„ქმარმა მიგვატოვა, როცა ჩვენი ვაჟი 5 წლისაც არ იყო. ახლა ყოფილი პრეტენზიებს გამოთქვამს და ჩემს სახლში ცხოვრება სურს!“ – ჩივის ოლია. მან ბევრი დაბრკოლების გადალახვის შემდეგ შვილის ფეხზე დაყენება მოახერხა. ქმარს კი მხოლოდ მაშინ გაახსენდა, როცა მის ცხოვრებაში სერიოზული პრობლემები დაიწყო. როგორ მოიქცევა ქალი, Paparazzi–ის სტატიაში წაიკითხეთ.
ყოფილი პრეტენზიებს გამოთქვამს – „მეუღლეს არ გაუხარდა, როცა ჩემს ორსულობაზე გაიგო. ბავშვის დაბადებისთვის მზად არ იყო, თუმცა აბორტის გაკეთება დაჟინებით არ მომთხოვა. ამას მაინც არასდროს გავაკეთებდი. რა თქმა უნდა, მიჭირდა, რადგან მეუღლის განსაკუთრებულ მხარდაჭერას ვერ ვგრძნობდი. პარტნიორულ მშობიარობაზე ლაპარაკი ზედმეტი იყო, თუმცა ამაზე ვოცნებობდი. თავიდან ქმარს შვილთან მიახლოებაც აშინებდა. ჩვენი ვაჟის ცხოვრებაში საერთოდ არ მონაწილეობდა. ამით თავს უფრო ცუდად ვგრძნობდი. მოგვიანებით თომას გული მოლბა. ჩვენს მომავალზე უფრო მეტს ვლაპარაკობდით. მეჩვენებოდა, რომ მამის როლი უხდებოდა. მართალია, ჩვენს პატარა შვილს ნებისმიერი შეცდომისთვის საყვედურობდა. მიწევდა, რომ ბავშვი ქმრის თავდასხმებისგან დამეცვა და შემეხსენებინა, რომ ჩვენი შვილი ჯერ კიდევ ძალიან პატარა იყო.
თომა მალე მიხვდა, რომ ასეთი ცხოვრება მისთვის არ იყო. ჩვენგან წავიდა. ეს ღალატი არ იყო. პირდაპირ მითხრა, რომ ჩვენთან ცხოვრება არ სურს, რომ მარტოხელა ცხოვრებაზე და ამ საშინელი სიზმრის დავიწყებაზე ოცნებობს. წარმოიდგინეთ, რა შოკში ვიყავი. ჩვენი ლუკა 5 წლისაც არ იყო, მაგრამ ყველაფერი ესმოდა. „მამა მიდის სამუდამოდ?“ – მკითხა, როცა ავუხსენი, რომ მე და მამა ვშორდებოდით და ერთად არ ვიცხოვრებდით. ცრემლებს მთელი ძალით ვიკავებდი, მაგრამ ვერ შევძელი. იმ დღიდან თომა თვალით არ მინახავს.
უძღები ქმრის დაბრუნება – წლები გავიდა, ჩემი ვაჟი გაიზარდა და ჩემი საყრდენი გახდა. დამპირდა, რომ გაიზრდება და დიდ სახლს მიყიდის, რომ იქ ვიცხოვრო და არაფერზე ვიდარდო. საოცარია, მაგრამ ყველაფერი ზუსტად ასე მოხდა. შვილი 15 წლის ასაკში პროგრამირებით დაინტერესდა. თვითგანვითარებით აქტიურად დაკავებული იყო, უნივერსიტეტი დაამთავრა და ძალიან პრესტიჟულ კომპანიაში მუშაობა დაიწყო. ახლა ლუკა 26 წლისაა და უკვე ბევრს მიაღწია! შვილმა სიტყვა შეასრულა. ქალაქგარეთ პატარა მოკრძალებულ სახლში ვცხოვრობთ. ჩვენი ბინა გავყიდეთ, ფული ვაჟს მივეცი, თუმცა აღება არ სურდა. დამპირდა, რომ მთელ ფულს ინვესტიციაში ჩადებდა, რომ ყოველთვის მისი იმედი მქონოდა.
ქმარი განშორების შემდეგ არ მინახავს. ვაჟმა იცის, რომ თომამ მიგვატოვა. თითქმის სძულს. გული მტკივა, მაგრამ მესმის, რომ ეს შვილის პოზიციაა. ეს მისი უფლებაა. როცა განვქორწინდით, ახალი ურთიერთობა არ მიძებნია. ხანმოკლე ინტრიგები იყო, მაგრამ დღემდე მარტო ვარ. ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი კარგად იყო, სანამ ერთ მშვენიერ დღეს თომა არ გამოჩნდა. ყოფილი პრეტენზიებს გამოთქვამს. გაიგო, რომ ჩვენმა შვილმა სახლი მიყიდა და ახლა აქ ცხოვრება სურს. თითქოს, უფლება აქვს, რადგან მამამისია. მისი განცხადებები სასაცილოა.
აღმოჩნდა, რომ თომას ახლა ბევრი პრობლემა აქვს. ნაცნობისგან გავიგე, სად ცხოვრობს. იმედი ჰქონდა, რომ მივიღებდი. ამბობს, რომ ავტოფარეხში იცხოვრებს, ეს ნორმალურია? ყოფილთან არაფერი მაკავშირებს. მასთან ერთად ერთ ოთახში 5 წუთზე მეტს ვერ ვძლებ. ის კი ჩვენთან ცხოვრებას ითხოვს! მეორე მხრივ, ადამიანურად მეცოდება. მამის ვიზიტზე შვილთან საუბარი მაშინებს. არ ვიცი, რას გააკეთებს. თომა ყოველდღე რეკავს და მეკითხება, რა გადავწყვიტე. რატომღაც პირდაპირ ვერ ვპასუხობ. რა გავაკეთო?“
ცხოვრებისეული სიბრძნე და რედაქციის რჩევა – ოლია, წარსულში დაბრუნება არ ღირს! ადამიანი, რომელმაც ერთხელ გიღალატა, ამას კიდევ ერთხელ მარტივად გააკეთებს. გასაგებია, რომ თომას ყოფილი ცოლის დახმარება სჭირდება და იმედი აქვს, რომ უარს არ ეტყვის. ჩანს, რომ ქალი კეთილი და მგრძნობიარეა. მამაკაცს ამის გამოყენება სურს. ასეა თუ ისე, შვილს მამის დაბრუნების შესახებ უნდა უთხრას. დარწმუნებული ვართ, რომ დედას გონზე მოიყვანს და შესაძლო სულელური საქციელისგან დაიცავს.
