მრავალშვილიანი დაბალშემოსავლიანი ოჯახები ყოველდღიურად ბევრ სირთულეს აწყდებიან. მათ გადასარჩენად და შვილების აუცილებელი პირობებით უზრუნველსაყოფად ბრძოლა უწევთ. თუმცა მათი ცხოვრება შეიძლება სიყვარულით, ზრუნვით და სითბოთი სავსე იყოს. ხოლო მდიდარი ოჯახები მსგავსი ურთიერთგაგებით ყოველთვის ვერ დაიკვეხნიან.
რენა და დიტო იდეალურ წყვილად ითვლებოდა. ორივეს კარგი მშობლები, კარგი სამსახური და საიმედო მეგობრები ჰყავდათ. ერთი შეხედვით, ფულის გამომუშავების, შემოქმედებითად განვითარების, მოგზაურობის და გეგმების შემუშავების შესაძლებლობა მათ კავშირს უფრო აძლიერებდა. სინამდვილეში, მათი ქორწინება ირღვეოდა. დიტო უნაყოფო იყო. იმის მიუხედავად, რომ რენა არასდროს საყვედურობდა, ბოლოს დროს მისი სასოწარკვეთა ჰაერში ტრიალებდა. რამდენიმე სულიერი საუბრის შემდეგ რაღაც ნაბიჯის გადადგმა გადაწყვიტეს. ექიმები მამაკაცს ვერ ეხმარებოდნენ, ამიტომ ახალგაზრდებმა ბავშვის აყვანა გადაწყვიტეს.
დილით ყავა სასწრაფოდ დალიეს, ერთმანეთს სწრაფად გადახედეს. თვალებში ერთი რამ იკითხებოდა. „გვჭირდება ეს?“ როგორც ჩანს. დიახ. მისაღებში თავაზიანი ქალი უკვე ელოდათ. მწვანე ჩაი, რამდენიმე დამაზუსტებელი კითხვა, ტკბილი ღიმილი და კაბინეტის კედელზე საბავშვო ფოტოების დასათვალიერებლად მიწვევა. ამ დროში აღმზრდელი თავის საქმეზე გავიდა, მაგრამ 10 წუთში დაბრუნებას დაპირდა.
– რას ფიქრობ, ნერვიულობ?
– თავად ხედავ. აქ იმდენი ბავშვია, როგორ ავირჩიოთ? რა ვთქვათ? საბედნიეროდ, მეგობრული ქალი შეგვხვდა. ვშიშობდი, რომ ისე იქნებოდა, როგორც ფილმებში ობლების შესახებ.
– გამოდის, ახლა დაველოდებით და ავირჩევთ. იმედი მაქვს, ყველაფერი ჩაივლის კარგად. ოჰ, ვინ არის ეს?!
კაბინეტში გოგონა შემოვიდა. ხელში პატარა ფუმფულა სათამაშო ეჭირა, მისი დიდი თვალები ორ უცნობ ზრდასრულს შეშინებული მისჩერებოდა.
– ლილი დეიდა?
რამდენიმე წამში კარი გაიღო და კაბინეტში საბავშვო სახლის თანამშრომელი შემოვიდა. ჯერ შეშინებულ ბავშვს შეხედა, შემდეგ ცოტათი გაოგნებულ რენას და დიტოს.
– მზევინარ, ჩემო მზეო. რატომ გაექეცი ძიძას? მაპატიეთ, კიდევ ერთი წამი, – ამ სიტყვებით ბავშვს ხელი მოკიდა და სხვა თანამშრომელთან გაიყვანა. რენამ ქმარს შეხედა და თითქოს ყველაფერს მიხვდა. გოგონა თავისით მოვიდა, ასეთი საყვარელი, პატარა. რა საჭიროა დროის გაწელვა, თუ შინაგანი ხმა ყვირის, რომ ეს ბედია?
5 წუთის შემდეგ წყვილის მოსმენისას ქალბატონი ლილი თავს აქნევდა და იატაკს დადარდიანებული უყურებდა.
– არა, ძვირფასო. თქვენ არ შეგეფერებათ. საყვარელი ბავშვია, მაგრამ ორი ძმა ჰყავს. სამტყუპი არიან. ისინიც კარგები არიან, მაგრამ თავად ხვდებით. ვინ შეძლებს სამის რჩენას. ისინი ჩვენთან დიდხანს დარჩებიან.
რენამ ქმარს ხელზე მოქაჩა და ისიც ცოლისკენ მიბრუნდა. აღმზრდელს ზურგიც კი შეაქცია. მან ეს ნორმად მიიღო. როგორც ჩანს, მსგავსი საუბრების პრაქტიკა ჰქონდა.
– ჩვენ ეს გვჭირდება. თავად ხედავ.
– დიახ, მაგრამ სამი.
– მთელი ცხოვრება ვმუშაობთ, არ ვიცით, რატომ. თავად გადაწყვიტე ბინიდან სახლში გადასვლა. ხოლო რა ვჭამოთ, როგორღაც გავარკვევთ. დიტო, უკვე გადავწყვიტე. მენდე.
– რენა, მზად ხარ დაივიწყო ესპანეთი და იტალია უახლოეს მომავალში?
– ძვირფასო, მდინარეზე წავალთ. როგორც ადრე გინდოდა.
რამდენიმე საათში 5 ადამიანი მანქანაში ჩაჯდა. საბედნიეროდ, ჯიპში ადვილად მოთავსდნენ არა მხოლოდ მფლობელები, არამედ სამი პატარა, რომლებიც მანქანის სალონს ინტერესით ათვალიერებდნენ. ახლა ამ ხუთეულის ცხოვრება მაგრად შეიცვლება. უკეთესობისკენ.
