წელს, როგორც იქნა, ვისწავლე მწვანე სატაცურის მომზადება. მართალი გითხრათ, ადრე არ ვყიდულობდი, რადგან ფული მენანებოდა. როგორც კი მისი სეზონი იწყება, ეს სილამაზე მაშინვე ჩნდება თაროებზე, თუმცა ფასი საკმაოდ ძვირია. ამჯერად გადავწყვიტე, რომ საკუთარი თავისთვის არაფერი დავინანო. ბოლოს და ბოლოს, მხოლოდ ერთხელ ვცხოვრობთ!
პაპარაცის დღევანდელ სტატიაში, როგორც ახალი, ასევე ძველი სატაცურის მომზადების მეთოდებზე ვისაუბრებთ. ვჩქარობთ, მთელი სიბრძნე გაგიზიაროთ!
როგორ მოვამზადოთ მწვანე სატაცური
სატაცური მარტივად მოსამზადებელია, მაგრამ მისი გაფუჭებაც ძალიან მარტივია. პირველ რიგში, უნდა გესმოდეთ, როგორ პროდუქტთან გაქვთ საქმე. სეზონის დასაწყისში თაროებზე ახალგაზრდა და წვნიანი სატაცური იყიდება. ასეთ სატაცურს თუ იყიდით, ის უბრალოდ უნდა გარეცხოთ და შემდეგ შეწვათ ან ღუმელში მოამზადოთ.
გარდა ამისა, წამიკითხავს, რომ სატაცურს ძირები უნდა მოატეხოთ და მას სწორედ ის ნაწილი მოშორდება, რომელიც გამოსაყენებლად უვარგისია. თუმცა, პრაქტიკა გვიჩვენებს, რომ ეს ნედლეულიც ღირებულია. მე ასე მოვიქეცი: ძირები მოვატეხე, შემდეგ კი ბოსტნეულის საფცქვნელით გავფცქვენი, დავჭერი და დანარჩენ ბოსტნეულთან ერთად ჩავშუშე. ნულოვანი დანაკარგი!
ახალგაზრდა სატაცურის გარჩევა ძველისგან ძალიან ადვილია. რაც უფრო თხელია სატაცური, მით უფრო ახალგაზრდაა და პირიქით. ძველ სატაცურს შეიძლება ჰქონდეს გამოტანილი ღეროები თესლით. გარდა ამისა, ახალგაზრდა სატაცურს არავითარი უცხო სუნი არ უნდა ჰქონდეს.
თუ არ გაგიმართლათ და მაინც ძველი სატაცური შეიძინეთ, არ იჩქაროთ მისი გადაგდება. პირველ რიგში, ბოლოები მოატეხეთ. შემდეგ ბოსტნეულის სათლელით შეიარაღდით და პროდუქტი “გაპარსეთ”, მოაშორეთ მწვანე კანი ღეროს. ამ გზით თქვენ ყველაზე გაუხეშებულ ნაწილს მოაშორებთ, თავად სატაცური კი მომზადების შემდეგ რბილი და წვნიანი იქნება. ყველაფერი გენიალური მარტივია!
სატაცურის რამდენიმე სახეობა არსებობს: თეთრი, მწვანე და იისფერი.
ჩემი გამოცდილება სატაცურის მომზადებასთან დაკავშირებით
სატაცური სხვადასხვანაირად მომიმზადებია და მე მივედი დასკვნამდე, რომ ხარშვასა და ღუმელში მომზადებას ძალიან დიდი დრო სჭირდება. ყველაფერს თანამიმდევრობით მოგიყვებით. წამიკითხავს, რომ იდეალურია სატაცურის მოხარშვა მარილიან მდუღარე წყალში ზუსტად 1-2 წუთის განმავლობაში. შემდეგ კი ის ყინულიან წყალში გადაიტანეთ, რათა შეწყვიტოს მომზადება. ეს უკვე საკმარისია ხრაშუნა სატაცურის მისაღებად.
მე ეს მეთოდი არ მომეწონა, ამიტომ სატაცურის ღუმელში მომზადება გადავწყვიტე. არ არის ცუდი იდეა, თუ ბეკონში გახვეული სატაცურის მომზადებას აპირებთ. ასევე მნიშვნელოვანია, რომ სატაცური ერთნაირი სისქის იყოს, თორემ ზოგიერთი ღერო უფრო სწრაფად იხარშება, ზოგი კი ნელა. მთლიანობაში, მეთოდი ცუდი არ არის, მაგრამ დიდი დრო სჭირდება.
ღუმელი წინასწარ უნდა გაახუროთ და შემდეგ უნდა დაელოდოთ კიდევ 10 წუთს, სანამ სატაცური გამოცხვება. გაცილებით ადვილია პროდუქტის უბრალოდ შეწვა კარაქში 5-6 წუთის განმავლობაში. იდეალური კომბინაციაა – სატაცური და ნიორი. ბოლოს, სუფრასთან მიტანამდე, ურიგო არ იქნება ღეროებზე ლიმონის წვენის გამოწურვა. ძალიან გემრიელია!
