მე მქვია მაკა. ჩემს ქმარს კი ნიკა ჰქვია. დედამთილი ძალიან ნერვიულობდა, როცა ნიკამ ჩემი ცოლად მოყვანა გადაწყვიტა, რადგან ძალიან უყვარდა ჩემი ქმრის ყოფილი ცოლი, ანა.ანა და ჩემი ქმარი ძალიან ადრე დაქორწინდნენ, ისინი მხოლოდ 18 წლისები იყვნენ. ქორწინების მიზეზი ძალიან მარტივი იყო – ანა დაორსულდა. მათ ერთად მხოლოდ ერთი წელი იცხოვრეს. შემდეგ ანამ მიატოვა და კვლავ დაიწყეს ერთად ცხოვრება, როდესაც ქალიშვილი 4 წლის იყო. დედამთილს შვილიშვილი ძალიან უყვარდა. ასე ცხოვრობდნენ რამდენიმე წელი, შემდეგ ანას სხვა შეუყვარდა და მასთან გადავიდა საცხოვრებლად. 2 წლის შემდეგ კი ისევ დაუბრუნდა ქმარს და ასე მეორდებოდა გამუდმებით.
ნიკა იმ დროს გავიცანი, როცა ანამ კიდევ ერთხელ მიატოვა იგი. მათი ქალიშვილი იმ დროს უკვე თორმეტი წლის იყო. ანამ მაინც ვერ გაიგო რა უნდოდა, ჩემს ქმარს კი სურდა ნორმალური ოჯახი და შვილი, რომელიც არ ისაუბრებდა იმაზე, თუ რამდენი კაცი ჰყავდა დედას.ასე რომ, მე და ნიკა დავქორწინდით და დედამთილთან ერთ ბინაში მოგვიწია ცხოვრება. ეს ბინა ჩემს ქმარს ეკუთვნოდა. დედამთილი თავიდანვე ძალიან ცუდად მექცეოდა.
როცა სამსახურში მივდიოდი, ანა მიბრძანდებოდა მასთან. ერთად სვამდნენ, იხსენებდნენ, რა კარგი იყო ყველაფერი, როცა ერთად ცხოვრობდნენ.
ერთხელ ანამ მითხრა:
- დიდხანს ვერ იქნები აქ! ნიკა მაინც მე დამიბრუნდება! ასე რომ არაფრის იმედი არ გქონდეს!
- ჰო, ეს დრო მალე დადგება! – მხარი დაუჭირა ყოფილ რძალს დედამთილმა.როცა დავორსულდი, ჩემს ქმარს ძალიან გაუხარდა. მეც ძალიან გამიხარდა, მაგრამ დედამთილი აბორტის გაკეთებას მირჩევდა.
- სისულელეს ნუ გააკეთებ! შენთვის უკეთესი იქნება, ჩემს შვილს არ სჭირდები! ის საბოლოოდ მაინც ანასთან იცხოვრებს და ბავშვთან მარტო დარჩები! მე კი უკვე მყავს შვილიშვილი! გაიკეთე აბორტი სანამ გვიან არ არის!დედამთილს რა თქმა უნდა, არ დავუჯერე. მან კი სამაგიეროდ მიზნად აიღო, რომ მუცელი მომშლოდა. ამას ვერ დავუშვებდი და ქმარი არჩევანზე წინ დავაყენე: ან დავშორდებოდით, ან დედისგან განცალკევებით ვიცხოვრებდით. დედამთილმა ეს რომ შეიტყო, ძალიან გაუხარდა.
- ძალიან კარგი! ჩემი შვილი არასდროს მიმატოვებს! ასე რომ ჩაალაგე შენი ნივთები და მოემზადე განქორწინებისთვის!
მაგრამ ქმარმა მე ამირჩია…გავყიდეთ სამოთახიანი ბინა. მივეცით დედამთილს ერთოთახიანი და ჩვენთვის ოროთახიანი ვიყიდეთ. სამშობიაროდან დავბრუნდი ჩვენს ახალ, ოროთახიან ბინაში. ძალიან მიხაროდა, რომ ვეღარასდროს ვნახავდი ანას, რომელიც ჩემს სამზარეულოში იჯდა.ანა მიხვდა, რომ ნიკა მასთან არ დაბრუნდებოდა და ისევ დაქორწინდა. ახალ მეუღლესთან ერთად ის გადმოვიდა საცხოვრებლად ჩემი დედამთილის ბინაში. ალბათ ძალიან ვიწროდ და უხერხულად არიან, მაგრამ მე და ჩემს ქმარს ეს საერთოდ არ გვაინტერესებს.
მერე ჩვენი შვილი გაიზარდა და საბავშვო ბაღში წავიდა, მე სამსახურში დავბრუნდი. ყველაფერი კარგად იყო, სანამ დედამთილი არ დაეცა და ფეხი მოიტეხა. ქმარმა დედა ჩვენს სახლში მოიყვანა. რატომ ჩვენთან? იმიტომ, რომ ანას ხერხემალი სტკიოდა და საწოლზე მიჯაჭვულ ქალს ვერ მოუვლიდა. იმ დროისთვის ანა უკვე დაშორდა ქმარს.
დედამთილს თაბაშირს მხოლოდ ორი თვის შემდეგ მოხსნიდნენ. ბავშვი ჩვენს ოთახში გადმოვიყვანეთ, რადგან ძალიან ეშინოდა ბებიის: საერთოდ არ იცნობდა მას.ქმარი სახლში სადილის დროს მიდიოდა, დედას აჭმევდა, ეხმარებოდა ტუალეტში გასვლაში. საღამოობით კი დედამთილს მე ვუვლიდი.შემდეგ შევამჩნიე, რომ ჩემი ნივთები არეული იყო: ტანსაცმელი არასწორად დაკეცილი, კოსმეტიკა გამოყენებული. დედამთილს ადგომა არ შეეძლო და ვერ იზამდა ამას. აღმოჩნდა, რომ ანას ჩვენი ბინის გასაღები მისცა და ჩემმა ქმარმა იცოდა ამის შესახებ!
სანამ მე და ჩემი მეუღლე სამსახურში ვიყავით, ანა ჩვენთან მოდიოდა, დედამთილს ართობდა და თვითონაც მხიარულობდა.ერთხელ, ჩემი შვილი ავად გახდა და სახლში დავრჩი. გავიგე, რომ ვიღაცამ კარი გასაღებით გააღო. ვიფიქრე, რომ ნიკა მოვიდა სამსახურიდან, მაგრამ გავოგნდი, როცა დავინახე, რომ ეს ანა იყო!მას ყურადღება არ მოუქცევია ჩემთვის და მაშინვე დედამთილის ოთახში შევიდა. რაღაცაზე დაიწყეს ლაპარაკი და სიცილი. ამან ძალიან გამაბრაზა. ანას გასაღების დატოვება და წასვლა მოვთხოვე.
- მე შენთან არ მოვსულვარ! ასე რომ გაჩუმდი და წადი აქედან! მითხრა ანამ და ჩაიცინა.
აღშფოთებული ვიყავი! მე ვზრუნავ ამ საშინელ ქალზე, რომელსაც ვძულვარ! ის ჭამს ჩემს გაკეთებულ საჭმელს და აშინებს ჩემს შვილს. ახლა კი ჩემს ბინაში მოდის ჩემი ქმრის ყოფილი ცოლიც!არ ვიცი, საიდან მოვიკრიბე ძალა, მაგრამ ანას ხელი მოვკიდე და ბინიდან გავაგდე. ფანჯრიდან გადავუყარე ქურთუკი და ფეხსაცმელები.დედამთილმა ძალიან ხმამაღლა დაიწყო ყვირილ, ანაც ყვიროდა, მაგრამ ჩემთვის სულერთი იყო!ჩემი ქმარი სამსახურიდან სახლში რომ დაბრუნდა, დედამთილმა შესჩივლა და მოუყვა რაც მოხდა. ქმარმა სთხოვა გასაღების დაბრუნება: რათა ანასთვის მიეცა!
- დედისთვის მოსაწყენია მთელი დღე მარტო ყოფნა, მოვიდეს ხოლმე ანა, რას გიშავებს?
ამაზე კატეგორიული უარი ვთქვი, კიდევ უფრო გავბრაზდი და საერთოდ უარი ვთქვი დედამთილის მოვლაზე. თუ ის პატივს არ მცემს, მაშინ მეც არ მივხედავ!არ მინდა ჩემი ქმრის ყოფილი ცოლი ჩემს სახლში მოვიდეს!მე და ჩემი ქმარს ამის გამო დიდი ჩხუბი მოგვივიდა. როგორ ვერ ხვდება, რომ არ არის ნორმალური, რომ მისი ყოფილი ცოლი შემოდის ჩემს სახლში და ჩემს ტანსაცმელს და ნივთებს ქექავს?
ეს ნორმალურია? რა უნდა გავაკეთო?
