პაპარაცის დღევანდელ სტატიაში – ქალი საკუთარი ბიძაშვილის ისტორიას გვიამბობს.
- – რატომ უნდა გააჩინო მეექვსე შვილი, თუ ბავშვების ნორმალურად რჩენა არ შეგიძლია?
- – უბრალოდ სამსახურში გასვლა არ მინდა!
სწორედ ასე ხსნის თავის მეექვსე ორსულობას ჩემი ბიძაშვილი – ანა. ანას ქმარი ორ სამსახურში მუშაობს და არაოფიციალური სამსახურიც აქვს.
- – ანა, მეექვსე შვილის გაჩენასაც აპირებ? თქვენ ხომ ძლივს ირჩენთ თავს, მიუხედავად იმისა, რომ შენი ქმარი ამდენს მუშაობს. იქნებ უკვე დროა, რომ შეჩერდეთ?
- – მე უბრალოდ სამსახურში გასვლა არ მინდა! – გამომიცხადა ჩემმა ბიძაშვილმა.
მისმა სიტყვებმა გამაოგნა.მერე გამახსენდა, რომ ანას მთლიანობაში დაახლოებით ერთ წელზე ნაკლები თუ ექნება ნამუშევარი. შემდეგ ის გათხოვდა და დაფეხმძიმდა. დეკრეტული შვებულებიდან გამოსვლა ვერ მოასწრო და ისევ დაფეხმძიმდა. შემდეგ, მესამე ორსულობა, შემდეგ კიდევ ერთი…
ის სახლში ზის ბავშვებთან ერთად, ქმარი კი რამდენიმე სამსახურში მუშაობს. ანამ გულწრფელად აღიარა, რომ სახლში ბევრად უკეთ გრძნობს თავს, ვიდრე სამსახურში. მხოლოდ პირველ ბავშვთან გაუჭირდა. ახლა კი საერთოდ არ უჭირს: ბავშვები თავად უვლიან და ეხმარებიან ერთმანეთს. ისინი ერთად თამაშობენ, ანა კი მშვიდად აკეთებს თავის საქმეებს.
ანა მრავალშვილიანი დედაა და სახელმწიფოსგან კარგ დახმარებას იღებს, რაც მას ძალიან მოსწონს. სახელმწიფო მას დეკრეტული შვებულების ფულს უხდის და ბავშვებსაც ეხმარება.
ჩვენს ქალაქში საქველმოქმედო ფონდია, რომელიც ძალიან კარგად ეხმარება მრავალშვილიან ოჯახებს. მრავალშვილიანი ოჯახები სხვადასხვა შეღავათებით სარგებლობენ, მაგალითად, საბავშვო ბაღში, საავადმყოფოში.
მრავალშვილიანი დედების მიმართ სიმპათიით ვარ გამსჭვალული, მაგრამ ძალიან არ მესიამოვნა იმის გაგება, რომ ჩემი ბიძაშვილი შვილებს მხოლოდ იმის გამო აჩენს, რომ სამსახურში გასვლა არ უნდა.
მე არ ვთვლი, რომ ეს ნორმალურია.
