მე მქვია ტატა და ვმუშაობ სამშობიაროში ბებიაქალად. მე და ჩემი ქმარი რვა წელია დაქორწინებულები ვართ, ორივე დიდი ხანია ბავშვზე ვოცნებობთ, მაგრამ ჯერჯერობით ვერ დავორსულდი. ჩვენ, რა თქმა უნდა, გამოგვიკვლიეს, გავიარეთ ბევრი ტესტი. ორივე ჯანმრთელები აღმოვჩნდით, მაგრამ რატომ ვერ ვორსულდებოდი, ვერ გაიგეს.
ყოველ თვეში ველოდები სასწაულს და ასე ვცხოვრობ.ყოველდღე ვეხმარები პატარა ბავშვებს დაბადებაში, მაგრამ თავად ვერ გავხდები დედა. ეს ისეთი მტკივნეულია…დედაჩემი რატომღაც დარწმუნებულია, რომ ჩემი ქმარია დამნაშავე იმაში, რომ შვილები არ გვყავს და მირჩევს გავშორდე, მაგრამ მე მიყვარს ჩემი ქმარი და უკვე დავიწყე ფიქრი ბავშვის აყვანაზე.ერთ დღეს სახლში მივდიოდი და მეტროსთან დაბალი, გამხდარი, სუფთა ტანსაცმელში გამოწყობილი ბიჭი მომიახლოვდა და პურის ფული მთხოვა. მითხრა, რომ მამა ძალიან ცუდად იყო და საჭმელი არ ჰქონდათ სახლში.
ბიჭს თურმე მამა ზრდიდა, დედა მშობიარობისას გარდაიცვალა. ფული მივეცი, ბიჭმა მადლობა გადამიხადა, მაღაზიაში გაიქცა დ პურით გამოვიდა. გამიხარდა, რომ რთულ დროს დავეხმარე ადამიანს და სახლში წავედი.
მალე მე და ჩემს კოლეგას ირინას შემოგვთავაზეს მეზობელ ქალაქში წასვლა, სადაც ცნობილი მეან-გინეკოლოგი უნდა ჩამოსულიყო. მას ლექციების სერია უდა წაეკითხა და ემშობიარებინა ქალი, რომელიც სამ ტყუპზე იყო ორსულად.
მე და ირინა წავედით ამ სემინარზე. პროფესორი, მართლაც, ნამდვილი პროფესიონალი აღმოჩნდა. მან წარმატებით მიიღო რთული მშობიარობა და მალე გვქონდა შესაძლებლობა აღვფრთოვანებულიყავით სამი ტყუპი ახალშობილით.
გულწრფელად მივულოცე ახალგაზრდა დედას ასეთი მშვენიერი შვილების დაბადება. შემდეგ კი ნაცნობი ხმა გავიგე! ეს ჩემი ქმრის ხმა იყო. მან პროფესორს ხელი ჩამოართვა და უთხრა:
- -მიხარია, რომ მამა გავხდი! ისეთი ბედნიერი ვარ! Ძალიან დიდი მადლობა!კაბინეტიდან გამოვედი და პირდაპირ თვალებში ჩავხედე ჩემს ქმარს:
- – აქ რას აკეთებ? ანუ ამ სამი ტყუპის მამა შენ ხარ? რომ არ დავცემულიყავი, სკამზე ჩამოვჯექი. ქმარი მოვიდა ჩემთან და მითხრა:
- -მაპატიე და გამიგე. ძალიან მინდოდა შვილის ყოლა, მაგრამ არაფერი გამოგვივიდა მე და შენ. შემდეგ კი ნატას შევხვდი, დაორსულდა არ მივეცი აბორტის გაკეთების უფლება. ის, რომ შვილები არ გვყავდა, თურმე შენი ბრალი ყოფილა.
ტირილით წამოვედი იქიდან. სახლში რომ დავბრუნდით, მაშინვე განქორწინება მოვითხოვე. სკანდალები არ მომიწყვია. რისთვის? ეს არაფერს შეცვლიდა.ერთი კვირის შემდეგ კი მეტროსთან ისევ ის ბიჭი დავინახე და ისევ ფული მთხოვა.
- გამარჯობა? მამაშენი არ გამოკეთდა? გშია?
- გამარჯობა. მამა ისევ ავადაა.
- მე მქვია ტატა. შენ რა გქვია?
- სანდრო. მამაჩემი მშენებლობაზე მუშაობს. სამსახურში დაეცა და ახლა ზურგი ძალიან მტკივა. ის ვერ გავიდა სამსახურში და ისევ არ გვაქვს საკვების ფული.
ძალიან შემეცოდა ბიჭი და მამამისი:
- შენს სახლში წავიდეთ. იქნებ რამე გავაკეთო მამაშენის დასახმარებლად.
როდესაც მივედი ბინაში, სასიამოვნოდ გაკვირვებული დავრჩი: ყველგან სრულყოფილი სისუფთავე იყო. დივანზე ახალგაზრდა მამაკაცი იჯდა. რომ მივუახლოვდი, გაოცებისგან წამოვიძახე:
ლაშა? ეს მართლა შენ ხარ?
უბრალოდ თვალებს არ ვუჯერებდი. ლაშა ჩემი მეგობარი ბიჭი იყო, როცა კოლეჯში ვსწავლობდი. მაგრამ შემდეგ ჩემმა საუკეთესო მეგობარმა წამართვა იგი და დაქორწინდნენ.
ლაშასაც ძალიან გაუკვირდა, როცა დამინახა:
- ტატა? შენ ხარ? მაპატიე ყველაფერი, რაც ამდენი წლის წინ გავაკეთე. რამდენი ტკივილი მოგაყენე…
- ყველაფერი კარგადაა. ეს უკვე წარსულშია და ვერ შევცვლით. მოდი ვნახო რა გაქვს ზურგზე.
ტრავმა მართლაც სერიოზული იყო. ლაშას ოპერაციის გაკეთება დასჭირდა, რომელმაც წარმატებით ჩაიარა და მალე გამოჯანმრთელდა.ჩვენი ყოფილი გრძნობები დაგვიბრუნდა ორივეს და რამდენიმე თვეში დავქორწინდით. ექვსი თვის შემდეგ კი მოხდა სასწაული: დავორსულდი!ისიც გავიგე, რომ ნატა და ჩემი ყოფილი ქმარი დაშორდნენ ერთმანეთს და ახლა ის მარტო ზრდის სამ შვილს.
მე კი მიყვარს ჩემი მეუღლე და სიამოვნებით ვემზადები დედობისთვის.
