ყველამ ვიცით, რომ ფულის გარეშე ყოფნა ძალიან ცუდია, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც არ გვაქვს სახლი და სამსახური. სწორედ, ასეთ მდგომარეობაში აღმოჩნდა ილონა. განქორწინების შემდეგ ის უბრალოდ ქუჩაში აღმოჩნდა პატარა ჩემოდნით და რამდენიმე კუპიურით ჯიბეში. მიუხედავად თხოვნისა, ვანომ მის დახმარებაზე უარი თქვა და არც ფული ასესხა. პაპარაცის დღევანდელ სტატიაში ასეთი ამბავია:
ფულის გარეშე
პირველად, დიდი ხნის შემდეგ, ილონამ ძალიან ინანა, რომ უმაღლესი განათლება არ ჰქონდა. მეორე კურსზე იყო, ვანოზე დაქორწინდა. სწავლა მიატოვა, სამსახურზე საუბარიც არ იყო. ცოლის როლში ყოფნა აძლევდა მას მხოლოდ საკუთარ გარეგნობასა და ოჯახზე ზრუნვის უფლებას. წლების შემდეგ გოგონა მიხვდა, რომ ასეთ ცხოვრებას არ ჰქონდა პერსპექტივა, ხოლო პასპორტში შტამპის არსებობა ურთიერთობის მუდმივობის გარანტიას არ იძლეოდა.
და აი, განათლების, სამუშაო გამოცდილების, პირადი სახსრების, მეგობრების გარეშე ილონა მარტო აღმოჩნდა ქუჩაში. ყოფილმა ქმარმა ფულის სესხებაზეც კი უარი უთხრა. გოგონას მოუწია მხოლოდ საკუთარი თავის იმედზე ყოფილიყო და საცხოვრებელი ეძებნა. ყველაზე ეკონომიური ვარიანტი ჰოსტელი იყო, რაც ნიშნავდა, რომ ოთახის გაზიარება უცნობ ადამიანებთან მოუწევდა.
ჰოსტელის ნომერში 6 საწოლი იდგა. ნაწილი სტუდენტებს ჰქონდათ დაკავებული, ნაწილი კი უცხოელებს. ილონა არავის ეკონტაქტებოდა, რადგან თავს ძალიან ცუდად გრძნობდა და მთელ დღეს სამსახურის ძიებაში ატარებდა.სამსახურის პოვნა ვერ შეძლო, რადგან არ ჰქონდა გამოცდილება, სათანადო უნარები, განათლება და ცოდნა.
ცხოვრება ჰოსტელში – ერთ საღამოს იგი გამოელაპარაკა სტუდენტ მეზობლებს და თავის გასაჭირზე უამბო. მათ გულტან მიიტანეს გოგონას გასაჭირი და დახმარების საკუთარი გზებიც შესთავაზეს:
- -ვერ დავიჯერებ, რომ თქვენ ვერაფერს გააკეთებთ! – უთხრა ერთმა მათგანმა. აუცილებლად გექნებათ რამე ჰობი, დაფიქრდით ამაზე.
- -ოდესღაც კარგად ვხატავდი
- -საღებავებით თუ ფანქრებით?
- -ცარცით, ძალიან მიყვარდა..
- -მართლა? მეც ვხატავ ცარცით, აი, ნახეთ!ილონამ ნახატებს დახედა და მიხვდა, რომ ძალიან უნდოდა ხატვა. ადრე ხომ კარგად გამოსდიოდა ეს საქმე?
- -ნახატებს ყიდი?
- -კი, ინტერნეტში ვათავსებ და ხანდახან იყიდება. ზოგჯერ გამოფენებზე გამაქვს. ბევრი ფული არ გამოდის, მაგრამ დასაწყისისთვის კარგია. იმედია, შევხვდები ხელოვნების ნამდვილ შემფასებელს და უკეთ შევძლებ თავის წარმოჩენას.
თუმცა, ილონას არ ჰქონდა დიდი იმედები. თუმცა, სტუდენტი გოგონას შემართებამ გაამხნევა. მას ხომ ჯერ კიდევ წინ აქვს ყველაფერი, ამიტომ უნდა იბრძოლოს.
ახალი ცხოვრება – დილით სტუდენტი მეზობლები ჰოსტელიდან გავიდნენ. ილონას ჯერ კიდევ ეძინა და დაშვიდობებაც ვერ შეძლო, თუმცა, რომ გაიღვიძა საწოლის გვერდით სახატავი ფურცლები და ფანქრები ეწყო წერილთან ერთად: “არასოდეს არ არის გვიან!”ილონამ აიღო ფურცელი და ხატვა დაიწყო…
რას გვასწავლის ეს ამბავი – გამოსავალი ყოველთვის არსებობს და ის აუცილებლად უნდა იპოვოთ. ზოგჯერ მოგიწევთ განსაცდელის და სირთულის გავლა, რათა მიაღწიოთ მიზანს. ილონა მალე ისწავლის საკუთარი თავის და ოცნების რეალიზებას და ფეხზე დადგება. თქვენ რას ფიქრობთ?
