პაპარაცის რედაქციის მიერ მომზადებულ დღევანდელ სტატიაში – ქალი დედამისის ისტორიას გვიამბობს.
მიჭირდა გადაწყვეტილების მიღება – წამეყვანა თუ არა დედაჩემი მოხუცთა სახლში. ძალიან მეშინოდა იმის, რომ ჩემს საქციელს ყველა დაგმობდა: ჩვენი ნათესავები, მეგობრები და ნაცნობები. ძალიან ვნერვიულობდი, რადგან არ ვიცოდი როგორ იქნებოდა დედაჩემი იქ.დედაჩემმა დიდი ხნის წინ დაიწყო უცნაურად მოქცევა, მაგრამ ბოლო დროს საშინელ რაღაცებს აკეთებდა.
ცოტა ხნის წინ სამსახურიდან დავბრუნდი და ჩვენი სახლის კარი ღია დამხვდა. ყველგან წყალი იყო. სააბაზანოში შევვარდი, იქ კი – საშინელება დამხვდა! დედას აბაზანაში ჩვენი ქურთუკები ჩაელაგებინა და წყალი მოეშვა. თავად სახლში არ იყო.
ძალიან შემეშინდა. სად უნდა მომეძებნა? ეზოში გავედი და მეზობლებს ვკითხე, დედაჩემი ხომ არ ენახათ. ერთმა მეზობელმა მითხრა, რომ მეზობელ ეზოში ნახა, სადაც სკამზე იჯდა სხვა ბებიებთან ერთად.სწორედ იქ ვნახე. ჩხუბი დავუწყე და სახლში წამოვიყვანე. ქალები ძალიან უცნაურად მიყურებდნენ. საქმე ისაა, რომ დედაჩემი ზოგჯერ ნორმალური ადამიანივით იქცევა, ზოგჯერ კი ძალიან საშინლად იქცევა და საშინელ რაღაცებს ლაპარაკობს. უბრალოდ, ბევრმა არ იცის, როგორი უცნაური რაღაცების გაკეთება შეუძლია.
დედაჩემის სახლში მარტო დატოვების მეშინია, მაგრამ სამსახურში სიარული ძალიან მჭირდება. დღეს წყალი ღია დატოვა და წყალი მეზობლებთან ჩავიდა. ხვალ გაზი რომ დატოვოს ღია? შეიძლება თავადაც დაიღუპოს და სხვებიც დაღუპოს. სამსახურში ნორმალურად მუშაობა არ შემიძლია, მუდმივად დედაჩემზე ვფიქრობ, რომ რამე არ დააშავოს.
დედაჩემი უკვე ორი წელია ასე იქცევა, მას შემდეგ, რაც 85 წლის გახდა.მას ეჩვენება, რომ მასთან სტუმრად ვიღაც ადამიანები მოდიან, სინამდვილეში კი – არავინ არ არის. ცოტა ხნის წინ, ჩვენი ნივთები სადარბაზოში გადაყარა, აივნიდან კი – საბნები და ბალიშები გადააგდო. მომავალში რა მოხდება?მივხვდი, რომ ასე გაგრძელება არ შეიძლებოდა. რამე უნდა მოგვეფიქრებინა. ინტერნეტში კარგი მოხუცთა სახლი მოვძებნე და დედაჩემი იქ წავიყვანე.
უკვე ერთი წელია იქ ცხოვრობს. მე მასთან ყოველ შაბათს მივდივარ. ახლა მის გამო მშვიდად ვარ – ვიცი, რომ მას ყურადღებას მიაქცევენ.მეც უკეთესად ვგრძნობ თავს. სამსახურში უფრო აქტიური ვარ. ჩემს ცხოვრებაში მამაკაციც კი გამოჩნდა.
საერთოდ არ ვნანობ იმას, რომ დედაჩემი მოხუცთა სახლში წავიყვანე.
