“18 წლამდე ინტერნატში ვსწავლობდი. ცხოვრების მოწყობის ბევრი ვარიანტი არ მქონია. საბედნიეროდ კარგი მამაკაცი გავიცანი რომელმაც 6 თვიანი შეხვედრების შემდეგ ცოლობა მთხოვა. “-გვიყვება ანა. თუმცა წყვილი ქორიწინების შემდეგ ძალიან ბედნიერს ნამდვილად არ გავდა. ანას მეუღლე თანაცხოვრების დროს სრულიად სხვა ადამიანად იქცა.
წყვილი ქორწინების შემდეგ
“18 წლის ასაკში გავთხოვდი, ჩემს საქმროს თავისი ბინა ქონდა და მოკლედ რომ ვთქვათ ამაში გამიმართლა. ჩემი მეუღლე ჩემზე 10 წლით უფროსია, თუმცა ამას ჩვენი ურთიერთობებისთვის ხელი არ შეუშლია. ჩემამდე მას ორი ცოლი ყავდა. ვფიქრობდი, რომ ჩვენს ქორიწნებას ვერაფერი დაანგრევდა. თუმცა ქორწილის შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა.
ერთი თვის შემდეგ ჩემი მეუღლე საღამოობით სადღაც იკარგებოდა, სახლშიც ყოველთვის არ მოდიოდა. როდესაც ვეკითხებოდი თუ სად იყო, მან მიპასუხა, რომ ეს ჩემი საქმე არ იყო. რამდენიმე თვის შემდეგ სიტუაცია გართულდა და ბავშვის გაჩენას ითხოვდა. მე ვპასუხობდი, რომ სანამ განათლებას არ მივიღებდი და მე სამსახურს არ ვიპოვიდი ბავშვის გაჩენისთვის მზად არ ვიყავი.
ასეთ დროს ის ცოფდებოდა და მეუბნებოდა, რომ ჩემი საქმე გაზქურასთან დგომა და შვილების გაჩენაა. ქმარი ძალიან მიყვარდა და მზად ვიყავი მისთვის შვილი გამეჩინა იმისვთის, რომ მამობის ბედნიერება ეგრძნო. ერთი წლის შემედეგ ტყუპები გაგვიჩნდა. როდესაც ორსულად ვიყავი ქმარი ხელის გულზე მატარებდა. მშვიდი და მზრუნველი იყო, თუმცა ეს დიდხანს არ გაგრძელებულა.
სასოწარკვეთილი გადაწყვეტილება
ჩვენ ტყუპი გოგონები გაგვიჩნდა. მეუღლემ ისევ დაიწყო ღამ-ღამობით გაქრობა. არ ვიცოდი რა მეფიქრა. მის ტელეფონში რამდენიმე მიმოწერა ვიპოვე სხვადასხვა ქალებთან და მივხვდი, რომ ზედმეტად ადრე გავთხოვდი და ბავშვებიც ადრე გავაჩინე. მესმოდა, რომ ყველაფერი ესე ვერ გაგრძელდებოდა და განქორწინება გადავწყვიტე.
ქმარს ვთხოვე გარკვეული პერიოდი ბავშვებისთვის მიეხედა, შემდეგ სამსახურს ვნახავდი და ჩემთან წავიყვანდი. მეუღლემ გამაგდო და მითხრა რომ შემიძლია შვილები დავივიწყო რადგან მათ ვეღარასდროს ვნახავდი.
ახლა საერთო საცხოვრებელში ვცხოვრობ და სამედიცინო უნივერსიტეტში ვსწავლობ. ვისაც ჩემ ისტორიას ვუყვები ამბობენ, რომ ცუდი დედა ვარ. სხვანაირად როგორ უდნა მოვქცეულიყავი?! მამაკაცთან მეცხოვრა რომლიც მღალატობს და ბავშვები ქუჩაში დამეტოვებინა?! ნათესავები და მეგობრები არ მყავს. ჩემი ყოფილი ქმარი კარგი მამაა და ზუსტად ვიცი, რომ ბავშვებს არაფერი აკლიათ. იმედი მაქვს ოდესმე მაპატიებენ.
ზრდასრული ცხოვრება
ყველა ვინც განგიკითხვათ მსგავს სიტუაციაში არასდროს მოხვედრილან. რთული წარმოსადგენია რა გადაიტანა ანამ, მისი ცხოვრება საუკეთესოდ არ განვითარებულა. მხოლოდ ახალგაზრდა გოგონები არ უშვებენ შეცდომებს ან იყო კი ეს შეცდომა?! მას მეუღლე უყვარდა, მზად იყო მის გამო ყველაფერი გაეკეთებინა, მაგრამ მან მაინც გაიჩინა საყვარელი.
რაც შეეხება ანას, მას მთელი ცხოვრება წინ აქვს. ეს გოგონა ყველაფერს მიაღწევს რასაც მოისურვებს. მას მიზანმიმართულობას ნამდვილად ვერ დაუკარგავთ. რამდენიმე წელში ბავშვებისთვის ამ ყველაფრის ახსნასაც შეძლებს. თუ ქმარი მას შვილების ნახვის უფლებას მისცემს უფრო იმედიანად იქნება და უკეთ იბრძოლებდა თავისი მიზნებისთვის. თქვენ რა რჩევას მისცემდით მას?!
