რა აზრის აქვს ცხოვრებას ოცნების გარეშე? გიული დარწმუნებული იყო, რომ აზრი არ ჰქონდა. შიგნიდან ათბობდა იმედი , რომ ოდესმე სანუკვარ სურვილს აისრულებდა და პარიზში გაემგზავრებოდა. მის საყვარელ ადამიანს სხვა გეგმები ჰქონდა. უბრალოდ არაფერზე ოცნებობდა. მათი სასიყვარულო ისტორია დიდი ხანია ზაზუნას დღედ იქცა. გიული გრძნობდა, რომ თანდათან შინაგანი ცეცხლი ქრებოდა. რატომ ითმენს ამ ყველაფერს? პასუხს სტატიაში გაიგებთ.
ცხოვრება ოცნების გარეშე – გიული ყოველდღე ქურასთან იდგა, რომ საყვარელი ადამიანი გემრიელი ვახშმით გაეხარებინა. ოთარი ყოველდღე ერთსა და იმავე დროს მოდიოდა. ვახშმობდა და რამდენიმე საათში მიდიოდა. გიული ვერაფერს ხვდებოდა, უგონოდ უყვარდა. ოცნებობდა, რომ მასთან ერთად საფრანგეთში წავიდოდა. ფულსაც აგროვებდა, მაგრამ მამაკაცი უარის თქმის მიზეზს ყოველთვის პოულობდა. გიულიმ არ იცოდა, რა ექნა, მაგრამ ცხოვრებამ ყველაფერს ადგილი მიუჩინა. გაიგო, რომ ოთარს სხვა ქალი, უფრო სწორად, საცოლე ჰყავდა.
სცენები არ მოუწყვია. მისი ნივთები შეაგროვა და ფოსტით გაუგზავნა. მეორე დღეს სახლი საგულდაგულოდ დაალაგა. სურდა, რომ მისი არსებობა არაფერს გაეხსენებინა. შემდეგ სილამაზის სალონში წავიდა და გაერთო. როგორც შინაგანად, ასევე გარეგნულად განახლდა. მოგვიანებით ფრანგულის გაკვეთილებზე ჩაეწერა. ბავშვობიდან ამ ენის სწავლაზე ოცნებობდა, მაგრამ ვერასდროს მოახერხა. ენას ადვილად ითვისებდა. ან ლიყიანი „რ“ დაეხმარა ან მელოდიური მეტყველების სწავლის გულწრფელი სურვილი. ყოველი გაკვეთილის შემდეგ სახლში განვლილ მასალას იმეორებდა. ფრანგული ნამდვილ სიამოვნებას ანიჭებდა.
მშობლები და დაქალები ვერ ეგუებოდნენ, რომ გიული დაშორებას ასე მშვიდად შეხვდა. დედას მასთან გულახდილი საუბარი სურდა. მეგობრები ფსიქოლოგთან მისვლას ურჩევდნენ, რადგან ის ნამდვილად დაეხმარებოდა. რა საჭირო იყო რამის გარკვევა? როგორც იქნა, ისე ცხოვრობდა, როგორც სურდა. ოთართან ურთიერთობა მის სულიერ განვითარებას ბოჭავდა, ხელს უშლიდა. ამის გაგება მხოლოდ მაშინ შეძლო, როცა მოიშორა. და მაინც, ახლობლებს ამის დაჯერება უჭირდათ. დროდადრო უტაქტო კითხვებს უსვამდნენ, მის პირად ცხოვრებაში ერეოდნენ.
ცხოვრება ახალი ფურცლიდან – გიულის ყველაფერი ესმოდა. დახმარებაზე თავაზიანად უარს ამბობდა და ოცნებისკენ სვლას აგრძელებდა. ფრანგულის შესწავლაში წინ მიიწევდა. თეატრებსა და ფილარმონიაში ხშირად დადიოდა. იოგაზე ჩაეწერა. მთელი სხეულით ცხოვრების ყველა სფეროს ათვისებას ცდილობდა. საოცარი არაა, რომ მის ცხოვრებაში ბევრი საინტერესო ადამიანი გამოჩნდა. ერთხელ მორიგი თეატრალური წარმოდგენის შემდეგ საკმაოდ მიმზიდველი მამაკაცი გაიცნო. გიორგი, თეატრის ნამდვილი მოყვარული. ადგილობრივ თეატრში თითქმის ყველა წარმოდგენას ესწრებოდა. ყველა მსახიობს იცნობდა და დეტალურად სწავლობდა მათ, ვინც სპექტაკლებზე დადიოდა. გიულიში მაშინვე რაღაც უჩვეულო დაინახა. რამდენიმე თვეში მასთან მისვლა გაბედა.
„კარგი გემოვნება გაქვთ. ვხედავ, რომ სპექტაკლზე პირველად არ მოდიხართ“ – მოკრძალებულად უთხრა გიორგიმ. გიულის ესიამოვნა, რომ ვიღაცამ მისი ხელოვნებისადმი სიყვარული დააფასა. საუბარი გამართეს, რომელიც ახლომახლოს რესტორანში ვახშამში გადაიზარდა. ბოლოს გიორგიმ ჰკითხა, რაზე ოცნებობდა. დაუფიქრებლად უპასუხა, რომ პარიზში წასვლაზე ოცნებობდა. მამაკაცმა ხელი გაუწოდა და შესთავაზა: „გავფრინდეთ!“
გიული გაოგნდა. ასეთ საინტერესო მამაკაცს არასდროს შეხვედრია. მით უფრო მამაკაცის ინიციატივა მისთვის უცხო იყო. ფიქრობდა, რომ დასაკარგი არაფერი ჰქონდა და დათანხმდა. არ იცოდა, რომ ეს საბედისწერო შეხვედრა იყო. გასაკვირია, მაგრამ იმ საღამოს გიულიმ ყოფილის დედას დაურეკა. „ჩემს უზნეო შვილს აპატიე. შენ ხომ ასე გიყვარდა! მალე განქორწინდება და თავისუფალი იქნება“ – გაისმა მავთულის მეორე ბოლოში. გიულის ეს არ აინტერესებდა. უკვე ბილეთები იყიდა და ჩემოდანს ალაგებდა. წინ პარიზი ელოდა!
ცხოვრებისეული სიბრძნე: რას გვასწავლის ეს ისტორია? – ცხოვრება ახალი ფურცლიდან რომ დაიწყოთ, წარსულს ერთხელ და სამუდამოდ უნდა დაემშვიდობოთ. გიულიმ სხვების დახმარების გარეშე გააკეთა და პატივისცემას იმსახურებს. ცხოვრება ოცნების გარეშე მოსაწყენი და უაზროა. გიულიმ ოცნება არ მხოლოდ შეინარჩუნა, არამედ განხორციელება შეძლო. ნამდვილი მაგალითია!
