ახლა ქორწილის გადახდა დიდი ხარჯია, თუმცა ეს ბევრს არ აჩერებს. დღემდე დიდებული წვეულების გადახდას აგრძელებენ. უჩას დასაც ქორწილის გადახდა სურს, მაგრამ ფული არ აქვს. უნდა გადაუხადოს თუ არა უფროსმა ძმამ დას ქორწილი? Paparazzi უჩას ისტორიას გიზიარებთ.
ქორწილის ღირებულება – „ჩემს ისტორიაში ახალი არაფერია. მყავს უმცროსი და, ლია. მშობლები მეორე ბავშვის გაჩენას დიდხანს ცდილობდნენ, ამიტომ სასურველი შვილი იყო. რა თქმა უნდა, ბავშვობიდან მის ყველა ახირებას ასრულებდნენ. ეს ძალიან მწყინდა, მაგრამ ვფიქრობდი, რაღაც მომენტში გაჩერდებოდნენ. რა თქმა უნდა, ეს არ გააკეთეს. მაშინ, როცა ლია დაიბადა, მშობლები შეძლებულად ცხოვრობდნენ. საკუთარი ბიზნესი ახალი დაწყებული ჰქონდათ და საქმე წინ მიდიოდა. თუმცა მალე გაკოტრდნენ და ვალები დარჩათ. უკვე მაშინ მშობლების ცოტათი დახმარება დავიწყე, რადგან ვხედავდი, რომ უჭირდათ. მამა ტაქსის მძღოლად მუშაობდა, ხოლო დედა საავადმყოფოში – ექთნად. თავად ხვდებით, დიდი შემოსავალი არ ჰქონდათ.
სკოლის დამთავრების შემდეგ ადგილობრივ უნივერსიტეტში ჩავაბარე, რომ მშობლები ფინანსურად არ დამეტვირთა. მეორე კურსიდან სამსახური ვიპოვე. ასე ნელ–ნელა ვუმკლავდებოდით. შემდეგ მუდმივ სამსახურზე გავედი, დავოჯახდი. ცოლთან ერთად მშობლებთან ვცხოვრობ. კარგია, რომ დიდი სახლი გვაქვს, რომელიც მშობლებმა ბაბუისგან მიიღეს.
უმცროსი და – ასეთი მშვიდი და ზომიერი ცხოვრება მაწყობდა. აი, ჩემს დას ყოველთვის ყველაფერი აკლდა. სკოლის შემდეგ სხვა ქალაქში სასწავლებლად წასვლა გადაწყვიტა. თან არა სადმე, არამედ დედაქალაქში. მშობლები დათანხმდნენ, თუმცა ვარწმუნებდი, რომ არ გაეკეთებინათ. დედაქალაქში დის ცხოვრების უზრუნველყოფა ძვირი სიამოვნებაა. დამ მითხრა, რომ ეს მისი პრობლემა არაა, ხოლო მშობლებმა მისი გადაწყვეტილება უბრალოდ მიიღეს. პირველ წელს თავს ართმევდნენ, მაგრამ შემდეგ ძალიან გაუჭირდათ. მთხოვეს, რომ დის ბინის ქირა გადამეხადა. არ მინდოდა ამის გაკეთება, მაგრამ მშობლებს ამ მდგომარეობაში ვერ დავტოვებდი. მამა მთელი დღე მუშაობდა, დედამ საღამოობით დამატებითი სამსახური აიღო. ასეც არ ყოფნიდათ.
დიდი გაჭირვებით ჩემს დას დედაქალაქში ვასწავლეთ. ვფიქრობდით, რომ სამსახურს იშოვიდა და დავისვენებდით, მაგრამ სახლში დაბრუნდა. გვითხრა, რომ სწავლისგან დასვენება სურს. ასეთმა გულგრილობამ გამაოცა. არაერთხელ ვცადე მასთან დალაპარაკება, ახსნა, რომ მშობლებს უჭირთ. ჩემი სიტყვები თითქოს ჰაერში იფანტებოდა. მშობლები არ საყვედურობდნენ და გადაწყვიტეს მისი უზრუნველყოფა, სანამ ლია ისვენებდა.
მისი დასვენება მთელი 3 წელი გაგრძელდა. ერთადერთი მიღწევა საქმროს პოვნა იყო. გათხოვება გადაწყვიტა. რა თქმა უნდა, სასიხარულო ამბავი იყო, რომ არა ერთი დეტალი. დიდებული ქორწილის გახდა სურდა. ოღონდ ჯიბეში ერთი თეთრიც არ ჰქონდა, მშობლებსაც არ ჰქონდათ. მთელმა ოჯახმა გადაწყვიტა, რომ როგორც უფროსმა ძმამ მთელი ხარჯი ჩემს თავზე უნდა ავიღო. გულწრფელად, ამან წყობიდან გამომიყვანა. მშობლები ყველაფერს აკეთებენ, რასაც ლია ისურვებს. ასე იყოს, მაგრამ რატომ ჩემს ხარჯზე? 1 წლის წინ პირველი შვილი შემეძინა. არავინ არაფერში დამხმარებია. დედას შვილიშვილთან დასაჯდომად დრო არ აქვს, რადგან მუდმივად მუშაობს. ფულზე არაფერს ვამბობ.
სამაგიეროდ, როცა საქმე ლიას ეხება, ეს არც განიხილება. არ ვიცი, რა გავაკეთო. ჩემთვის ქორწილის ხარჯი საკმაოდ დიდია. ალბათ, მთელი დანაზოგის დახარჯვა მომიწევს, რომელსაც ცოლთან ერთად ბინისთვის ვაგროვებდი. თუ უარს ვეტყვი, მშობლები განაწყენდებიან. სავარაუდოდ, ახალ ვალს აიღებენ, რომ ყველაფერი გადაიხადონ. როგორ მოვიქცე?“
რა თქმა უნდა, დის თავხედობა ყოველგვარ ზღვარს სცდება. სამწუხაროა, რომ მშობლები ვერ ხვდებიან და ქალიშვილის სურვილებს ასრულებენ. ერთი საქმეა, ამის საშუალება რომ ჰქონდეთ. ასე ყველაფერი ძმის კისერზე გადადის. რა თქმა უნდა, ოჯახს უნდა დაეხმარო, მაგრამ რაღაც ზღვარი უნდა იყოს. უჩამ დის ქორწილის გადახდაზე უარი უნდა თქვას. სხვა შემთხვევაში და მთელი ცხოვრება მის კისერზე იცხოვრებს.
