რამდენად ხშირად გესმით და ამბობთ სიტყვებს: ღვთისგან დალოცვილი იყავით? პირადი გამოცდილებიდან გამომდინარე, შემიძლია გითხრათ, რომ ამ მომენტებში ადამიანს რთული, ძნელად ასახსნელი გრძნობა სძლევს. ეს არის აღფრთოვანებაც, მადლიერებაც, სიხარულიც, მზადყოფნაც და შფოთიც: შევძლებ თუ არა პასუხისმგებლობით და ღირსეულად შევასრულო ის, რასაც ეს სიტყვები გულისხმობს?
ტყუილად კი არ ამბობენ, რომ ღმერთი არ გკითხავს, როგორი მანქანით დადიოდი, ის გკითხავს, რამდენი ადამიანი მიიყვანე ამ მანქანით დანიშნულების ადგილამდე. და ეს გამოთქმა, ეხება არა მხოლოდ მანქანებით გატაცებას. ზოგადად, ნებისმიერ გზას, არჩევანს, პროფესიას, მსახურებას…
მაშინვე გვახსენდება ადამიანებიც, რომლებსაც ჩვენ აღვიქვამთ, როგორც ბედის საჩუქარს, ცხოვრებისეულ განსაცდელს და ამ განსაცდელისაგან მიღებულ გაკვეთილებს.
ადამიანის ძალისხმევა, გაიგოს, რა არის ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში, რა არის მართალი გზის არსი, აისახება მრავალ ფილოსოფიურ და რელიგიურ სწავლებაში და ხელოვნების ნიმუშებში. ძიების დროს გამოტანილი დასკვნები ეხმიანება სხვადასხვა ხალხის სხვადასხვა რელიგიებს.
იაპონელი მწერლის რიუნოსკე აკუტაგავას საბავშვო მოთხრობა-იგავი „აბლაბუდა“ მთელ მსოფლიოშია ცნობილი და გასაგები. გახსოვთ, როგორ იყო ბუდა მზად ჯოჯოხეთიდან დაეხსნა ყაჩაღი მის ცხოვრებაში ერთადერთი კეთილი საქმისთვის – იმისთვის, რომ მან ობობა არ მოკლა? და რა გამოვიდა? ცოდვილს არც კი უფიქრია სხვების გადარჩენა – და ბუდამ თითები გაშალა, რომლითაც მას გადამრჩენი ქსელი ეჭირა. ისე, რომ ვერც კი გაიგო ღვთის განზრახვა, მძარცველი ისევ ჯოჯოხეთში ჩავარდა…
იობის წიგნი
იობის წიგნი ქრისტიანული ძველი აღთქმის ერთ-ერთი ყველაზე დრამატული და ამავე დროს პოეზიით სავსე ნაწილია. იგი ასევე შედის ებრაულ თანახში (პალესტინის კანონი), კერძოდ ქეთუვიმის (წმინდა წერილების) ნაწილში. ღვთის საყვარელი იობის ისტორია, რომელიც უფალისგან დალოცვილი იყო მისი სიმართლისთვის – კარგი ჯანმრთელობით, კარგი შვილებით და უდიდესი სიმდიდრით აღმოსავლეთში, თითქმის 25 საუკუნეა აღელვებს ადამიანთა გულს და გონებას.
სატანამ ხომ ღმერთის თანხმობით მოუწყო მას საშინელი გამოცდები – ქონება დაკარგა, შვილები გარდაეცვალა და საშინელი სნეულება დაემართა. ბოროტებას სურდა დაემტკიცებინა ღმერთისთვის, რომ მისი რჩეული უარს იტყოდა რწმენასა და სამართალზე, როგორც კი კეთილდღეობას დაკარგავდა. ღმერთი კი დარწმუნებული იყო მის ერთგულებაში, რომელშიც თავად ხედავდა მართალ, ღვთისმოშიშ, უდანაშაულო ადამიანს, რომელიც ბოროტებას ერიდებოდა…
ტანჯულმა ყველა განსაცდელს გაუძლო უფლის მიმართ საყვედურის გარეშე და დაჯილდოვდა სიმდიდრით, შვილებით, ჯანმრთელობით და დღეგრძელობით… ვფიქრობ, ამ ბიბლიურ ამბავს არც თქვენ აღიქვამთ სიტყვასიტყვით, ადამიანებს და ერებს არაერთხელ განუცდიათ იობის ბედი.
ცუდი შეჩერდება
წმიდა იოანე ოქროპირი ასწავლიდა: „კარგი რამ თუ მოხდა, ადიდეთ ღმერთი და სიკეთე დარჩება. თუ რაიმე ცუდი მოხდა, ადიდეთ ღმერთი და ცუდი შეწყდება. დიდება ღმერთს ყველაფრისთვის!”
და აი, კიდევ ერთი კონკრეტული ამბავი თქვენთვის კარგად ნაცნობ პიროვნებებზე. ფულისა და ნივთების მნიშვნელობაზე და ამ რეალიებისადმი ჯანსაღ დამოკიდებულებაზე.
ერთხელ, ლონდონის სასტუმროში, სოფია ლორენი გაძარცვეს – მთელი მისი ძვირფასეულობა მოიპარეს. ოთახში მჯდომი და ატირებული მსახიობი უნუგეშოდ უყურებდა კომოდს, მაგრამ ცრემლების მიღმა ვერაფერს ხედავდა. იქვე იყო ვიტორიო დე სიკა, ცნობილი ნეორეალისტი რეჟისორი, დრამატურგი, მსახიობი და კომპოზიტორი. ის მსახიობის დამშვიდებას ცდილობდა:
-სოფი, მე და შენ ტრაგიკულ, მაგრამ კეთილშობილურ სიღარიბეში დავიბადეთ. ფული მოდის და მიდის, ხომ იცი. ტყუილად რატომ ხარჯავ ცრემლებს?
-მაგრამ ეს სამკაულები ჩემი ნაწილი იყო, ვიტო, – ატირდა აღელვებული ვარსკვლავი.
-გთხოვ დაიმახსოვრე: არასოდეს იტირო იმაზე, რასაც შენთვის ტირილი არ შეუძლია…
და სოფია ლორენი მიჰყვება ამ რჩევას. დიახ, ფული და ნივთები მნიშვნელოვანია, მაგრამ ის, თუ როგორი ადამიანები ვართ, მაინც ჩვენი ქმედებებით განისაზღვრება.
ოქროს წესი
ალბათ ბავშვობიდან თქვენც გასწავლიდნენ, რომ სხვების მიმართ ისე უნდა მოიქცე, როგორც გინდა რომ მოგექცნენ? ეს ოქროს წესია. მაგრამ ზოგჯერ ძნელია იმის დადგენა, თუ რა გსურს სინამდვილეში ან რის არჩევაა უკეთესი. მაგალითად, საყვარელ ადამიანს უსიამოვნო სიმართლე ვუთხრა მისთვის ძვირფას ადამიანზე თუ გავჩუმდე? შევთავაზო თუ არა მეგობარს ტანსაცმელი, რომელიც ჩემს შვილს დაუპატარავდა? იქნებ მას ეწყინოს?
ასეთი ყოყმანი შეიძლება ბევრი იყოს ნებისმიერი მოქმედების ან გადაწყვეტილების არჩევისას. და მაინც არსებობს გზა, რათა თავიდან ავიცილოთ შეცდომები და სიყალბე. რაბინები სიამოვნებით საუბრობენ ერთ მასწავლებელზე, რომელმაც ბრძენი ადამიანის სახელი სიცოცხლეშივე მოიპოვა. ამბობენ, რომ ერთხელ მას რჩევა ღმერთმაც კი ჰკითხა:
-მინდა კაცობრიობას დამალობანა ვეთამაშო. ანგელოზებს ჰკითხა, სად ჯობია დამალვა. ზოგის აზრით, ყველაზე შესაფერისი ადგილი ოკეანეების სიღრმე იქნებოდა, ზოგის აზრით ჯომოლუნგმას მწვერვალი, ზოგი მთვარის მეორე მხარეს ან შორეულ ვარსკვლავს ურჩევდა, როგორც საუკეთესო თავშესაფარს.
მასწავლებელმა უპასუხა:
-ღმერთო, ადამიანის გულში დაიმალე. ეს იქნება ბოლო ადგილი, რომელზეც ადამიანები გაიფიქრებენ…
დასკვნა მარტივია: საკუთარ გულში უფრო ხშირად უნდა ჩავიხედოთ და ამ შემთხვევაში უფრო ნაკლებ შეცდომებს დავუშვებთ გადაწყვეტილებების მიღებისას.
