ნებისმიერი ზრდასრული ადამიანი ფიქრობს, დახარჯოს თუ არა ფული წამიერ სურვილებზე თუ რაღაც აუცილებელში ინვესტირება ჩადოს. თითქმის ყველა, თუმცა გამონაკლისებიც არსებობენ. თუ ადამიანს სწორი გადაწყვეტილების მიღება არ შეუძლია, მოსიყვარულე მშობლები რჩევებით ყოველთვის დაეხმარებიან. მსგავსი რეკომენდაციები ყოველთვის სასარგებლო არაა. ვაღიაროთ, ზოგჯერ მშობელი არააქტუალურად აზროვნებს, მთელ სურათს ვერ ხედავს. რა სჯობს ამ შემთხვევაში, გულს მივენდოთ თუ ისე მოვიქცეთ, როგორც გვირჩევენ?
„ჩვენი ქალიშვილი სკოლის დამთავრების შემდეგ ესპანეთში გავამგზავრეთ. დასასვენებლად არა. დასთან გავუშვი და ამის რამდენიმე მიზეზი გვქონდა. პირველი, კარგი კლიმატი, სამზარეულო, ახალი შთაბეჭდილებები. მეორეც, დიდად არ სწავლობდა. სწავლაში ფულის გადახდაში აზრს ვერ ვხედავდით. მხოლოდ ფულს დავხარჯავდით. იმ დროს საკუთარ თავს ვერ პოულობდა. სანაცვლოდ, ფულის გამომუშავების კარგი ვარიანტი იყო. ევროპული ხელფასით და ენის შესწავლით. ჩემს დას თავისუფალი ოთახი ჰქონდა. ელესთან მეგობრობდა. რატომაც არა? თან, სკოლის შემდეგ საქმროს პოვნა ადრეა. დროა, გაიზარდოს და დასერიოზულდეს.
ყოველ შაბათ–კვირას ონლაინ ვუკავშირდებოდით. გვიყვებოდა, როგორ მოსწონდა მზიან ქვეყანაში ცხოვრება, რომ ახლა უფრო ნაკლებს მუშაობს. ცოტა საწყენიც იყო. რამდენი მუშაობა უწევდა სოფელში? უბრალოდ ხანდახან საოჯახო საქმეებში გვეხმარებოდა. თანატოლებზე მეტს არაფერს აკეთებდა. ახლა პატარა კაფეში მიმტანად მუშაობს. ტურისტული ადგილია. ხელფასიც არ სჭირდება, რადგან გულუხვი ფულადი გასამრჯელო ყველა ხარჯს ფარავს. მისი თქმით, ესპანეთში პროდუქტები და საქონელი ისეთი ძვირი არაა, როგორც ჩვენს ზოგიერთ ქალაქში. რა თქმა უნდა, სოფელს ვერ შეედრება. ჩვენთან გასაყიდ ფორთოხალს იშვიათად შეხვდებით.
მე და ჩემმა მეუღლემ რემონტი დავიწყეთ. დიდი სახლი გვაქვს, მაგრამ შიგნით უბრალოდ მოწყობილია. როგორც შეგვეძლო, განვაახლეთ. სახურავის რიგი დადგა. იქ დღემდე შიფერია დაგებული. წარმოიდგინეთ, როგორც რაღაც ფარდულში. ჯერ კიდევ ჩემს ახალგაზრდობაში გაკეთებული. მაშინ დიდი არჩევანი არ იყო. ახლა კრამიტის ყიდვის შესაძლებლობა გვქონდა. კრამიტი კარგი მასალაა. მთელი სახლის იერსახეს ცვლის, როგორც ადამიანს ვარცხნილობა. ქალაქში ჩავედით, გამყიდველებთან კონსულტანცია გავიარეთ, სურათებით შევარჩიეთ. ისეთი, როგორც ძველ სასახლეებშია. ძალიან მომეწონა. ბრიგადის და მასალის ფულის დათვლისას მივხვდით, რომ ფინანსები საკმარისი არ გვქონდა. საბედნიეროდ, ქალიშვილი რამდენიმე დღეში ჩამოვიდა.
ჩამოსვლამდე ელეს ვანიშნე, რომ მე და მამას ცოტა ფინანსური დახმარება გვჭირდებოდა. დახმარებას დაგვპირდა, მაგრამ სახლში დანიშნული თარიღიდან მხოლოდ 1 კვირის შემდეგ ჩამოვიდა. დედაქალაქში ჩაფრინდა, იქ დარჩა, რომ კბილებზე ემკურნალა და რაღაც ფირფიტა ჩაესვა. თავიდან ვერც ვიცანი. გაიზარდა, გაირუჯა, შეიცვალა. მთელ პირზე რაღაც სისულელით თითქოს შეცვალეს. ყოველგვარი ნივთი, საზღვარგარეთული კერძები და სუვენირები ჩამოგვიტანა. თავის ცხოვრებაზე, ესპანელებთან ნაცნობობაზე ბევრი გვიამბო, ფოტოები გვაჩვენა.
რამდენიმე დღიანი დასვენების შემდეგ სახურავზე სასაუბროდ დავუძახე. კრამიტი ხომ დასაგებია. როცა ელენემ გაიგო, რამდენი ფული იყო საჭირო ამ ყველაფრისთვის, თვალები გაუფართოვდა. გვითხრა, რომ ასეთ დიდ თანხაზე არ უფიქრია. მიჩვეულია, რომ ყველაფერი იაფია. დრო კი გარბის. თავის გამართლება დაიწყო, რომ დანაზოგის დიდი ნაწილი დედაქალაქში დაეხარჯა: სასტუმრო, კვება, სტომატოლოგის მომსახურება. წარმოიდგინეთ, ახალგაზრდა გოგო და უკვე კბილებზე ფულს ხარჯავს. თან არანაირი პრობლემა არ ჰქონდა. რამდენიმე კბილი მოღრეცილი იყო, მაგრამ ეს ხომ არ ნიშნავს უკბილოდ ყოფნას. მისი ასაკის გოგო ყოველთვის ლამაზად იღიმის და მნიშვნელობა არ აქვს, კბილები იდეალურია თუ არა.
წუწუნი დაიწყო. გვითხრა, რომ ესპანელს დაურეკავს და ფულს ისესხებს. კარგი, არა უშავს, მაგრამ როგორ შეიძლება ზრდასრულმა ფულის ფასი არ იცოდეს? მშობლებს არ ეხმარება, არამედ თავის „სურვილებზე“ ხარჯავს. ასეთი თაობა მოდის თუ მხოლოდ ჩემი ქალიშვილია? გული დამწყდა, მაგრამ რას ვიზამ, ერთადერთი ქალიშვილია. სხვა არ გვყავს“.
