მშობლებთან ურთიერთობა ბავშვობიდანვე ყალიბდება. ვიცით, რატომ არის მნიშვნელოვანი დედ–მამის სიყვარული, თუმცა უფრო მნიშვნელოვანია ნორმალური ურთიერთობის შენარჩუნება ზრდასრულ ასაკში, როცა შვილები და სამსახური მეტ დროს გვართმევს. მადლიერი შვილები მშობლებს ხშირად სტუმრობენ, ეხმარებიან და მთელი ცხოვრება მხარს უჭერენ. ეს ქცევა მომდევნო თაობებზეც გადადის, თუ თავის დროზე სწორად აღზარდეს. ზოგჯერ გარემოება გარკვეულ მსხვერპლს მოითხოვს. სამწუხაროდ, ჩვენს ცხოვრებაში ეს უფრო ხშირად ხდება.
„უკვე 12 წელია ოჯახთან ერთად გერმანიაში ვცხოვრობ. აქ კარგად მოვეწყვეთ, საკუთარი სახლიც ვიყიდეთ. შვილები, ქმარი კმაყოფილია. სამშობლოში დაბრუნებას არ ვგეგმავთ, რადგან აქ ბიზნესი გვაქვს, რომელიც დიდ დროს და ძალას გვართმევს. დედა სახლში დარჩა. გადმოსვლის სურვილი არ აქვს, რადგან ერთ დროს საზღვარგარეთ მუშაობდა. ამბობს, რომ სადმე წასვლის ძალა და ენერგია აღარ აქვს. საბედნიეროდ, ფინანსურად ყველაფერი რიგზე აქვს: მამაჩემმა წლების წინ დიდი, ფართო სახლი ააშენა. ავტომობილი და პატარა ნაკვეთიც გვაქვს.
მამა შარშან გარდაიცვალა და ახლა დედა დასევდიანდა. არსად არ დადის, მეგობრებსაც, რომელიც სულ ცოტა დარჩა, არ ნახულობს. მუდმივად ცუდ განწყობას და შინაგან სიცარიელეს უჩივის. მისი მესმის. მისი ასაკის ქალი მარტო და თან დიდ სახლში. მუდმივად საკუთარი ხმის ექო მესმის. შინაური ცხოველების აყვანა, ჰობის პოვნა არ სურს. ადრე ბოსტნის მოვლა გეგმაში ჰქონდა, მაგრამ ახლა ინტერესი დაკარგა. არ ვიცი, რა გავაკეთო. ჩემი და ქვეყნის მეორე ბოლოში ცხოვრობს. მას საკუთარი საზრუნავი აქვს და გადასვლა არ სურს, თუმცა ამ სახლში კომფორტულად იქნებოდნენ.
დედას სხვა ნათესავი არ ჰყავს. რამდენჯერმე მიმანიშნა, რომ კარგი იქნება, თუ შვილიშვილები მაინც მოინახულებენ. ჩემი შვილები საკუთარი თავით და მეგობრებით დაკავებულნი არიან. დედასთან 1–2 დღე გაჩერდებიან, შემდეგ მობეზრდებათ და მაშინვე წუწუნს და ისტერიკას დაიწყებენ. ვის სჭირდება ასეთი პრობლემები? ვცდილობ, ხშირად დავურეკო და გავამხნევო. მესმის, რომ ეს ცოტაა. ჩემს დას დახმარება ვთხოვე, მაგრამ საკუთარი ბევრი პრობლემა აქვს და ამის შესახებ პირდაპირ მითხრა. ეს სწორია? მაგრამ არ განვიკითხავ.
არ ვიცი, როგორ მოვიქცე. დედა ძალიან მეცოდება, მაგრამ სხვა არჩევანი არ მაქვს. სოციალური ქსელით დედაჩემის მეზობელი ვიპოვე. კარგი ქალია, სამი სახლის მოშორებით მარტო ცხოვრობს. ვთხოვე, დროდადრო დედას ესტუმროს, მცირე გასამრჯელოს დავპირდი. იქნებ, ეს მაინც დაეხმაროს. დედა, ბუნებრივია, არაფერს ამბობს, რომ არ მეწყინოს. ასეთ სამყაროში ვცხოვრობთ. პირადად ვერ ვეხმარები. არ ვიცი, როგორ მოვიქცე. დედაჩემი ძალიან მიყვარს, მაგრამ გერმანიიდან წამოსვლის მცირე შანსიც არ მაქვს“.
