რამდენიმე დღის წინ მეგობარი მესტუმრა. თვალები აცრემლებული, ადგილს ვერ პოულობს. კარი გავაღე და თვალებს ვერ დავუჯერე: ეს ხომ ლიაა, რომელიც ლოთ ქმარს გაშორდა და იტალიაში წავიდა სამუშაოდ და ბედნიერი ცხოვრების ასაწყობად. ჩვენი ბოლო სატელეფონო საუბარი ძალიან პიკანტური იყო: განვიხილეთ, რა არის ქალის ვნება 50 წლის ასაკში. მეგობარი სამშობლოში უმიზეზოდ არ დაბრუნებულა, არამედ ახალი ოჯახის შესაქმნელად.
ჩემი პირველი აზრი იყო ის, რომ ღმერთმა არ ქნას საქმრომ აწყენინა. უცნაურიც არის: ლია ძლიერი ქალია, თითქმის მარტომ გაზარდა ორი ქალიშვილი, ცხოვრება თავიდან დაიწყო. ასეთი გაბრაზებული არასდროს მინახავს. აღმოჩნდა, რომ საქმე ღვიძლ შვილებშია. ხოლო მომავალი ქმარი ოქროა.
რა არის ვნება 50 წლის ასაკში
სიმართლე გითხრათ, არ ვიცი, რით დავეხმარო ამ სიტუაციაში. თავად შვილები არ მყავს და დედობის სიმძიმეზე არაფერი ვიცი. ლიას შვილებს აკვნიდან ვიცნობ და ისე მიყვარს, თითქოს ჩემები იყვნენ. დაბადების დღეებს, ახალ წელს და აღდგომას ყველა ერთად აღვნიშნავთ.
როცა გოგონები გაიზარდნენ და უნივერსიტეტში ჩააბარეს, საერთო საცხოვრებელში გადავიდნენ. იმ პერიოდში ლიამ განქორწინება მოითხოვა. პატარა ქალაქში ვცხოვრობთ, ქალაქური ტიპის სოფელში. დიდი და ხანგრძლივი საქმე იყო, ბინის საკითხი ვერა და ვერ მოაგვარეს. ბოლოს მოუწიათ ბინის გაყიდვა და თანხის გაყოფა. ეს გადაწყვეტილება ძალიან სარისკო მომეჩვენა, რადგან მაშინ მეგობარი ბინის გარეშე დარჩა და რაღაც პერიოდი ჩემთან ცხოვრობდა.
უცხოეთში წასვლა
ყოველთვის ერთმანეთს ვეხმარებოდით, ჯერ კიდევ სტუდენტობის პერიოდში. მეგობარს გასაჭირში ვერ მივატოვებდი. სხვათა შორის, იმ პერიოდში ქალიშვილები იშვიათად ნახულობდნენ – ხან გამოცდა, ხან პირველი სიყვარული, მოკლედ, ახალგაზრდობა. ამასობაში მეგობარმა უცხოეთში ფულის შოვნის რაღაც სქემა იპოვა, რომელიც საშუალებას აძლევდა 3 თვე იტალიაში ყოფილიყო, შემდეგი 3 თვე – სამშობლოში. 3 თვე მუშაობდა, 3 თვე ისვენებდა.
მეც მთავაზობდა, მაგრამ აქაც კარგად ვგრძნობდი თავს. ერთმანეთს რეგულარულად ვეხმიანებოდით, გაკვირვებას ვერ ვწყვეტდი, როგორ კარგად მიდიოდა მისი საქმე. იტალიაში მამაკაცებს შორის დიდი პოპულარობით სარგებლობდა, მაგრამ ახლობელი ვერავინ იპოვა. სამაგიეროდ, საკმარისი თანხა შეაგროვა, რომ ახალი ოროთახიანი ბინა ეყიდა. მახსოვს, ეს საქმე კარგად აღვნიშნეთ, როცა ჩამოვიდა.
იმ დროისთვის ქალიშვილები უნივერსიტეტს ამთავრებდნენ დაა ბინის საკითხი წამოიწია. ლიამ შვილებს შესთავაზა მის ბინაში ცხოვრება. ოთახი მაინც ორია და ეს უკეთესია, ვიდრე ქალაქში ბინის ქირაობა. ვკითხე, სად აპირებდა თავად ცხოვრებას. მიპასუხა, რომ იტალიაში სამუშაო ვიზა აქვს და იქ აპირებს დარჩენას.
ერთმანეთი რამდენიმე წელი არ გვინახავს, მაგრამ მეგობრობა არ შეგვიწყვეტია. ამასობაში უმცროსმა ქალიშვილმა საქმრო იპოვა. ქორწილში ყველას დაპატიჟება მიღებულია: მეზობლები, კოლეგები, ნაცნობები, მეც დამპატიჟეს. ლიაც ჩამოვიდა. ქორწილისთვის დიდი თანხა გაიღო. კარგად მოვილხინეთ. შემდეგ იტალიაში დაბრუნდა.
რა არის ვნება?
გარკვეული პერიოდის შემდეგ ტელეფონით ვსაუბრობდით და აღიარა, რომ ქორწილის დღეს გაცნობილ ერთ–ერთ სტუმართან რომანი დაიწყო. ეს იყო საქმროს თანამშრომელი, ვიღაც უფროსი. განქორწინებული, მშვიდი და კარგი რეპუტაციის მამაკაცი. ლია ყოველთვის გართობის მოყვარული იყო და მისმა გეგმამ გამაოცა: თავის საქმროს ფულს ხშირად უგზავნიდა, ის კი ამ ფულით სახლს აშენებდა.
მეგობრის აღწერით, მამაკაცი კი არა ოცნებაა! კომპლიმენტებით ავსებს, დღესასწაულებზე ყვავილებს ჩუქნის. მზრუნველია, ყოველთვის პოულობს დროს, დაურეკოს ან უპასუხოს. ბევრს მუშაობს, ყველაფერში ეთანხმება. რა თქმა უნდა, ასეთი საქმრო ემოციების ქარიშხალს ნამდვილად გამოიწვევს. ვეჭვობ, ლიამ ამოფრქვეული გრძნობების გამო სამუდამოდ დაბრუნება გადაწყვიტა.
ჩემთან საუბარში ხშირად წუწუნებდა, რომ უცხოეთში ცხოვრებით დაიღალა და აქ მისი ადგილი არაა. მეგობრები ვერ იპოვა, სულ სხვა წესრიგია. სულიერი კომუნიკაცია და ქალიშვილები ენატრება. ძველებურად მუშაობა უჭირს. აი, გიორგი დაქორწინებას სთავაზობს. მისი ხელფასი სახლის ასაშენებლად საკმარისი არაა, მაგრამ ორ კაცს ეყოფა. ლიამ ჩამოსვლა და მუშაობის შეწყვეტა გადაწყვიტა.
ოღონდ მთელი ისტორია მკაცრად გასაიდუმლოებული იყო, შვილებისთვისაც არაფერი უთქვამს, სანამ არ ჩამოვიდა. ბოლოს იტალიიდან ჩამოსვლამდე რამდენიმე დღით ადრე ველაპარაკე. ავტობუსით ჩამოვიდა. აი, რამდენიმე დღის შემდეგ კი გუნებაწამხდარი მესტუმრა. ისეთი სახე ჰქონდა, შემეშინდა, ვინმე ხომ არ მოკვდა.
გულქვა ქალიშვილები
საკმაოდ უსიამოვნო სიტუაცია შეიქმნა. ქალიშვილებმა სირცხვილი სულ დაკარგეს. ასეთი ურთიერთობის შემდეგ საერთოდ უბინაოდ დავტოვებდი, მაგრამ ლიას ძალიან კეთილი გული აქვს.
როგორც კი ბავშვებმა გაიგეს, რომ დედა მთელი ეს დრო სახლს აშენებდა (უკვე მზადაა), მაშინვე მისი გაყოფა დაიწყეს. აღშფოთდნენ, რატომ იყო გაფორმებული დედაზე ისე, რომ არაფერი იცოდნენ. ვინ არის იდუმალი გიორგი? ზედმეტად მოხუცი ხომ არაა, რომ მეორედ ოჯახი შექმნას? არ მოეწონათ იდეა, რომ დედას ცხოვრებაში ვიღაც გამოჩნდა. არ შერცხვათ და იკითხეს, ვის დაუტოვებდა სახლს. თუ ლია დაოჯახდება, ქმრის შვილებიც შეძლებენ მემკვიდრეობის მოთხოვნას.
ღირს თქმა, რა შოკში იყო ლია. გარეთ გავიდა აზრების დასალაგებლად, ხოლო როცა ისევ დაბრუნდა, გაიგონა, როგორ იყოფდნენ ქალიშვილები სახლს, რომლის შესახებაც ახლახან გაიგეს. საკუთარ დედას მიწაში დებენ, არადა 50 წლისას ცხოვრება მხოლოდ იწყება. თავად 55 წლის ვარ და ჯერ სიკვდილს ნამდვილად არ ვაპირებ.
ამის შემდეგ დაქალიმა ტაქსი ჩუმად გამოიძახა, ჩემოდანი დატოვა და მომავალ ქმართან წავიდა ღამის გასათევად. თან არაფერი წაიღო, არ უნდოდა, რომ ქალიშვილებს დარჩენაზე დაეყოლებინათ. მათი ნახვა ჯერ არ სურს.
მომხდარიდან მეორე დღეს ჩემთან მოვიდა. საშინლად განვიცდიდი, რადგან ლია ზარებს არ პასუხობდა. ტელეფონი სპეციალურად გამორთო, რომ შვილები საკუთარ ქცევაზე დაფიქრებულიყვნენ, და ზარებით არ შეეწუხებინათ. ჩემთან რჩევისთვის და გულის მოსაოხებლად მოვიდა. არ ვიცი, რა ვურჩიო. ჩემს ყველა წინადადებაზე, როგორმე ჭკუა ასწავლოს შვილებს, ლია მპასუხობს: “არ შეიძლება, ღვიძლი შვილები არიან”. პირადად ახლავე შევთავაზებდი გოგონებს ნაქირავები ბინის მოძებნას, რომ გაიგონ, რა რთულია საკუთარი ბინისთვის ფულის შოვნა.
