როდის ვლინდება გრძნობების გულწრფელობა საუკეთესოდ? როცა წყვილი ერთმანეთს მრავალი წელი იცნობს და ერთად დიდი ხანია ცხოვრობენ? თუ ურთიერთობის დასაწყისში, როცა ერთმანეთს ეჩვევით და არაფრის დამალვა გჭირდებათ, რადგან დასაკარგი არაფერია? ალბათ, რიტორიკული შეკითხვაა. ყველას შეიძლება ჰქონდეს საკუთარი სიტუაცია და საკუთარი აზრი. ერთი რამ დანამდვილებით შეიძლება ითქვას, რომ წლების შემდეგ პარტნიორის ტყუილში გამოჭერა ბევრად უფრო მტკივნეულია.
ზოგადად, ადამიანები მიჩვეულნი არიან საკუთარი საიდუმლოებების შენახვას. ეს გვჭირდება გადასარჩენად, ასეა ჩვენი ტვინი მოწყობილი და ვერაფერს ვიზამთ. მაგრამ ეს არ ამართლებს იმ ფაქტს, რომ ურთიერთობაში ვიღაც შეიძლება უსინდისოდ იქცეოდეს. თუ პარტნიორი რაღაცას მუდმივად მალავს ან ორმაგი ცხოვრება აქვს, ეს მომხდარზე დაფიქრების მიზეზია. სტატისტიკურად რომ ვთქვათ, ადამიანები საპირისპირო მიმართულებით იშვიათად იცვლებიან. არჩევანი, რა უნდა გააკეთოთ ასეთ სიტუაციაში, თქვენზეა დამოკიდებული.
გულწრფელობა გრძნობებში
შინაგანად უკვე მზად ვარ, რომ ჩვენი ქორწინება „ტიტანიკივით“ შეიძლება ჩაიძიროს, ამიტომ მორალურად არაფერი მაკავებს. ჩემს პრობლემებზე ყველგან შემიძლია ვილაპარაკო, მაგრამ ნორმალური ადამიანი და პატიოსანი ქალი ვიქნები. ყველაფერი იმიტომ, რომ ჩვენი 14 წლიანი ქორწინების პერიოდში ტყუილი ერთხელაც არ მითქვამს. მისგან განსხვავებით. იცით რა? სანდრო, სანდრო ჰქვია და მისი ნამდვილი სახელია, არა გამოგონილი. რა მნიშვნელობა აქვს?!
ნულიდან ერთად დავიწყეთ. უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ ჩემი მომავალი ქმარი დიდხანს ვერ ნახულობდა სამსახურს თავისი სპეციფიკური განათლების გამო. თან არც ისე მოქნილი ხასიათი აქვს. ეს არ მაწყობდა, მაგრამ ვეჭიდებოდი, რადგან მის მიმართ გრძნობები მქონდა. ყველაფერზე შუაზე ვყოფდით, ბინის ქირასაც. უკვე მაშინ ვიპოვე ადგილი საშუალო კლასის კომპანიაში. თვიდან თვემდე თავი გაგვქონდა. ჩემი შეყვარებული კი ნახევარ განაკვეთზე დარბოდა.
ასეა თუ ისე, მე დავეხმარე სამსახურის შოვნაში. უფროსს დაველაპარაკე, გამოსაცდელი ვადით აიყვანეს, შემდეგ თავად დაიწყო გამკლავება. ეს მომწონდა, რადგან ასე უფრო დავახლოვდით, რაღაც ერთიანობას ვგრძნობდი. შემდეგ ჩვენი კომპანიის საქმე წინ წავიდა და სანდრო უფროსობას ჩემი დახმარების გარეშე დაუახლოვდა. მოკრძალებული ქორწილი გადავიხადეთ, მაგრამ მიხაროდა, რომ ამის გაკეთება შევძელით: კაბით, სტუმრებით, მაგრამ დიდი წვეულების გარეშე. თან რა საჭიროა ცირკის მოწყობა სტუმრებისთვის. თითქოს, ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვანი დღე. უნდა დაზოგო.
როდესაც თათია დაიბადა, ძალიან გვიხაროდა. ჩემს ორსულობას გარკვეული სირთულეები ახლდა, ამიტომ დეკრეტის აღება მომიწია. სამწუხაროდ, შემდეგ ვეღარ დავბრუნდი სამსახურში. ამიერიდან ქმარზე ვიყავი დამოკიდებული, მაგრამ ამას ვერასდროს ვხვდებოდი. თუ ყველაფერი რიგზეა, ბავშვი ჯანმრთელი, რატომ არ უნდა იმუშავო, ხომ უფრო მეტი შესაძლებლობა გამოჩნდება. თან რა აზრი აქვს ოთხ კედელში ჯდომას, როცა ვერავის და ვერაფერს ხედავ? მაგრამ ასეთი შესაძლებლობა არ მქონდა.
ხანდახან დედამთილი მოდიოდა. სახლის საქმეში ცოტა მეხმარებოდა, მელაპარაკებოდა და ა.შ. საუკეთესო დაქალები არ ვიყავით, მაგრამ ყოველთვის მადლიერი ვიყავი დახმარებისთვის, რადგან ჩემი მოვალე არაა. შვილიშვილი ძალიან უყვარს. შემიძლია ვთქვა, რომ ჩემთვის ძვირფასი ადამიანია ახლაც, როცა სანდრომ თავისი ნამდვილი არსი მაჩვენა.
რა შემიძლია ვთქვა ყოველდღიურობაზე? ისევ ნაქირავებ ბინაში ვცხოვრობთ, მაგრამ შევუთანხმდით მეპატრონეს, რომელიც უცხოეთში ცხოვრობს, რომ ნაწილ–ნაწილ შევისყიდით. რაღაც იპოთეკის მსგავსი, მაგრამ დიდი პროცენტის გარეშე, თან რომ რამე, არავინ გაგვყრის. კარგი პირობებია, მათ დიდი ხანია ვიცნობთ. როგორც არ უნდა იყოს, უძრავი ქონება ძვირი სიამოვნებაა და ყოველთვის დიდ ფულს მოითხოვს. სწორედ ამიტომ, მიჩვეული ვარ, რომ ყველაფერი ზომიერად უნდა გვქონდეს.
არასდროს ვწუწუნებდი, რომ მთელი ოჯახი რესტორნებში არ დავდიოდით. ზღვაზე არ მივდივართ. მაგრამ არა, ვიტყუები. რამდენჯერმე ვიყავით ამ 14 წლის განმავლობაში. მეგობრები აღარ მოდიან, არ შემიძლია ახალი კაბებით ტრაბახი, თუმცა ყოველთვის ფორმის შენარჩუნებას ვცდილობ. სანდრო დიდი ხანია მანქანაზე ოცნებობს, მაგრამ რეალობა ისეთია, რომ ამაზე ფიქრი ნაადრევია. თუმცა, არ ვიცი, იქნებ, არა. მე ხომ არ ვმართავს ოჯახის ბიუჯეტს.
სხვათა შორის, ფულზე. გეტყვით, რა მოხდა 2 კვირის წინ. ცოტა დალაგება და ძველი ნივთების გადაყრა გადავწყვიტე. პატარა საბჭოთა კარადის გაჩუქებას და ამის ხარჯზე სივრცის გაფართოებას ვგეგმავთ. როგორც არ უნდა იყოს, ბევრი ტანსაცმელი დაგვიგროვდა. რატომ არ გადავარჩიო და გადავყარო ის, რომელიც უკვე გაცვდა? ისეთი ნივთები, რომელთაც მეორადების მაღაზიაც არ ჩაიბარებს?
ძველ ნივთებს ვარჩევდი, რომ ვიპოვე ქმრის ძველი კუბოკრული პერანგი, რომელსაც ახალგაზრდობაში იცვამდა. მაშინაც მოკლე ჰქონდა, ასაკთან ერთად კი არ გამხდარა. სწორედ ამიტომ, დიდად არ დავაკვირდი. ბოლო მომენტში გულის ჯიბეში ხელი ჩავყავი და რაღაც სიმაგრე ვიგრძენი. გავხსენი და გავოცდი. იქ იყო ფულის შეკვრა, რეზინით სიყვარულით შეკრული. როგორც ვთქვი, ფულს ყოველთვის სანდრო მართავდა, მაგრამ სად ინახებოდა, კარგად ვიცოდი. ეს ჩვენი ოჯახის ბიუჯეტი ნამდვილად არ იყო.
ცოტა დავფიქრდი და ფული უკან დავაბრუნე. პერანგი სხვა ჭუჭყიან ნივთებთან ერთად შევაგროვე და ქმარს დაველოდე. როცა მოვიდა, ვუთხარი, რომ ნივთების გადაყრა ვერ მოვასწარი და ახლა ვაპირებდი ჩასვლას. უნდა გენახათ, როგორ გაფითრდა. მაგრამ არაფერი შეიმჩნია, ძალიან სულელური, მონაგონი მიზეზით ნაჭრების გროვაში ქექვა დაიწყო. ფეხზე არც გაუხდია. განზრახ სამზარეულოში გავედი, რომ აეღო ის, რასაც ასე მონდომებით ეძებდა. ჩემთვის მნიშვნელოვანი იყო, ეს გაეკეთებინა ჩემთვის უთქმელად. შემდეგ კმაყოფილი სახით შემომთავაზა, რომ თვითონ გადაყრიდა. დავთანხმდი.
ახლა, როცა გავიგე, რომ რამდენიმე ათას დოლარს მალავს, სულ უფრო და უფრო ვიჭერ ფიქრს, რომ ბოლო დროს ტელეფონში ხშირად ზის და ვიღაცას ელაპარაკება. რა თქმა უნდა, ამბობს, რომ კლიენტები არიან, სამუშაო მომენტები, ნაცნობები. მაშინ რატომ არ პასუხობს შეტყობინებაზე, როცა მის გვერდით ვარ? ტელეფონს უბრალოდ ყურადღებას არ აქცევს. ვინ შეიძლება იყოს, თუ ის არა, ვის შესახებაც არ უნდა ვიცოდე?
არა, ყველაფერი მესმის. ცოლი სახლში შვილთან ერთად ზის, შენ, დაღლილი მარჩენალი, მთელი დღე მხოლოდ მუშაობ. როგორც ჩანს, მოგინდა ახალი შეგრძნებები? კარგი. მაგრამ მაშინ გამბედაობა იქონიე, ყველაფერი უთხარი ცოლს და ქალიშვილს, რომელსაც ძვირადღირებული წამლები და განსაკუთრებული მოვლა სჭირდება. მითხარი, რომ ეს ფული ვიღაც გრძელფეხება ქალბატონს უფრო სჭირდება, ვიდრე შვილს. თათია კეთილია, მოითმენს!
დღეს ან ხვალ ვაპირებ ყველაფერში გარკვევას. დაე, მტკივნეული იყოს, დაე, მეზობლებმა სკანდალს მოუსმინონ. რისთვის სჭირდება ეს ფული, ვის ელაპარაკება ტელეფონით და სად იკარგება სამსახურის შემდეგ – ეს ყველაფერი უნდა ვიცოდე. თუმცა ჩემი ქალური ინტუიციიდან გამომდინარე, უკვე ყველაფერი ვიცი. მხოლოდ 100% უნდა დავრწმუნდე და დეტალები გავიგო. რა მოხდება შემდეგ? არ მადარდებს. მატყუარასთან ცხოვრებას არ ვაპირებ. როგორმე მე და ქალიშვილი თავს გავიტანთ. მთავარია, ტყუილის და პირფერობის გარეშე ვიცხოვროთ.
