ყველა ბავშვის ცხოვრებაში დედა ყველაზე მნიშვნელოვანი და ძვირფასი ადამიანია. მინდა მთელი მსოფლიოს გასაგონად ვიყვირო: “იზრუნეთ თქვენს შვილებზე! დაიცავით ბოროტებისა და უსამართლობისგან, არ აწყენინოთ!”, რადგან პატარა ასაკიდან დედის დამოკიდებულება ბავშვს ცხოვრებისადმი დამოკიდებულებას უნერგავს. ენდობა სამყაროს და შეიცნობს მას ღია გულით თუ დატანჯავს მიტოვებულის გრძნობა? აქტიური დედობრივი კონტაქტის ძალა დიდია.
ჩვენი ისტორიის გმირი გზაჯვარედინზე დგას. ერთ მხარეს საყვარელი ადამიანია, მეორე მხარეს – ვაჟი. ბედმა ქალს რთული გამოცდა მოუმზადა. როგორ მოიქცეს ამ სიტუაციაში?
იზრუნეთ თქვენს შვილებზე
მეგონა, ვიპოვე ის ქალური ბედნიერება, რომელზეც ქალები ფილმებში ჭიკჭიკებენ. ვიპოვე ჩემი ერთადერთი, ვისთან ერთად არც ცეცხლის და არც წყლის მეშინია. გამოდის, ეს იყო მხოლოდ ჩემი ფანტაზია? რატომ ვერ დავინახე თომაში ანგარებიანი და ცივსისხლიანი ადამიანი? ყველაფერზე დეტალურად გიამბობთ.
როცა ჩემი გიორგი დაიბადა, სრულიად მარტო ვიყავი. ასე მოხდა. მამამისს თითქმის 4 წელი ვხვდებოდი, მაგრამ ხელის თხოვნას არ ჩქარობდა. ახალგაზრდა ვიყავი, 23 წლის. როცა ორსულობის შესახებ გავიგე, ახალი ამბავი საყვარელ ადამიანს სიხარულით ვაცნობე. მეგონა, გაუხარდებოდა და ხელს მთხოვდა. ყველაფერი სხვაგვარად გამოვიდა.
ბიჭი უბრალოდ გაქრა, მაგრამ მანამდე ფული შემომთავაზა. თავად გესმით, რისთვის. უარი ვუთხარი, რადგან ჩემთვის ბავშვი ღვთის საჩუქარი იყო. გიორგი ჩემთვის გავაჩინე და შვილს დავპირდი, რომ მისი ბედნიერებისთვის ყველაფერს გავაკეთებდი.
იმ დროს საკუთარი ბინა მქონდა, მაგრამ გავაქირავე და დედასთან გადავედი. ასე ცოტა ფულს მივიღებდი, სანამ დეკრეტში ვიყავი. არ ვიცი, როგორ გავუმკლავდებოდი დედაჩემის გარეშე. ყველაფერში მეხმარებოდა, მარტოობა ერთი წამით არ მიგრძვნია.
ახალი სიყვარული
1 წლის შემდეგ სამსახურში გავედი. ბებიას შვილიშვილთან შესანიშნავი ურთიერთობა ჰქონდა და დახმარებას აგრძელებდა. გიორგი საოცარ ბიჭად იზრდებოდა. 3 წლის შემდეგ თომა გავიცანი.
არ ვიცი, როგორ აღვწერო ის გრძნობები, რომლებმაც ჩემში იფეთქა. თითქოს მთელი ცხოვრება მას ვეძებდი. სწრაფად დავახლოვდით. თომა ნდობას იწვევდა, თითქოს ნაცნობი და შინაური იყო. მაშინვე ვუთხარი, რომ შვილი მყავდა და რომ ის ჩემთვის ყოველთვის პირველ ადგილზე იქნებოდა. გამიხარდა, როცა თომამ ამაში მხარი დამიჭირა. ცოტა მოგვიანებით ჩემი პატარა ოჯახი გავაცანი.
თომამ ჩემს ოჯახთან საერთო ენა ადვილად გამონახა. გიორგის დაუმეგობრდა – ისიც აღფრთოვანებული იყო, როცა თომა სტუმრად მოდიოდა და ბრენდული მანქანა ან რობოტი მოჰქონდა. სიხარულისგან დავფრინავდი.
ხელი მოვაწერეთ და ქმრის ოროთახიან ბინაში გადავედით. ჩემი ბინის გაქირავებას ვაგრძელებდი და დედის რჩევით ფულს “ყოველი შემთხვევისთვის” ვაგროვებდი. ჩვენს ოჯახში იდილია სუფევდა. თომას და გიორგის ურთიერთობა სიხარულს მანიჭებდა. მეუღლემ შვილისთვის საბავშვო ოთახიც მოაწყო. ერთად ბევრ დროს ატარებდნენ: ფეხბურთზე დადიოდნენ, ველოსიპედით, პარკში სეირნობდნენ.
ქმრის უცნაური საქციელი
ყველაფერი შეიცვალა, როცა ქმარს ვუთხარი, რომ ორსულად ვიყავი. გაუხარდა, მაგრამ… მასში უცნაურობა შევნიშნე: თომამ შვილის ჩემგან დაშორება დაიწყო და ამას ისე ოსტატურად აკეთებდა, რომ ვერაფერს ეტყოდი.
ერთ დღეს გიორგის ბაღში მიაკითხა და ბებიასთან წაიყვანა. ახსნა იმით, რომ ვაჟი ავად იყო, ახველებდა, ხოლო ჩემი ავადმყოფობა არ შეიძლება. დაე, სიდედრთან ერთი კვირა გაჩერდეს, რომ არაფერი ავიკიდო. მსგავსი ბევრი არგუმენტი იყო. მესმოდა, რომ თომა ამას ჩემთვის აკეთებდა, მაგრამ არ მომწონდა, რომ ქმარი შვილს მაშორებდა. აქ რაღაც რიგზე არ იყო.
დედამ ჩემი მეუღლის მხარე დაიჭირა. თითქოს, აბა რა მინდოდა? მალე ხომ საკუთარი შვილი ეყოლება, ამიტომ თომა თავის ტერიტორიას იცავს. მაგრამ ჩემი 4 წლის შვილისგან?
დაიცავით თქვენი შვილები: როგორ მოვიქცე?
დედის სიტყვები ხშირად მახსენდებოდა. როგორ დავიწყო ამ თემაზე ლაპარაკი თომასთან? ის ხომ ჩემთვის ცდილობს, მაგრამ მეორე მხრივ. როცა 8 თვის ორსული ვიყავი, საუბარი შედგა. ვსადილობდით. სანამ გიორგი საბავშვო ოთახში თამაშობდა, ქმარმა თავისი გადაწყვეტილებით დამამუნჯა. შვილი 1–2 თვე ბებიასთან უნდა გადავიდეს. თითქოს, როცა ბავშვი დაიბადება, თავისი ტირილით უფროს ძმას შეაწუხებს. ხოლო მშობიარობის შემდეგ ორ ბავშვს ვერ გავუმკლავდები.
ქმარი ზეწოლას აგრძელებდა. ეს ყველაფერი გიორგისთვის კარგია! მომავალ დაზე იეჭვიანებს, ჩვეულ ყურადღებას მოითხოვს. აქ კი ახალშობილი, რომლის ტირილზე ყველა გარბის. ასე უკეთესი იქნება, როგორ არ გესმის, ცოლო?
უბრალოდ ვიჯექი და თვალებს ვახამხამებდი. ქმრის სიტყვებში იყო ლოგიკა, მაგრამ გიორგის გამო გული მტკიოდა. ნუთუ თომას ნამდვილად სურს ჩემი ვაჟის თავიდან მოშორება? არ მესმის, როგორ მოვიქცე. მეუღლე მიყვარს, მაგრამ ახლა დაბნეული ვარ.
