თანამედროვე საზოგადოებაში მამის ასაკს ისეთ დიდ ყურადღებას არ აქცევენ, როგორც, მაგალითად, დედის ასაკს. ქუჩაში ახალგაზრდა ქალის ბავშვით დანახვისას ზოგი ფიქრობს, რომ ეს არა ძმა ან და, არამედ ბავშვია. ეს ამბავი ერთ–ერთ პატარა დასახლებაში მოხდა და დიდი რეზონანსი გამოიწვია. Paparazzi მომხდარის შესახებ დეტალურად გიამბობთ.
მამის ასაკი – ანდრო ორჯერ დაქორწინებული იყო, მაგრამ ოჯახური ცხოვრება ვერ ააწყო. ცოლები ტოვებდნენ და სხვებს მიყვებოდნენ. ორივე ქალმა ბედნიერი ოჯახი შექმნა, მაგრამ ანდრო საკუთარ თავში ჩაიკეტა. ფიქრობდა, რომ თავად იყო განქორწინების მიზეზი. მისი ფიქრები ამ აზრს უტრიალებდა. თითქოს ყველაფერი რიგზე იყო. მარტოხელა ცხოვრება 20 წელი გაგრძელდა, სანამ ულიანა არ გაიცნო. იმ დროისთვის უკვე 60 წელი შეუსრულდა, ქალი 30 წლის ახალგაზრდა იყო, მაგრამ ასაკი ერთხელაც არ შეუმჩნევია. წყვილმა ერთად ცხოვრება დაიწყო და ნელნელა ბედის დაკავშირებას გეგმავდნენ. დიდ სუპერმარკეტში მუშაობდნენ, ცაზე ვარსკვლავებს არ წყვეტდნენ, მაგრამ საჭმელი არ აკლდათ.
მოულოდნელი სიურპრიზი – ერთ–ერთი მიზეზი, რის გამოც ანდრო ყოფილ ცოლებს დაშორდა, შვილების არყოლა იყო. ექიმს რჩევისთვის მიმართა, მაგრამ მან მხოლოდ ხელები გაიქნია. ანალიზები ნორმაში იყო, ორგანიზმი ჯანმრთელი. რატომ არ ყავს შვილები მხოლოდ ღმერთმა იცის. ანდრომ იმედი დაკარგა, რომ ოდესმე მემკვიდრეს დატოვებდა. ულიანასთან 5 წლიანი ურთიერთობის შემდეგ წყვილმა ჯანმრთელი ვაჟი გააჩინა. ანდრო შოკში იყო, სიტყვებს თავს ვერ უყრიდა. „სიმართლეა, ნუთუ ბიჭი გვეყოლება, თუ დამცინი?“ – არაერთხელ კითხულობდა აცრემლებული კაცი. პატარა ხუმრობა არ იყო. ის დაიბადა, როცა მამა 65 წლის გახდა. ანდროს თავისი ასაკი საერთოდ დაავიწყდა. პატარას გვერდით პეპელასავით დაფრინავდა. ბავშვს აძინებდა, აჭმევდა, ასეირნებდა. სხვები ნაკლებად ინტერესდებოდნენ, ვინ დადიოდა ეტლით. ვიღაც ბიძა, მერე რა? ცხოვრებისეულმა გარემოებამ წყვილს კიდევ ერთი გამოცდა მოუწყო.
მუდმივი ბრძოლა – ორივე მშობელმა სამსახური დაკარგა და ქალაქში ბინის დაქირავება შეუძლებელი იყო. ულიანამ ქმარს დროებით ბებიის მიერ დატოვებულ აგარაკზე გადასვლა შესთავაზა. ქალი აქ იშვიათად ჩადიოდა, მაგრამ აგარაკზე გამოზამთრება გაცილებით იაფია, ვიდრე ქალაქში. ამაზე შეთანხმდნენ. ნივთები შეაგროვეს და ცოტა ხნით სოფელში გადავიდნენ. ადგილობრივები მაშინვე ანდროთი დაინტერესდნენ. „სად არიან შენი ახალგაზრდები, რატომ ასეირნებ ბავშვს?“ – მიუახლოვდა ანდროს ადგილობრივი აქტივისტი მალვინა. „როგორც ჩანს, მე ვარ ეს ახალგაზრდა. ეს ჩემი შვილია. სანდრო“. ქალმა ანდროს ისეთი თვალებით შეხედა, თითქოს ბავშვი მოიპარა. „ეს როგორ? შენ ხომ მოხუცი ხარ. როგორ განდეს ბავშვი?“ ანდროს და მალვინას შეტაკებამ სერიოზულ მასშტაბებს მიაღწია. შემდეგ მხოლოდ გაუარესდა. „მალვინა, ამ ოჯახს ბავშვს ვერ წავართმევთ. მასზე კარგად ზრუნავენ და კანონით ამის უფლება არ გვაქვს“ – სოფლის გამგებელი რაიონის პოლიციის თანამშრომელთან ერთად ამპარტავანი ქალის დამშვიდებას ცდილობდა. „ხალხს შევკრებ, მათ გადაწყვიტონ! ეს არანორმალურია“ – ყვიროდა ბებია. გამგებელი მხოლოდ მხრებს იჩეჩდა. მალვინა საინტერესო ქალი იყო, ბევრი რომ არ ვთქვათ.
მამის ასაკი ბავშვის ბედნიერებაზე გავლენას არ ახდენს – ადგილობრივები მალვინას დაძახილზე ნამდვილად შეიკრიბნენ. ანდროც მოვიდა. უცნობი ხალხი გაიცნო, სიტუაცია აუხსნა. თანასოფლელები ერთმანეთს უყურებდნენ და პრობლემა ვერ იპოვეს. „არ გკიცხავთ, იცხოვრეთ თქვენთვის. მალვინას ყურადღება არ მიაქციოთ, ცოტა ახირებულია“ – იცინოდა რამდენიმე კაცი. „ეს საერთოდ არ მაინტერესებს“ – უპასუხა ვიღაცამ. „მთავარია, ბავშვი ბედნიერად გაიზარდოს“ – პასუხობდნენ ახალგაზრდა დედები. „რომ შემდეგ დედას და მამას დაეხმაროს“ – ისმოდა ბრბოდან. აქოშინებული მალვინა შემოვარდა, როცა ხალხი უკვე იშლებოდა. „სად მიდიხართ?! როგორ შეიძლება ბავშვი ამ მოხუცს დავუტოვოთ?“ – ყვიროდა ქალი, მაგრამ არავინ უსმენდა. „მალვინა, თუ ღმერთი გწამს, ვფიქრობდი, რომ აქ ცხენების ცირკი იქნებოდა, შენ უბრალოდ საწყალ კაცს კლანჭები ჩაარჭე. ალღოს კარგავ“ – მელანქოლიურად წარმოთქვა კაცმა ალკოჰოლის ბოთლით ხელში. მალვინა თავს ისე გრძნობდა, თითქოს ყინულიანი წყალი თავზე გადაასხეს. დიდხანს დუდღუნებდა, რომ მათთან დამნაშავე ცხოვრობს და რაღაც მსგავსს. არავინ უსმენდა. ანდრო და ულიანა საყვარელ შვილს ბედნიერად ზრდიდნენ. მათ ოჯახში მამის ასაკი რაიმე როლს არ თამაშობდა. როგორც იქნა, ცხოვრების აზრი იპოვეს.
