ქალიშვილი პოლონეთში მუშაობს, ხოლო წყეული სიძე ღალატობს

0
982

ირმას სიძის ერთგულებაში ეჭვი ეპარება. ერთხელ თავად მოუწია ღალატის გადატანა და ყველაზე ნაკლებად სურდა, რომ მის ანიტას ეს გამოევლო. ზოგჯერ ბედი განსაცდელებს გვიმზადებს. ქალი სიძესთან სერიოზული საუბრისთვის განეწყო. Paparazzi გიამბობთ, როგორ განვითარდა ამბავი.

სიძესთან საუბარი – „დედაჩემი ჩემი გათხოვების წინააღმდეგი იყო. ჩემი მეუღლე არ მოსწონდა. როცა ყველამ ერთად ცხოვრება დავიწყეთ (საკუთარი ბინის ფული არ გვქონდა), თავიდან ძალიან გაგვიჭირდა. ქმარი მონდომებით ცდილობდა დამტკიცებას, რომ ჩემთან ყოფნის ღირსია. ოღონდ აღმოჩნდა, რომ მომატყუა. ერთხელ მთელი კვირით მივლინებაში წავიდა და როგორღაც დედამ ფაქტზე მიუსწრო. მღალატობდა! დედამ სიმართლე მითხრა. ქმარმაც ყველაფერი აღიარა. მუხლებზე დაჩოქილი მევედრებოდა, რომ არ მიმეტოვებინა. მისკენ გახედვაც არ შემეძლო. მიჭირდა იმის გაცნობიერება, რომ დედაჩემი მართალი იყო. იმ მომენტში დავიფიცე, რომ საკუთარ შვილებთან და მათ მეორე ნახევრებთან არასდროს ვიცხოვრებდი. ყველას დავეხმარები, ოღონდ საკუთარი პირადი ცხოვრება ჰქონდეთ. არ ჩავერევი. ასეც მოხდა. როცა ჩემი ქალიშვილი თხოვდებოდა, მაშინვე ვუთხარი, რომ ბინა ქირით მოეძებნათ. ზოგადად, ანიტას თავად არ სურდა დედასთან და ქმართან ერთ ჭერქვეშ ცხოვრება. სწორია! კარგი სიძე შემხვდა. ხელმარჯვე, ჭკვიანი სტრატეგი და საოცრად ლამაზი. მაშინვე გავიფიქრე, რომ ასეთის მოტაცებას ნებისმიერი ისურვებდა, მაგრამ ქალიშვილს ამის შესახებ არ ვუთხარი. ახლა ამას ვნანობ.

ქალიშვილის უღალატეს – 1 წლის წინ ჩემი ქალიშვილი სამუშაოდ პოლონეთში წავიდა. მე და სიძე შინ დარჩენას ვთხოვდით, რადგან ეს საჭირო არ იყო, მაგრამ ანიტას ძველმა მეგობარმა დაურეკა. ეს უფრო დახმარება იყო, ვიდრე ფულის შოვნის სურვილი. მთელი ეს დრო ვცხოვრობდი ფიქრით, რომ სიძე უღალატებდა. მის ხშირად ნახვას, მასზე დაკვირვებას ვცდილობდი. ზაფხულში აგარაკზე ვეპატიჟებოდი, რომ საოჯახო საქმეებში დამხმარებოდა. უნდა ვთქვა, რომ უარი არასდროს უთქვამს. ბოლო დროს შევამჩნიე, რომ მუდმივად ვიღაც ურეკავს. ოღონდ მალხაზი ჩემს თვალწინ არასდროს პასუხობს. რა თქმა უნდა, სხვის ტელეფონში ჩახედვა არ მიფიქრია. არც მომიწია! ერთხელ მაინც ზარს უპასუხა. ფიქრობდა, რომ ბოსელში ვიყავი და თავაზიანად უპასუხა. როცა მალხაზმა თქვა „გამარჯობა, კატუნია“, დამწვრის სუნი მეცა. პირველ რიგში, დარწმუნებული ვიყავი, რომ ჩემი ქალიშვილი არ იყო. ისეთი დრო იყო, მალხაზის არ დაურეკავდა. სამსახურს ვერ შეწყვეტს. მეორეც, ჩემს ანიტას კატუნიას არ ეძახდა. რაღაც სხვა საალერსო სიტყვები აქვთ, მაგრამ არა ეს. დარწმუნებული ვარ! არა მხოლოდ მიმართვამ შემაწუხა. სიძემ თქვა, რომ ამ არსებას დანიშნულ საღამოს შეხვდებოდა. ლაპარაკის უნარი დავკარგე.

სიძესთან სერიოზული საუბარი – არ ვიცი, რა გავაკეთო. ამქვეყნად ყველაზე ნაკლებად მსურს, რომ ჩემი ქალიშვილი დაიტანჯოს. ერთი მხრივ, მესმის, რომ ყველაფერი უნდა ვუთხრა. რა მოხდება, თუ არ დამიჯერებს? ისიც გავიფიქრე, მივწერო, რომ ავად ვარ. დაე, ჩამოვიდეს, სანამ გვიანი არაა! უმჯობესია, რომ მალხაზმა თავად აღიაროს. ასე რომ სიძესთან სერიოზული საუბრისთვის განვეწყვე. გულწრფელად, ზედმეტი არ იქნება, თუ ჩვენს საუბარს ტელეფონზე ჩავიწერ. იქნებ სიძემ არ მომისმინოს და შემდეგ ანიტამ არ დამიჯეროს? ამას ვერ გადავიტან. გამბედაობის მოკრება და ამის გაკეთება დამრჩა. წარმატება მისურვეთ!“

ცხოვრებისეული სიბრძნე: რას გვასწავლის ეს ისტორია? – ამ ფრაზის ამ კონტექსტში თქმა არ გვსურს, მაგრამ ენდე, მაგრამ გადაამოწმე. ისე მოხდა, რომ ირმამ სიძე გამოიჭირა. უჭირს აღიაროს, რომ ქალიშვილს უღალატეს. ეს პრობლემაა, რომელიც უნდა მოგვარდეს. იდეა, რომ სიძეს გულწრფელად დაელაპარაკოს და მისი გონზე მოყვანა სცადოს, ცუდი არაა.