ცხოვრება ისეა მოწყობილი, რომ ჯერ მშობლები ზრუნავენ ჩვენზე, მერე კი სიბერეში ჩვენ მათზე. მოხუცების დახმარება ადვილი არ არის. ზოგჯერ კი შეიძლება ძალიან მოულოდნელი რამაც მოხდეს. ასე მოხდა პაპარაცის დღევანდელი სტატიის გმირებთანაც, რომლებმაც სოფლიდან მოხუცი დეიდა წაიყვანეს.
მოხუცების დახმარება
ვიქტორმა და ნანამ გადაწყვიტეს დეიდა მაშო სოფლიდან სახლში წაეყვანათ. ნანას მშობლები ადრე გარდაიცვალნენ და მას დეიდაზე ძვირფასი არავინ ჰყავდა. მოხუცი ქალი კი სოფელში ვეღარ ცხოვრობდა, უჭირდა თავის და კარ-მიდამოს მოვლა.ბევრი თხოვნის და დარწმუნების შემდეგ დეიდა მაშო დათანხმდა მათთან გადასვლას რამდენიმე ჩანთა ნივთებითა და საჩუქრებით – კონსერვები, მურაბები, ხმელი მწვანილი და სოკო.
დეიდა მაშო – ვიქტორმა და ნანამ რამდენიმე წლის წინ აიღეს იპოთეკით ბინა. მას შემდეგ მუშაობდნენ ორ სამსახურში, რომ ვალი მალე დაეფარათ და სახლში ძალიან დაღლილები ბრუნდებოდნენ. ნანა თითქმის არასოდეს ამზადებდა სადილებს და მზა საკვებს ყიდულობდა ხოლმე. წყვილს ორი შვილი ჰყავდა და ისინი მთელ თავისუფალ დროს ტელეფონთან ატარებდნენ, მაგრამ დეიდა მაშომ რაღაც განსაკუთრებული შემოიტანა მათ ცხოვრებაში.ერთხელ, დასვენების დღეს, ნანამ დილით გაიღვიძა და სამზარეულოდან საოცარი სურნელი იგრძნო. გავიდა და მაგიდაზე ბლინები და ჯემის ქილა დახვდა. დეიდა მაშო და ბავშვები კი პელმენებს აკეთებდნენ. ამდენი ენთუზიაზმი მათში დიდი ხანია არ ენახა. პატარა ანამ წამოიძახა: “დედა, შეხედე, ჩვენ გვექნება სახლში მომზადებული პელმენი!”
ნანამ უდიდესი სიმშვიდე იგრძნო ამ სურათიდან. დროთა განმავლობაში კი შეამჩნია, რომ ბავშვები მეტ დროს ატარებენ დეიდასთან და არა ტელეფონებთან. ისინი დაინტერესებულნი იყვნენ მისი ამბების მოსმენით. საინტერესო თამაშებიც კი ისწავლეს და თან სიამოვნებით ეხმარებოდნენ საჭმლის მომზადებაში. ნანა ძალიან კმაყოფილი იყო ასეთი ცვლილებებით.
რთული დღე – ერთხელ, გვიან ღამით მაშო დეიდა ადგა წყლის დასალევად. სამზარეულოში რომ გავიდა, დაინახა, რომ მისი დისშვილი იჯდა და ჩუმად ტიროდა. მივიდა, ჩაეხუტა და ჰკითხა: “შვილო, რა მოხდა?” ქალმა მოხუცს უთხრა, რომ საშინლად დაღალა ორ სამსახურში მუშაობამ და ბავშვებს საერთოდ ვეღარ აქცევდა ყურადღებას, არადა სურდა მეტი დრო გაეტარებინა მათთან. მან ისაუბრა სამსახურში არსებულ პრობლემებზე, ქმართან ურთიერთობაში გაჩენილ ერთფეროვნებაზე.დეიდა მაშომ ყველაფერი ზედმეტი კომენტარების გარეშე მოისმინა და დაამშვიდა, რომ მის გვერდით იყო. ნანას ცრემლები წამოუვიდა, კიდევ მოუყვა ყველაფერი, რაც დაუგროვდა. მოხუცი კი დისშვილს თმაზე გადაეფერა და ჩუმად უთხრა: – ნუ ღელავ საყვარელო, მალე ყველაფერი გამოსწორდება! ნანამ დაუჯერა დეიდას და ამდენი ხნის მანძილზე პირველად დაიმშვიდა გული.
ახალი ცხოვრება – შაბათს ნანამ საკმაოდ გვიან გაიღვიძა. წინა დღეს სამსახურში იყო დაღლილ-დაქანცული ძლივს მოვიდა სახლში. სამზარეულოში შევიდა, ყავა მოიმზადა და ნელ-ელა სვამდა. მერე მიხვდა, რომ ბინაში რაღაცნაირი სიმშვიდე იყო. ყველა ოთახში შემოიარა და აღმოაჩინა, რომ სახლში არავინ იყო. ამან გააკვირვა და გაუგებარმა შფოთმა მოიცვა. ქუჩაში გავიდა, არ იცოდა სად ეძებნა ოჯახის წევრები.მოშორებით დაინახა ბავშვები სათამაშო მოედანზე. ისინი მაშინვე გამოიქცნენ მისკენ და ცდილობდნენ აეხსნათ, სად იყვნენ მამა და ბებია მაშო. რამდენიმე წუთის შემდეგ დაინახა, რომ ისინიც მოდიოდნენ. ჯერ დეიდა მაშამ ისაუბრა: ”ოჰ, ვერ მოგისწარით. დიდი ხანია გღვიძავს? გვინდოდა მანამდე დაბრუნება, სანამ გაიღვიძებდი.”„წავიდეთ სახლში, იქ ყველაფერს მოგიყვებით. შენთვის სიურპრიზი გვაქვს.” როდესაც სახლში დაბრუნდნენ, დეიდა მაშომ და ვიქტორმა უთხრეს ქალს, რომ დილით წავიდნენ იპოთეკის საბოლოოდ დასახურად. აღმოჩნდა, რომ მთელი ამ ხნის განმავლობაში დეიდა პენსიიდან ფულს აგროვებდა. ცოტა ხნის წინ კი თავისი სახლის გაყიდა.
მან დაზოგა მთელი ეს ფული, რათა მათ მემკვიდრეობა დაეტოვებინა დისშვილისთვის, მაგრამ მე გადაწყვიტა, რომ ახლა უკეთესი იქნებოდა მათი გაცემა. ეს თანხა საკმარისი იყო იპოთეკის დასახურად. დეიდა მაშომ სიყვარულით შეხედა დისშვილს: ”ნანიკო, ხომ იცი, მთელი ცხოვრება ვმუშაობ. უფალმა არ მომცა საკუთარი შვილები, მაგრამ შენ ჩემთვის საკუთარი ოჯახივით ხარ. მინდა, რომ იცხოვრო უფრო მარტივად და ბედნიერად. ახლა შეგიძლია დატოვო ერთი სამსახური და უფრო მეტად იყო სახლში ბავშვებთან ერთად.” ნანას სიხარულის ცრემლები წასკდა და მოხუცს მოეხვია.
რედაქციის აზრი: როგორც ხედავთ, ხანდაზმულთა დახმარებამ ზოგჯერ შეიძლება მოულოდნელ შედეგები გამოიწვიოს. ბავშვებს შეუყვარდათ ბებია, სახლი კომფორტით და სიმშვიდით აივსო, ფინანსური საკითხებიც კი მოგვარდა. ეგონათ, რომ ეხმარებოდნენ, მაგრამ მან აქეთ შეძლო დახმარება. კარგია, როცა ყველაფერი კარგად სრულდება. იზრუნეთ უფროსებზე!
