ახალგამომცხვარი მშობლები შვილების დღის წესრიგის მკაფიოდ და სწორად დაცვას ყურადღებას აქცევენ. ამაზე ხომ ბავშვის გუნება დამოკიდებულია. დისციპლინა პატარა ასაკიდანვე უნდა ვასწავლოთ, მომავალში გამოადგება! თამუნა და ლევანი ყველაფერს აკეთებდნენ, რომ მათი შვილები გაწერილი დღის წესრიგის მიხედვით გაზრდილიყვნენ. დღის ძილი, სეირნობა, კვება – ყველაფერი, როგორც საჭიროა. დედამთილს საკუთარი გეგმა ჰქონდა. Paparazzi გიამბობთ, როგორ დასრულდა ეს ამბავი.
ბავშვის დღის წესრიგი – „როცა მე და ჩემმა მეუღლემ მშობლობის საკითხი განვიხილეთ, მტკიცედ გადავწყვიტეთ, რომ ნათესავებს ჩვენს შვილებზე მინიმალური გავლენა ექნებოდათ. როგორც მინიმუმ, პირველ წლებში. ყოველთვის მესმოდა, რომ ბავშვი დიდი პასუხისმგებლობაა და ამის სხვებზე, თუნდაც ახლობლებზე გადაბარება არ მსურდა. ქორწილიდან 1 წელში თამო დაორსულდა. ბიჭი, ჩვენი მემკვიდრე დაიბადა. კიდევ 1,5 წელში ოჯახს პატარა ქალიშვილი შეემატა. ბედნიერებისგან მეცხრე ცაზე ვიყავი, როგორც ჩემი საყვარელი მეუღლე.
ჩვენი ცხოვრება საუკეთესოდ მოეწყო. სამსახურში ბეჯითად ვშრომობდი, რომ ოჯახი ყველაფრით უზრუნველმეყო. მეუღლე ბავშვებს უვლიდა და საოჯახო საქმეებს აკეთებდა. თანამდებობა სახლში დიდხანს ყოფნის საშუალებას მაძლევდა, ამიტომ ცოლს ვეხმარებოდი, შვილების ცხოვრებაში აქტიურად ვმონაწილეობდი. ბებია–ბაბუა სტუმრად იშვიათად მოდიოდნენ, თუმცა დიტოს და თინას მათთან მარტო მაქსიმუმ რამდენიმე საათით ვტოვებდით. ბავშვის დღის წესრიგი ყოველთვის აღზრდის მნიშვნელოვანი კომპონენტი იყო. ახლა დიტო 3,5 წლისაა და მკაფიო გრაფიკით ცხოვრობს. ძილი, სეირნობა, კვება, ყველაფერს ვითვალისწინებთ. ქალიშვილთან უფრო მარტივად არის საქმე, მის მოთხოვნებს უფრო ვუსმენთ, ჯერ ძალიან პატარაა. როცა გამომუშავებული სქემა გაქვთ, შვილებთან გამკლავება მარტივია.
პასუხისმგებლიანი მშობლების პირველი დასვენება – შვილებთან ერთად დასასვენებლად მხოლოდ ერთხელ ვიყავი. როგორც წესი, მოგზაურობაში დედამთილი ან სიდედრი მიყავთ, რომ შვილებს მიხედოს, მაგრამ ყველაფერს თავად გავუმკლავდით. ვამაყობ! ჩემი ცოლი შესანიშნავი დედაა. ახლახანს სანუკვარი სურვილი გამიმხილა: „ძალიან მინდა, რომ ერთი დღე შენთან ერთად ქალაქგარეთ წავიდე! მხოლოდ მე და შენ. როგორ ფიქრობ, მოხერხდება?“ ცოტა დავფიქრდი და შევთავაზე: „შვილები საკმაოდ დიდები არიან. შეგვიძლია ერთი დღით დედაჩემთან დავტოვოთ. რას იტყვი? ვფიქრობ, შვილიშვილებთან დროის გატარება გაუხარდება“. თამუნას იდეა მოეწონა, მით უფრო დედამთილთან კარგი ურთიერთობა აქვს. დედამაც წინადადება სიხარულით მიიღო, რადგან მანამდე მსგავსი რამ არ შემითავაზებია.
წასვლამდე დედას ბევრი მითითება მივეცით. ვუთხარით, როდის და რა უნდა ეჭამათ ბავშვებს, როდის ესეირნათ და დაეძინათ. მოკლედ, რაც მთელი დღის განმავლობაში დასჭირდებოდა. დარწმუნებული ვიყავი, დედა არ მიღალატებდა. ცოლთან ერთად კარგად დავისვენე. თამუნა მართალი იყო: ასეთი დასვენება ჰაერივით გვჭირდებოდა.
სახლში დაბრუნებისას რბილად რომ ვთქვათ, შოკი მივიღეთ. ღამის 11 საათზე მისაღებ ოთახში სინათლე ენთო. ჩვენი ბიჭი იატაკზე იჯდა და თამაშობდა, დედა ქალიშვილს ხელში აძინებდა. წარმოუდგენელია! „დედა, რა ხდება? რატომ არ სძინავთ ბავშვებს?!“ – ფრთხილავ ვიკითხე. მიპასუხა, რომ დღეს ბავშვები ძალიან აქტიურები იყვნენ, არ უსმენდნენ და ჭამენ ისე, როგორც არასდროს. ქუჩაშიც ვერ გაისეირნეს, რადგან დიტომ ისტერიკა მოაწყო და სახლში ბრძანებები გასცა. თამუნამ დედას თინა ხელიდან გამოღლიტა და ოთახში ჩუმად შევიდა. ვაჟი ხელში ავიყვანე და დედას წასვლა ვთხოვე. არ ვიცი, როგორ მოვიქცე. მეუღლე დედამთილზე გაბრაზებულია, თავადაც მომხდარით აღფრთოვანებული არ ვარ. ნუთუ ასეთი რთული იყო ჩვენი მითითების დაცვა?„
ცხოვრებისეული სიბრძნე: რას გვასწავლის ეს ისტორია? – სიტუაცია რთულია. ერთი მხრივ, მთავარი გმირების გრძნობები გვესმის. შვილებს წესრიგი მათ საკეთილდღეოდ მიაჩვიეს და სურდათ, რომ დედამთილს ეს გაეთვალისწინებინა. მეორე მხრივ, რას ელოდნენ ბებიისგან, რომელსაც შვილიშვილებთან ამდენი დრო არასდროს გაუტარებია? თავად ბავშვებიც ამისთვის მზად არ იყვნენ, ამიტომ ბიჭის ისტერიკა გასაგებია. ასეა თუ ისე, მომხდარში ბებია დამნაშავე არაა. სამყაროს აღსასრული არ მომხდარა. უბრალოდ ნათესავებთან ერთად მეტი დრო უნდა გაატარონ, რომ ერთმანეთს მიეჩვიონ.
