პერსონალურ ტრენინგებზე ხშირად გვასწავლიან, როგორ ვუთხრათ უარი ადამიანს დელიკატურად, მაგრამ მტკიცედ. „არას“ თქმა მნიშვნელოვანი უნარია პირადი საზღვრების დასაცავად. ეს რთული საქმეა, რადგან არავის მოსწონს სხვის თვალში ცუდად გამოჩენა. დანაშაულის მტანჯველი გრძნობის განცდაც სასიამოვნო არ არის. რომელი სტრატეგია ავირჩიოთ, რომ არც სხვას ვაწყენინოთ და თავიც არავის დავაჩაგვრინოთ.
როგორ ვუთხრათ უარი ადამიანს?
35 წლის ასაკში მეორედ გავთხოვდი. პირველი ქმარი სტუდენტობის წლებში გავიცანი. ემოციებზე ხელი მოვაწერეთ. შეყვარებულები ვიყავით, ახალგაზრდები, გამოუცდელები. 20 წლის და უკვე ცოლ–ქმარი. ყოფამ მთელი რომანტიკა შეჭამა. ჯერ ერთად ვიბრძოდით ჩვენი მომავლისთვის, შემდეგ დავნებდით. თავად შევთავაზე ქმარს განქორწინება. რა საჭირო იყო ერთმანეთის ტანჯვა, ცხოვრების გამწარება?
ერთად მხოლოდ 1 წელი ვიცხოვრეთ, შვილების ყოლა ვერ მოვასწარით. განქორწინების შემდეგ კარიერაში გადავეშვი და 10 წელიწადში ვისწავლე ღირსეული ფულის შოვნა. ბინა და მანქანა ვიყიდე, წელიწადში რამდენჯერმე დასასვენებლად წასვლა შემეძლო.
ბედმა გამიღიმა და ისევ მაჩუქა სიყვარული. 1 წლის წინ მეგობრების შეკრებაზე ლევანი გავიცანი და ძილი დავკარგე. ვფიცავ, მამაკაცის მიმართ ასეთი სამკურნალო და ნათელი გრძნობები ახალგაზრდობაშიც არ განმიცდია.
ლევანსაც მოვეწონე. ჩემზე ზრუნვა დაიწყო. ამჯერად დისტანციას დიდხანს ვინარჩუნებდი და ვცდილობდი, თავი არ დამეკარგა ურთიერთობაში. ყველაფერზე დაფიქრება მსურდა, მაგრამ სიყვარულმა გაიმარჯვა.
დედამთილი – მეორე დედა
ლევანს ერთად ცხოვრება შევთავაზე. საბედნიეროდ, ჩემს ოროთახიან ბინაში სამისთვის საკმარისი ადგილი იყო. ამ მესამემ მალევე გვაცნობა თავის თავზე ორსულობის დადებითი ტესტით. ყველაფერი სწორი და ლოგიკური ჩანდა. ხელი მოვაწერეთ და ბავშვის მოლოდინში ბედნიერი ცხოვრება დავიწყეთ.
როგორ შეიძლება არ გამოჩნდეს პრობლემები? ჩემს ქმარს უმცროსი ძმა ჰყავს. ახალგაზრდა ცოლთან და დედასთან ერთად კერძო სახლში ცხოვრობს. დედამთილს დავუმეგობრდი. ზედმეტადაც. ქალბატონმა ანამ ჩემში მეგობარი დაინახა და თითქმის ყოველდღე სტუმრად მოსვლა დაიწყო. არა ისე, არამედ მეორე რძალზე და უმცროს შვილზე საყვედურებით. ლია მუდმივად დიეტაზეა, მის ვაჟს შიმშილით კლავს. ზედმეტად გულამოღებული აცვია. მუშაობა არ უნდა, მთელი დღე სახლში ზის. თან სამართლიან კომენტარებს აკეთებს!
ყოველთვის მოთმინებით ვუსმენდი, მაგრამ არც ერთის მხარეს არ ვიკავებდი. სხვისი ოჯახი სხვისი ოჯახია. მაგრამ რამდენიმე დღის წინ დედამთილი საღამოს გვესტუმრა, თითქმის ტიროდა. ღამის გათევა მთხოვა. კითხვებით არ შევაწუხე. უბრალოდ საწოლი გავუშალე. მეორე დილით ქალბატონმა ანამ თავად დაიწყო მოყოლა.
დედამთილის უხერხული თხოვნა
„ელე, ამ ტროგლოდიტებთან ცხოვრება აღარ შემიძლია. შენ შეგიძლია დამეხმარო“ – დაიწყო დედამთილმა. ვერ მივხვდი, რას გულისხმობდა, მაგრამ ქალმა გააგრძელა: „ძვირფასო, შეგიძლია შენს ერთოთახიან ბინაში შემიშვა, 1–2 თვე რომ ვიცხოვრო?“
რამდენიმე წამით გავშეშდი, არ ვიცოდი, რა მეპასუხა, რომ არ განაწყენებულიყო. ნამდვილად მაქვს ერთოთახიანი ბინა, რომელიც ბაბუისგან მემკვიდრეობით მივიღე. მასში საოცარი რემონტი გავაკეთე და ახლა იქ მდგმურები ცხოვრობენ. ამ ფულის იმედი მაქვს, რადგან დეკრეტულ შვებულებაში გასვლის შემდეგ შემოსავალი შემიმცირდება.
დედამთილმა ჩემი ყოყმანი შენიშნა და ნათქვამის შერბილება იჩქარა: „არ გაძალებ, მაგრამ დაფიქრდი ამაზე. დიდად დამეხმარებოდი. სახლში არავინ მაფასებს, შენ ჭკვიანი ხარ და მოხუცს უპატრონოდ არ დატოვებ“.
როგორ ვუთხრათ უარი ადამიანს: რთული გადაწყვეტილება
დედამთილი სახლში დაბრუნდა მას შემდეგ, რაც დაფიქრებას დავპირდი. ახლა ნემსებზე ვზივარ. როგორ მოვიქცე? ქმარი მირჩევს, დედა ბინაში შევუშვა, მაგრამ ვფიქრობ, ეს უსამართლობაა. უფროსი ვაჟი, ჩემი ქმარი, სახლიდან მსუბუქად გაუშვა. ჩემთან მზამზარეულზე მოვიდა. უმცროს ვაჟს კი მთელ სახლს უტოვებს!
გარდა ამისა, თუ ახლა ბინაში შევუშვებ, შემდეგ როგორ ვთხოვო ბინის დაცლა? შეეგუება, დასახლდება და აქეთ გაბრაზდება კიდეც. ახლა ვფიქრობ, რა გავაკეთო. ზოგმა იცის, როგორ უთხრას ადამიანს უარი დელიკატურად და დანაშაულის გრძნობამ არ შეაწუხოს, მაგრამ ეს ჩემზე არ არის.
