესო დასაწყისია, სხვა არაფერი.
სხვათა შორის, მოგვიანებით სიზმრების წიგნში წავიკითხე, რას შეიძლება ნიშნავდეს ეს ყველაფერი. ასე რომ, გეუბნებით: თუ დედამთილი იცინის – წარუმატებლობის ნიშანია, თუ ტირის – პირიქით. თუ ის ორსულადაა, ეს ნიშნავს, რომ მალე საცხოვრებლად სხვაგან გადახვალთ. თუ ისე მოხდა, რომ სასახლეში წევს, მაშინ ახალი ფულადი ნაკადები გელოდებათ. სხვათა შორის, თუ სიზმარში მასთან ჩხუბობთ, სამწუხარო ამბავს გაიგებთ. მაშ, როგორ არის ჩემი დედამთილი?
რატომ გესიზმრება ყოფილი დედამთილი: უკან დასახევი არ არის
მოკლედ, რომ გითხრათ, ჩემმა დედამთილმა შვილის ჯანმრთელობაზე შემომჩივლა. მაქსიმე უკვე რამდენიმე თვეა ძალიან ცუდად გრძნობს თავს და პრაქტიკულად არ დგება საწოლიდან. დედამთილმა ექიმები გამოიძახა, მაგრამ ისინი მხოლოდ მხრებს იჩეჩავენ, რაღაც გაუგებარია. ან დაღლილობა ან დეპრესია. ზოგადად, ცუდი ამბავია. მაქსიმე თუ არ იმუშავებს, მათ მხოლოდ მისი პენსიით მოუწევთ ცხოვრება, რომელიც, რა თქმა უნდა, რეზინის არ არის.
როცა ვკითხე, რაში მჭირდებოდა მთელი ეს ინფორმაცია, დედამთილმა თავისი საფირმო სტილით მიპასუხა. თავიდან პატარა პაუზა გააკეთა და მერე უკვე ამაღლებული ტონით დაიწყო იმის შეხსენება, თუ როგორ ვცხოვრობდით მე და მისი შვილი ერთად და რომ მისგან ორი შვილი მყავს, მისი შვილიშვილები. მაგრამ თანდათან მისი ტონი გაუმჯობესდა და ხმაც უფრო მშვიდი გახდა.
ყველაფერი იქამდე მივიდა, რომ მე უნდა მივსულიყავი მაქსიმესთან სასაუბროდ. ცოტას დავხმარებოდი სახლის საქმეებში, რადგან დედამთილი ვერ უმკლავდება და მათ სხვა არავინ ჰყავთ. წარმოდგენა არ მაქვს, რატომ? მოკლედ, მოვუსმინე და მერე ვუპასუხე, რომ მისი წინადადება ჩემთვის საინტერესო არ იყო. წარმატებები ვუსურვე და გავთიშე.
თუ ფიქრობთ, რომ მე მოგვიანებით დავფიქრდი, ხომ არ დავხმარებოდი ჩემი შვილების მამას ფეხზე წამოდგომაში, ბოლოს და ბოლოს, უკვე ამდენი დრო გავიდა… ცდებით. არ მაინტერესებს მათი მდგომარეობა. იმ დამცირებისა და დაცინვის სახლში ძალითაც ვერ შემათრევენ. თუ დედამთილს შეეძლო მაქსიმეზე მბრძანებლობა მთელი ცხოვრება და მას შემდეგაც კი, რაც ის მამა გახდა, მაშინ რატომ არ უნდა დაადოს მას ხელი და უბრძანოს: “ადექი და წადი”?
პირველ რიგში საკუთარ თავს უნდა სცე პატივი და არ უნდა დაემორჩილო გარე პროვოკაციებს. თუნდაც ეს ყოველდღე გაგრძელდეს. მე კი ეს მომენტი გამომრჩა და ამდენ ხანს ვიტანჯებოდი. ეს აღარ განმეორდება. მათ თავიანთი ოჯახი აქვთ, მე კი ჩემი. თუ რამე არ მოსწონთ, ეს მე არ მეხება. მე ამას თავად მივხვდი და აღარასოდეს დამავიწყდება.
