პაპარაცის რედაქციის მიერ მომზადებულ დღევანდელ სტატიაში – ახალგაზრდა ქალი დედამისის შესახებ საუბრობს.მე ანა მქვია. გათხოვილი ვარ და მყავს 5 წლის ბიჭი.ერთი კვირის წინ, ჩვენთან მოულოდნელად დედაჩემი ჩამოვიდა. თქვა, რომ ძალიან მოენატრა თავისი შვილიშვილი. დედაჩემს ვუთხარი, რომ საბავშვო ბაღში განცხადებას დავწერდი იმის თაობაზე, რომ გიორგი რაღაც პერიოდის მანძილზე ბაღში არ ივლიდა. დედამ ამაზე უარით მიპასუხა:
- იაროს ბაღში. მე მას ბაღიდან საღამოობით გამოვიყვან და შემდეგ ქალაქში ვისეირნებთ ხოლმე!
ასეც მოვიქეცით: მე და ჩემი მეუღლე სამსახურში დავდიოთ, გიორგი – საბავშვო ბაღში, დედაჩემი კი – მთელი დღე კომპიუტერთან იჯდა და სერიალებს უყურებდა. მთელი ამ პერიოდის მანძილზე ბავშვს მაქსიმუმ 1 საათის მანძილზე ეთამაშა. შვილიშვილის თხოვნაზე, რომ ერთად ეთამაშათ, მას ყოველთვის ერთი და იგივე პასუხი ჰქონდა:
- არ მცალია! ფილმს ვუყურებ! მერე ვითამაშოთ!
როდესაც ფილმში, რომელსაც დედაჩემი უყურებდა, ქალს ძვირფას სამკაულს, მანქანას ან სახლს ჩუქნიდნენ, დედა ყველას გასაგონად ამბობდა:
- ეკა, აი როგორ კაცს უნდა გაჰყოლოდი ცოლად! შენს ქმარს შენთვის რის მოცემა შეუძლია? მისი მშობლებიც კი არ გეხმარებიან არაფრით. თქვენ ბინის იპოთეკა კიდევ იმდენი ხნის მანძილზე გაქვთ გადასახდელი! მათ კი ორი ბინა აქვთ, შეეძლოთ ერთი თქვენთვის ეჩუქებინათ!
ადრე დედაჩემს ლაშა მოსწონდა. რატომ? ზუსტად იმიტომ, რომ მის მშობლებს ორი ბინა ჰქონდათ. დედას ეგონა, რომ ქორწილის შემდეგ ერთ ბინას ჩვენ გვაჩუქებდნენ.ჩემი ქმრის მშობლები მეორე ბინას აქირავებდნენ. ქორწილის შემდეგ მათ მართლაც უნდოდათ მეორე ბინის ჩვენთვის ჩუქება. მე და ლაშამ ვიფიქრეთ და გადავწყვიტეთ, რომ ბინის ყიდვას თავად შევძლებთ, რადგან ახალგაზრდები ვართ. მშობლებს კი მცირე შემოსავალი აქვთ. ასე რომ, მათ ძალიან სჭირდებათ ის ფული, რომელსაც მეორე ბინის გაქირავებით იღებენ.
ამის გაგების შემდეგ დედაჩემს თავისი სიძე აღარ მოსწონდა. ის მაშინვე იქცა უიღბლო პიროვნებად. ჩემმა ფეხმძიმობამ დედაჩემი ძალიან დააღონა. ის მთელი ხმით გაჰკიოდა:
- რა დროს შვილის გაჩენაა? თქვენ მალე შიმშილით მოკვდებით! სასწრაფოდ გაიკეთე აბორტი!
რა თქმა უნდა, დედაჩემს არ დავუჯერე და მშვენიერი ბიჭუნა გავაჩინე.დედა ისე განაწყენდა ჩემზე, რომ დიდი ხნის განმავლობაში ჩემს ზარებს არ პასუხობდა. დედაჩემის მეზობელს დავურეკე და მან მითხრა, რომ დედაჩემი კარგად იყო. მას უბრალოდ ჩემთან საუბარი არ სურდა, რადგან მე მისი აზრი არ გავითვალისწინე.ქორწილის შემდეგ მე და ჩემი მეუღლე ნაქირავებ ბინაში ვცხოვრობდით. მას შემდეგ, რაც ჩემი ორსულობის შესახებ შევიტყეთ, გადავწყვიტეთ, რომ ბინა იპოთეკით გვეყიდა. პირველადი შენატანისთვის თანხა არ გვქონდა და ამიტომ ბანკიდან სესხი ავიღეთ.
მანქანა იაფად შევიძინეთ ჩემი ქმრის მამისგან. ამისთვის, კიდევ ერთი სესხის აღება მოგვიწია. ორი სესხის და დამატებით იპოთეკის თანხის გადახდა ძალიან რთული იყო, თუმცა ჩვენ ამ ყველაფერს გავუმკლავდით.გიორგი უკვე ერთი წლის იყო, როდესაც დედაჩემმა გადაწყვიტა, რომ პირველად ენახა თავისი შვილიშვილი. როდესაც გაიგო, რომ მანქანა ლაშას მამისგან ვიყიდეთ, მორიგი ჩხუბი გამართა.
- ეს რა ხალხია! ძუნწები! საკუთარ შვილს მანქანა როგორ უნდა მიჰყიდო! ამ მანქანით ხომ თავიანთი შვილიშვილი უნდა ატაროთ.
- ლაშას მშობლების მე მესმის, რადგან ფული მათ თავადაც სჭირდებათ!
- ისინი ისედაც იღებენ საკმაოდ კარგ თანხას მეორე ბინის გაქირავებით. ამდენი ფული რად უნდათ? შეეძლოთ, რომ ეს ძველი მანქანა თქვენთვის ეჩუქებინათ!
- ისინი ვალდებულები არ არიან. რატომ უნდა დაეხმარონ მშობლები თავიანთ ზრდასრულ შვილებს და რატომ უნდა აჩუქონ ასეთი საჩუქრები? მაგალითად, შენ მარტო ცხოვრობ სამოთახიან ბინაში, თუმცა ერთხელაც არ შემოგითავაზებია, რომ ეს ბინა ორ ბინაზე გადაგეცვალა. ერთი შენთვის და მეორე – ჩვენთვის.
- ჩემს ბინას ნუ ეხები!
- ანუ, შენი ბინის ხელის ხლების უფლება არ მაქვს, ჩემი ქმრის მშობლებს კი ბინა უნდა წავართვა და მასში დავსახლდე? ეს რაღაც უსამართლობაა. შენ ასე არ ფიქრობ, დედა?
ამ საუბრის შემდეგ დედას აღარ დაურეკავს და მთელი ორი წლით გაუჩინარდა.
შემდეგ კი უცებ გაახსენდა შვილიშვილი და დროდადრო მოდიოდა ხოლმე მის მოსანახულებლად.ერთ დღეს კი მოულოდნელად ჩამოვიდა, თუმცა თავისი შვილიშვილის მოვლა სულ არ უნდოდა. მას თავისი დაუსრულებელი სერიალების ყურება უფრო აინტერესებდა.დედა სახლში დაბრუნებას არ აპირებდა, ბოლო დროს სულ იმას მოითხოვდა ჩემგან, რომ ლაშას დავშორებოდი.ეს ყველაფერი ძალიან მომბეზრდა და ძალიან მაღიზიანებდა. მე არ ვაპირებ, რომ დედაჩემის სულელურ რჩევებს მოვუსმინო. ჩემი ქმარი ძალიან მიყვარს და ოჯახის დანგრევას არ ვაპირებ.
გავიდა ორი კვირა და უცებ დედაჩემმა სახლში დაბრუნება გადაწყვიტა. ეს მოხდა ლეპტოპის გაფუჭების შემდეგ. დედამ ერთ საათში ჩაალაგა თავისი ნივთები და წავიდა.
ლაშა მაშინვე მოემზადა წასასვლელად.
- სად მიდიხარ?
- მაღაზიაში! ლეპტოპის ახალი დამტენი უნდა ვიყიდო! – მითხრა ლაშამ ბედნიერი სახით.
მე მას გავუღიმე. ყველაფერს მივხვდი. დედამ ისე დაგვღალა ორივე, რომ ლაშა აქტიურ ქმედებებზე გადავიდა: მან ლეპტოპის დამტენი გააფუჭა, შედეგად კი – სიდედრი თავის სახლში დაბრუნდა.რა უნდა აკეთოს ჩვენთან, თუ თავის საყვარელ სერიალებს ვერ უყურებს? იქნებ შვილიშვილის მოვლა მოუწიოს? დროის ასე გატარება დედაჩემს სრულიად არ აწყობდა.ასეთი თავისებური დედა მყავს.
