პაპარაცის რედაქციის მიერ მომზადებულ დღევანდელ სტატიაში – ქალი დედამისის შესახებ საუბრობს.მე ნათია მქვია ძალიან წარმატებულად გავთხოვდი. მყავს ძალიან კარგი, კეთილი და არა ძუნწი ქმარი. ჩვენ ორი შვილი გვყავს: ორი გოგონა. ჩვენი უფროსი ქალიშვილი, მაკა – რვა წლისაა, ხოლო ჩვენი უმცროსი ქალიშვილი, ელენე, ოთხი წლის გახდა.
მე არსად არ ვმუშაობ, ბავშვებს და სახლს ვუვლი. ჩემი სამსახურში გასვლის აუცილებლობა არ არის. ჩემს ქმარს ძალიან კარგი შემოსავალი აქვს და ჩვენ არაფერი გვაკლია.ბინა ჩემს ქმარს ქორწილისთვის ბიძამისმა აჩუქა, ამიტომ იპოთეკის გადახდა არ დაგვჭირდა. მთელ ფულს, რომელსაც ჩემი ქმარი შოულობს, საკუთარ თავზე და შვილებზე ვხარჯავთ. ცოტა ხნის წინ, ჩვენ თვითონ შევძელით ახალი, ლამაზი მანქანის ყიდვა.
ჩემი ქმრის მშობლები ძალიან შეძლებული ადამიანები არიან, რომლებიც სიამოვნებით გვიკეთებენ კარგ საჩუქრებს ჩვენ ყველას: მე, ჩემს ქმარს და ჩვენს შვილებს.დედაჩემი – ეს სულ სხვა ისტორიაა. მამა დიდი ხნის წინ გარდაიცვალა, დედა მარტო დარჩა. მისთვის ძალიან რთულია მხოლოდ პენსიით ცხოვრება. ამიტომ, როგორც შემიძლია, ვეხმარები. კომუნალურ გადასახადებს ვუხდი, ვყიდულობ საკვებს და ტანსაცმელს. ჩემმა ქმარმა ამის შესახებ იცის, მაგრამ საწინააღმდეგო არაფერი აქვს.
ახლახან შევამჩნიე, რომ დედაჩემი ძალიან უცნაური გახდა. მუდმივად წნევა აწუხებდა, მუდმივად ტიროდა. აშკარა იყო, რომ რაღაცის გამო ძალიან ნერვიულობდა.ხანგრძლივი და დაჟინებული გამოკითხვის შემდეგ, დედაჩემმა საბოლოოდ აღიარა, რომ სესხები აიღო ბანკებიდან, მაგრამ ამ სესხების დასაფარად ფული არ ჰქონდა.
- დედა, შენ ხომ შენთვის არაფერს ყიდულობდი! რემონტიც არ გაგიკეთებია! სად დახარჯე ამდენი ფული? ეს ხომ ძალიან დიდი თანხაა! არ დაფიქრებულხარ, დედა? როგორ აპირებ ამ ფულის გადახდას?
დედა მხოლოდ ტიროდა და კვნესოდა. რის თქმა შეეძლო? დედამ არასოდეს იცოდა ფულის სწორად განკარგვა. ამის გამო მამაჩემიც ძალიან ხშირად ეჩხუბებოდა. ჩვენს ოჯახში ფინანსებს ის ხელმძღვანელობდა. დედაჩემისთვის ფულის მიცემა არ შეიძლებოდა. ფულს ისე ხარჯავდა, რომ თვითონაც არ იცოდა რაში.მე, დედაჩემისგან განსხვავებით, ყოველთვის ვიცოდი, როგორ უნდა დამეხარჯა ფული. დაზოგვა შემეძლო, ფასდაკლებებს ველოდებოდი. კიდევ ძალიან მიყვარდა მომზადება და ძალიან ბევრს ვაცხობდი ჩემი ოჯახისთვის.
აღმოჩნდა, რომ დედამ ამდენი ფული უბრალოდ სისულელეებში დახარჯა. როგორც თავად თქვა:
- არც კი ვიცი სად წავიდა ეს ფული. უბრალოდ ყოველდღიური ცხოვრებისთვის და ათასი წვრილმანისთვის.დედას ძალიან ეშინოდა, რომ ბანკიდან დაურეკავდნენ და სესხის გადახდას მოითხოვდნენ.ამის გამო, ძალიან ნერვიულობდა, წნევა უწევდა. გადავწყვიტე დასახმარებლად ჩემი ქმრისთვის მიმემართა, მაგრამ მან დედაჩემის დახმარებაზე უარი განაცხადა.
- ბანკიდან კრედიტით ასეთი თანხების აღებამდე თავით უნდა ეფიქრა. ახლა თავად მიხედოს თავის საქმეს. არ ვაპირებ სიდედრის სესხის გადახდას.ჩემი ქმარი სულაც არ არის ძუნწი, მაგრამ დედაჩემის ვალების გადახდაზე მაინც უარი თქვა.
- სწორად გამიგე, ახლა რომ გადავიხადო, სიდედრი ამაზე არ გაჩერდება. ის კიდევ აიღებს კრედიტს. ეს ხომ არ შეიძლება უსასრულოდ გაგრძელდეს. ჩვენ ჩვენი შვილები გვყავს გასაზრდელი და ჩვენც ხომ გვინდა ნორმალურად ცხოვრება. მე უბრალოდ ვერ შევძლებ თქვენს უზრუნველყოფასაც და სიდედრის კრედიტების გადახდასაც. თავად მოძებნოს გამოსავალი შექმნილი სიტუაციიდან. ეს ჩემი ბოლო სიტყვაა.
მესმის, რომ ჩემი ქმარი მართალია, მაგრამ ძალიან მეცოდება დედაჩემი. როგორ მოვიქცე, არც კი ვიცი.
