მე მქვია ანჟელა. ცოტა ხნის წინ ქმართან დიდი ჩხუბი მომივიდა.ლევანი სამსახურიდან სახლში ძალიან ანერვიულებული დაბრუნდა. როგორც ჩანს, სამსახურში რაღაც პრობლემები ჰქონდა და დამიწყო ყვირილი: ჭურჭელი რატომ არ გავრეცხე? რატომ არის მიმოფანტული სათამაშოები? რატომ არ გავრეცხე მისი საყვარელი ლურჯი პერანგი?
ქმარი ამ ბოლო დროს ძალიან ხშირად იქცევა ასე: მსაყვედურობს, რომ მთელი დღე სახლში ვზივარ და არაფერს ვაკეთებ.ჩვეულებრივ, მის მოსვლამდე ვასუფთავებ, საჭმელს ვამზადებ ხოლმე, მაგრამ იმ დღეს თავი ძალიან მტკიოდა. ფიზიკურად არ შემეძლო რამის გაკეთება. მაკარონი და სალათი მოვამზადე, მეტი ვერ შევძელი.ლევანმა საბოლოოდ დაინახა ის, თუ რა ხდებოდა ბინაში, როცა მას მთელი დღე არავინ ალაგებდა. ჩვენ თითქმის ხუთი წელია დაქორწინებულები ვართ. ჩვენ გვყავს სამი წლის ვაჟი, ნიკიტა.
ნიკიტა 3 წლის იუბილე აპრილში აღვნიშნეთ, მაგრამ მე სამსახურში ვერ გავედი, რადგან საბავშვო ბაღში მხოლოდ სექტემბრიდან მიიღეს. ამიტომ დავწერე განცხადება სამსახურში უხელფასო შვებულებაზე. ჩვენი კომპანიის დირექტორს ეს ძალიან გაუხარდა: ახლა ოფისში ძალიან დაძაბული სიტუაციაა და ფაქტიურად არანაირი დავალება არ მაქვს. ეს ჩემთვისაც ძალიან მოსახერხებელია.შევთანხმდით, რომ სამსახურში მხოლოდ ნოემბრის თვეში გავიდოდი. მანამდე კი ბავშვი საბავშვო ბაღს შეეგუება.
ლევანი მოუთმენლად ელის ჩემს გასვლას სამუშაოზე. ჩვენ ნამდვილად გვჭირდება ფული. ვცხოვრობთ ბინაში, რომელიც ჩემი ქმრის მშობლებს ეკუთვნის. ვიხდით მხოლოდ კომუნალურ გადასახადებს. ბინა რომ არ გვქონდეს, საერთოდ არ ვიცი როგორ ვიცხოვრებდით. ერთ ხელფასზე სამივეს ცხოვრება ძალიან ჭირს. ვყიდულობთ ყველაზე იაფიან პროდუქტებს, ძალიან იშვიათად ვყიდულობთ ტანსაცმელს, ჩვენი ტელეფონებიც ძალიან ძველია.ამიტომ ქმარს სურს სასწრაფოდ მივიყვანო ბავშვი საბავშვო ბაღში გავიდე სამუშაოზე, მაგრამ როდესაც გაიგო, რომ ნოემბრამდე არ ვაპირებდი მუშაობას, ძალიან გაბრაზდა.
ცეცხლზე ნავთს ასხამს დედამთილიც. ის ამბობს:
- ლევანი ერთი წლის მივიყვანე საბავშვო ბაღში და არაფერი მომხდარა! დილით ვტოვებდი, საღამოს მომყავდა და პრობლემაა? ნიკიტა კი სამი წლისაა! საერთოდ არ უნდა ინერვიულოთ მასზე!მე კი ჩემს ქმარს ვუთხარი, რომ ბავშვი ჯერ უნდა შეეჩვიოს საბავშვო ბაღს. თავიდან ცოტა ხნით მიჰყავთ – რათა სხვა ბავშვები გაიცნონ. მერე მხოლოდ ორი საათით, მერე სადილამდე ტოვებენ.
ეს რომ ვუთხარი, კიდევ უფრო გაბრაზდა:
- შენ რა, დღეში ორი საათით აპირებ ბავშვის მთელი თვე ტარებას? Ნუ სულელობ! დედა სიმართლეს ამბობს! დატოვე მთელი დღე და წადი სამსახურში, ყველაფერი კარგად იქნება!
უბრალოდ არ ვიცი რა გავაკეთო. რა არის საუკეთესო გზა? ჩემი ქმარი ფიქრობს, რომ ზარმაცი ვარ. თავის ტკივილი არ მაძლევს უფლებას დავწვე და არაფერი გავაკეთო.ახლახან კი თქვა, რომ ზოგადად ცალკე ბიუჯეტი გვექნება! უბრალოდ შოკში ვარ! ქმარი ამბობს, ჩვენ ყველაფერს გავიყოფთ. ნახევარს გადავიხდი კომუნალურებში, ნახევარს საბავშვო ბაღისთვის, ნახევარს საკვების და სხვა ერთობლივი ხარჯების. და ამას გავაკეთებ აპრილიდან, როცა ჩემი დეკრეტი დასრულდა!
სად ვიშოვო ამ ყველაფრის ფული? სამსახურშიც რომ წავიდე, ხელფასს მხოლოდ თვის ბოლოს ავიღებ. ჩემმა ქმარმა კი თქვა, რომ ეს მხოლოდ ჩემი პრობლემაა და შემიძლია ბანკიდან სესხის აღება. და საერთოდ, ახლა გვექნება ცალკე ბიუჯეტი.ეს რა სიახლეა? რა ცალკე ბიუჯეტი შეიძლება იყოს ნორმალურ ოჯახში? ჩემს ქმარს ამაზე აქამდე არასდროს უსაუბრია. ერთად ვმუშაობდით, ხელფასს ვიღებდით და თანხებს ვხარჯავდით.
როგორ უნდა ვიცხოვროთ ასე? რა ხდება საერთოდ?
