პაპარაცის რედაქციის მიერ მომზადებულ დღევანდელ სტატიაში – ახალგაზრდა ქალი საკუთარ ისტორიას მოგვითხრობს.მე ძალიან გამიმართლა, ჩემი დედამთილი ძალიან გონიერი და კეთილი ქალია.
სამი დღის წინ მას დაბადების დღე ჰქონდა. მასთან სტუმრად მივედით, დაბადების დღე მივულოცეთ და ჯანმრთელობა და დიდხანს სიცოცხლე ვუსურვეთ. საჩუქარი არ წაგვიღია. დავპირდი, რომ საჩუქარს მოგვიანებით ვაჩუქებდი. მან გაიცინა და მითხრა:
- არანაირი საჩუქარი არ მჭირდება. შეხედე, რა მშვენიერი საჩუქრები გამიკეთე უკვე!
ამის თქმის დროს ის ჩემს შვილებს უყურებდა. მას ძალიან უყვარს ისინი, ისევე, როგორც მათ ის.მთელი ორი კვირა იმაზე ვფიქრობდი, თუ რა მეჩუქებინა ჩემი დედამთილისთვის. უამრავი სხვადასხვა მაღაზია შემოვიარე, მაგრამ შესაფერისი საჩუქარი ვერ ვიპოვე. ჭურჭელი მას ძალიან ბევრი აქვს, ასევე ბევრი აქვს პირსახოცები, გადასაფარებლები, თეთრეული. სუნამოები და სხვადასხვა კრემებიც – ძალიან ბევრი აქვს. მოკლედ, რაღაც სისულელის ჩუქება არ მინდოდა და ამიტომ, ჩემი დედამთილის დაბადების დღეზე საჩუქრის გარეშე წავედით.
ვიმედოვნებდი, რომ სუფრაზე იტყოდა, რის მიღებაც სურდა საჩუქრად. ასეც მოხდა.ჩემი დედამთილი შესანიშნავ კერძებს ამზადებს. დღესასწაულებზე ყოველთვის მდიდრულ სუფრებს შლის! სუფრაზე ყველაფერია და ყველაფერი ძალიან გემრიელია! საუკეთესო ნამცხვრებს აცხობს! უბრალოდ შედევრებს: გემოთიც და სილამაზითაც. არცერთი მაღაზიის ნამცხვარი მის ნამცხვრებს არ შეედრება.
იმ საღამოს დედამთილმა გვითხრა, რომ მას შესანიშნავი ლარნაკი აჩუქეს, რომელზეც დიდი ხანია ოცნებობდა. ახლა კი მას მაღალი ლამაზი ხელოვნური ყვავილები სჭირდებოდა. და კიდევ, ის დიდი ხანია ოცნებობს ერთ ძვირადღირებულ, მაგრამ ძალიან ლამაზ ოთახის ყვავილზე.
ეს ყველაფერი დავიმახსოვრე და მეორე დღესვე ვიყიდე როგორც ოთახის ყვავილი, ასევე ლამაზი ხელოვნური ყვავილები.რომ იცოდეთ, როგორ გაუხარდა დედამთილს, როდესაც მასთან ამ საჩუქრებით მივედით. თვალებზე ცრემლები მოადგა, სიხარულისა და სიამოვნების ცრემლები.ჩემი აზრით, სწორად მოვიქეცი, როდესაც რაღაცა სისულელე არ ვიყიდე და გავარკვიე, რა სურდა ჩემს დედამთილს სინამდვილეში.
მგონი, მე უფრო გონივრულად და სწორად მოვიქეცი, ვიდრე მისი მეორე რძალი, რომელმაც, როგორც ყოველთვის, დედამთილს პირსახოცი აჩუქა.
